Aŭtar etałona: ad 4 kastryčnika ŭ Histaryčnym muziei — kłasičnyja płakaty Uładzimira Krukoŭskaha
Vystava, prymierkavanaja da75-hodździa , jakoje mastak adśviatkavaŭ sioleta ŭ sakaviku. U Histaryčnym vystaviać bolš za sorak jaho płakataŭ z muziejnych zboraŭ.
Vybrać muzieju jość z čaho: Krukoŭski padaryŭ jamu 97 svaich prac. Mastak nie trymaje tvoraŭ doma: «Maje płakaty jość amal va ŭsich muziejach: u Muziei sučasnaha mastactva, u Muziei historyi litaratury. U BNF visiać taksama… Ja prosta viedaju vypadki, kali mastaki pamirali i nieviadoma kudy dziavalisia ich pracy».
Zatoje ŭ śvietłaj mansardzie na Rakaŭskim, dzie znachodzicca studyja Uładzimira Krukoŭskaha, jość karciny Alesia Puškina. «Alesiu nie było dzie zachoŭvać svaje pracy, — tłumačyć Krukoŭski. — A kali
Płakaty Krukoŭskaha stali kłasikaj biełaruskaha mastactva. Adnak hałoŭnym tvoram u žyćci Krukoŭski ličyć nie płakaty, nie eskizy taleraŭ — hrošaj niezaležnaj Biełarusi z vyjavami histaryčnych dziejačaŭ, — a etałon dziaržaŭnaha hierba «Pahonia» ibieł-čyrvona-biełaha ściaha, stvoranyja supolna ź Jaŭhienam Kulikom.
Stvareńnie hierba zaniało try miesiacy, było šmat sprečak. «Jość ža roznyja varyjanty „Pahoni“ — ad časoŭ kniazia Vicienia da simvoliki biełaruskaj emihracyi, — kaža Krukoŭski. — Tam i baročnyja, i reniesansnyja, i madernovyja viersii. Ale my abrali za asnovu hatyčnuju, jak na hraboŭcy Jahajły, bo mienavita takaja „Pahonia“ była ŭ časy Hrunvaldskaj bitvy».
Adnak i da stvoranaha hierba vykazvalisia pretenzii. «Čamu heta ŭ vas koń taki ciažki, na im tolki ziamlu arać, — kazali nam, — śmiajecca Krukoŭski. — My tłumačyli, što rycarskija koni nie byli lehkanohimi, bo i daśpiechi, i zbroja važyli šmat. Paśla kazali, što špora zanadta doŭhaja. My na heta adkazvali, što my aryjentavalisia na italjanskuju statuju kandaćjera tych časoŭ, dzie špora takaja samaja doŭhaja.
Jašče kazali, što kryž nie roŭnakancovy. Ale my za etałon kryža ŭziali kryž Łazara Bohšy».
Ci padkazvaje novy čas temy dla novych płakataŭ? Mastak ličyć, što płakatny žanr zahinuŭ: «Hety žanr zabili dyzajniery. Płakaty stvarajucca z taho, što dyzajniery znachodziać u internecie. Kožny mastak, navat samy vybitny, abaviazkova zrobić chacia b nievialikuju pamyłku ŭ svajoj pracy, i mienavita hetaja pamyłka ažyŭlaje jaje. A ciapier što? Ni siadzieć, ni vydumlać ničoha nie treba, ni ałoŭkam pracavać, ni pendźlem».
Z hetaha hledzišča najlepš, kaža Krukoŭski, jamu pracavałasia za savieckim časam.Choć tady byli inšyja prablemy. Naprykład, cenzurnyja mastackija saviety, jakija «zarezali» mnohija jaho pracy. Jak afišu pieršaj pastanoŭki opiery «Sivaja lehienda», stvoranuju ŭ 1978 hodzie. U miačy ekśpierty ad partyi razhledzieli kryž.
Ciapier Krukoŭski zajmajecca hieraldykaj — rychtuje pieravydańnie knihi «Srebnaja strała ŭ čyrvonym poli», pryśviečanuju hierbam biełaruskaj šlachty. Mastak dapracavaŭ jaje, dadaŭšy da 200 hierbaŭ, što tam byli, vyjavy jašče piacidziesiaci.
***
Vystava płakataŭ Uładzimira Krukoŭskaha «Staronki historyi» projdzie 4–25 kastryčnika ŭ Nacyjanalnym histaryčnym muziei (Marksa, 12).
