Pisuary, fobii, azbuka, cacki dla darosłych. Pra što žartavali na pieršym žanočym stendapie ŭ Minsku?
23 studzienia ŭ Minsku ŭpieršyniu adbyŭsia fiemstendap. Heta jak zvyčajny stendap, ale na ścienie vystupajuć tolki dziaŭčaty — kamikiesy, jak nazyvali jany sami siabie.
Viadoma, nijakich seksisckich žartaŭ tut pačuć było niemahčyma, zatoje až praźmierna žartavali pra fieminizm, mienstruacyi i mienstrualnyja čašy, pra mužčyn i ich pieršasnyja pałavyja prykmiety.
Viadoŭca mierapryjemstva, žurnalistka Maryja Parchimčyk, raspačała mierapryjemstva z žartaŭ pra toje, što, kab vyklikać emocyi ŭ hledačoŭ, joj spatrebicca ŭsiaho tolki kaciania:
«Kali mnie treba vas zamiłavać, ja vaźmu kaciania ŭ ruki. Kali mnie treba vas razzłavać, ja adarvu hetamu kacianiaci hałavu. A dla taho, kab vy raśśmiajalisia, treba, kab heta kaciania mianie jak minimum abascała».
Tema vystupaŭ va ŭsich kamikies byli zajaŭlenyja roznaja. Adna stendapiesa, naprykład, raskazvała pra toje, jak stała fieministkaj, zatym dziaŭčaty žartavali pra toje, kudy padzieć seks-cacki, kali razychodzišsia z partniorkaj. Prapanoŭvali varyjant skarystacca supołkami kštałtu «Addam darma, Minsk» abo prynieści ich na frymarkiet. Raskazvali publicy i pra toje, jak maryli naradzicca chłopcam.
Adna z vystupoŭcaŭ, jakaja pradstaviłasia Dašaj, dzialiłasia z załaj svaimi fobijami. Voś adzin ź jaje žartaŭ:
«U mianie fobija. Vielmi bajusia zachvareć na rak. Ale ŭ majoj siamji vydatnaja historyja baraćby z rakam. Moj baćka pa haraskopie Rak. Mama syšła ad jaho. A kali maja mama zachvareła na rak, ja joj skazała: «Mama, u ciabie ž užo jość dośvied. Hety chacia b nie budzie pytacca, čamu vy razyšlisia».
Nie abyšłosia biez žartaŭ i pra mužčyn. Adna z arhanizatarak mierapryjemstva Hanna Filistovič pažartavała:
«Pisuary prydumali žančyny, tamu što mužčyny ŭvieś čas scuć na ścieny».
I jašče žart:
«Naša siamja žyła vielmi biedna. I kraści ŭ nas nie było čaho, akramia załatych ruk taty».
Na scenie Lidzija Alehaŭna, tak pradstaviła siabie 35-hadovaja nastaŭnica.
Žurnalistka Maryja Hryc zładziła vystup na biełaruskaj movie. Adno paviedamleńnie viadučaj, što stendap budzie pa-biełarusku, vyklikała ŭ zale ŭchvaleńnie.
Maryja žartavała pra pieršuju azbuku svajoj dački. Sapraŭdnuju biełaruskamoŭnuju azbuku, jakuju možna nabyć u kniharniach, Maryja vyniesła z saboj na scenu.
«Pieršy vieršyk, jaki aŭtar azbuki prapanoŭvaje dla zavučvańnia dziciaci, što tolki vučycca čytać, — nie jakija-niebudź tam luli-luli, heta vierš Franciška Bahuševiča pra chmarki:
Letučy, ślazoj ziamlu rosicie,
Až šumiać listki, zielanieje les;
Umirajučy, žyćcio nosicie,
Usiamu žyćcio, sabie tolki kres…
Azbuka nie adziny rekvizit, jaki prynosili z saboj kamikiesy na scenu.
Niekatoryja demanstravali mienstrualnyja čašy i žartavali pra ich:
«Voś vy kažacie: navošta mužčynam moža spatrebicca mienstrualnaja čaša? A zimoj? Na rybałcy? Ź jaje ž zručna harełku pić. Ciapier u mužčynskim čornym kolery».
Byŭ jašče žart pra mienstruacyju. Vystupoŭca pytajecca ŭ zały, kali pačynajecca mienstruacyja. I sama adkazvaje na pytańnie:
«Mienstruacyi pačynajucca ŭ troch vypadkach. Pieršy — kali ŭ ciabie na viečar zapłanavany seks. Druhi — kali ty vypiła vosiem kielichaŭ piva. I treci — kali ciabie zaprasili na pieršy femstendap. Chto moh padumać, što ja siońnia złaŭlu komba!»
Sprabavali žartavać pra chłopcaŭ i pra toje, što nivodzin chłopiec ni razu nie kuplaŭ sabie majtki, bo ich zaŭsiody dorać mamy i žonki, pra starejšych bratoŭ i dziaciej.
Lidzija Alehaŭna pažartavała:
«Na Novy hod pryniata ŭsio drennaje pakidać u minułym hodzie. Tamu ja skazała svajmu synu: «Voś tvaje rečy. Pakul».
