Anatol Ivaščanka. Pradajecca ŭtulnaja «chruščoŭka» u centry Minska. Vierš
Pradajecca kvatera. Utulnaja. Chrušč. U centry.
Dva pakoi. Asobnyja. Vokny vychodziać u park.
Kapramont, škłopakiety, sanvuzieł sumiesny. Ceńnik
zvyšhumanny. I poruč — pošta, sadok i łambard.
Chto tut žyŭ? Jon, jana, dvoje dzietak, kudłaty sabaka…
(Pačynali udvoch, nu a skončyli, voś, upiacioch).
Jon byŭ mular udzień, peckaŭ ruki, a ŭviečary - vieršy pisaŭ, niebaraka.
Moh da nočy. Jana ž pracavała ŭ sadku, što nasuprać. Takoje žyćcio.
Joj byli daspadoby daŭhija siužetnyja vieršyki.
Jon lubiŭ paśpiavać Bašłačova dy Coja na kuchni cichutka.
Pierad snom joj pačytvaŭ «Łaŭca» i «Zabić pieraśmiešnika».
Zredku — štości svajo, dy jana vyrubałasia chutka.
Što jašče raspavieści… Cikaviać pryčyny prodažu?
Nu, jakija. Znajšła jana inšaha. Kažuć, — santechnika,
pokul pieršy byŭ na zarobkach (ci ŭ Pienzie, ci toje ŭ Varoniežy).
Pryjaždžaje — siurpryz. Ušaścioch u chruščoŭcy cieśnieńka.
Pradajecca kvatera. Chruščoŭka. U centry. Ŭtulnaja.
Kapramont, škłopakiety. Karoče, chutčej zvanicie.
Dzie toj mular-paet cikavić ciapieraka tulicca?
Ŭziaŭ sabaku kudłataha. Kažuć, źjechali ŭ Picier.
