Adchileny ad słužby śviatar rastłumačyŭ svaje pavodziny pry chryščeńni dziciaci
Ihumien Focij (Niečyparenka), jaki pravodziŭ abrad chryščeńnia ŭ Maryjenburhskim Pakroŭskim chramie Hatčyny nad adnahadovym chłopčykam, u intervju «Piatamu kanału» prakamientavaŭ svaje dziejańni adnosna hrubych adnosin.
Pavodle jaho słoŭ, chryščeńnie prajšło b našmat spakajniej, kali b maci «rabiła mienš isteryk». «Heta duchavienstva moža raźbiracca. Heta nie pracedura, a tainstva», — zajaviŭ Focij, kamientujučy situacyju.
Śviatar adznačyŭ, što jon vykonvaŭ svoj pastarski abaviazak. «Treba skazać, što baćki i svajaki akazalisia ludźmi absalutna niecarkoŭnymi, dalokimi ad carkoŭnaha žyćcia. Ja nie staŭ im admaŭlać, ale žestu majho jany nie acanili. Vy viedajecie, mamie, napeŭna, prosta sumna, u jaje, napeŭna, šmat volnaha času i joj niama čaho rabić. I jana zakaciła isteryku, choć ničoha strašnaha nie adbyłosia. Absalutna», — skazaŭ ihumien.
Pa słovach Focija, padobnyja incydenty adbyvajucca nie pieršy raz. Śviatar ličyć, što ŭ čas chryščeńnia dzieci kryčać u bolšaści vypadkaŭ, bo dla ich heta stres. Jon taksama zajaviŭ, što padčas chryščeńnia «ničoha ekstraardynarnaha nie adbyłosia» — dzicia nie hłytała vadu i nie stukałasia ab ścienki kupieli.
U Rasii baciuška traŭmavaŭ dzicia padčas chrostu
