Što značyć prapanova Łukašenki pavialičyć Pahranvojski za košt armii
Łukašenka, naviedvajučy pahranzastavu «Dzivin» u Kobrynskim rajonie, adznačyŭsia frazaj pra mahčymaść pieraraźmierkavańnia asabovaha składu miž vojskam i Pahraničnym kamitetam.
«Moža być, nam nie varta imknucca ŭžo nadta skaračacca ŭ Pahranvojskach. Jany tut viečna ŭ bajavoj hatoŭnaści, i navučańnie daj boh. I dla budučyni jany dajuć bolš navykaŭ, chacia b dla zvyčajnych motastrałkoŭ. Moža być, nam dzieści ŭ vojsku padskaracicca na 2—3 tysiačy, pakinuŭšy im [pahraničnikam] hetuju kolkaść. Chaj jany buduć na kožnaj zastavie pa 5—10 čałaviek. Nie lišnija, a kab bolš svabodna słužyć u niejkim reziervie», — skazaŭ kiraŭnik dziaržavy.
Adnačasova Alaksandr Łukašenka padkreśliŭ, što Minsk uvažliva sočyć za dziejańniami Rasii: «My pavinny bačyć, što jany chočuć. My viedajem, dzie jany navyvodzili svaje vojski, stvaryli kamiendatury i inšuju infrastrukturu», — adznačyŭ kiraŭnik dziaržavy.
Łukašenka prapanavaŭ Rasii «vyznačycca z farmatam prysutnaści pahraničnikaŭ na biełaruska-rasijskaj hranicy».
«Kali jany chočuć zakryć hranicu — kali łaska. Zakryjuć — my ŭ adkaz taksama musim uvieści kantrol na hranicy», — skazaŭ Łukašenka.
Ci nie źjaŭlajucca płany pavieličeńnia kolkaści pahraničnikaŭ padrychtoŭkaj da imaviernaha zakryćcia hranicy z Rasijaj?
«Naša Niva» spytałasia pra heta ŭ vajennych ekśpiertaŭ i pahraničnikaŭ.
Analityk Andrej Parotnikaŭ nie vyklučaje, što tyja «2—3 tysiačy čałaviek» mohuć rychtavać dla ŭschodniaha kirunku.
«Kali źjavicca hranica, vyrašyć Łukašenka, hadać tut marna. Ale heta zaležyć ad pazicyi Rasii, a ŭ ich pazicyja davoli jasnaja — jany stvarajuć stałuju sistemu pahraničnaj achovy. Heta nie časovaja, padkreślu, a stałaja: jany nabrali ludziej na 5-hadovy kantrakt, jany razhortvajuć tam infrastrukturu, u tym liku palihony i strelbiščy, vydatkavanyja hrošy na ramont infrastrukturnych budynkaŭ, tam usio surjozna. Rasijskija pahraničniki ŭžo kantralujuć nie tolki darohi, ale i naziemnuju častku — lasy, bałoty i hetak dalej. Tamu nam treba budzie dziejničać adpaviedna», — ličyć Parotnikaŭ.
Nakolki možna mierkavać ź pieryjadyčnych paviedamleńniaŭ biełaruskaha Pahraničnaha kamiteta, siońniašni farmat našaj raboty na hranicy z Rasijaj — heta metavyja apieracyi pa apieratyŭnaj navodcy.
Rasija ŭ svoj čas vykazvała žadańnie, kab źniešniuju hranicu Sajuznaj dziaržavy ŭ Biełarusi achoŭvali rasijskija pahraničniki, ale natyknułasia na admovu biełaruskaha boku.
Aficyjnaj nahodaj dla stvareńnia Rasijaj pamiežnaj infrastruktury na hranicy ź Biełaruśsiu staŭ uviedzieny nami biaźviz dla 80 krain.
Darečy, ludzi, jakija słužyli ŭ Pahraničnych vojskach, skazali «Našaj Nivie», što kadravaje pytańnie na asobnych zastavach staić vostra i novyja ludzi lišnimi nie buduć.
«Sapraŭdy, u čas słužby byli pieryjady, kali spali pa niekalki hadzin na sutki, bo padmianicca nie było kim, — skazaŭ nam były pahraničnik. — Kali niechta chvareje, druhi ŭ zvalnieńni, a jašče adzin na kursy pajechaŭ — to zusim biada. Ad zahružanaści nie było i dziedaŭščyny, bo ty abo słužyš, abo śpiš. Da taho ž, jakaja dziedaŭščyna, kali ŭ kožnaha jość zbroja i vy razam chodzicie ŭ patrul? Ty jaho pryniziš, a jon tabie strelnie ŭ śpinu — heta ŭsie razumiejuć. Padrychtoŭka ŭ nas taksama lepšaja, čym u motastrałkoŭ, ja liču. Čaściej stralali i ŭvohule, na hranicy słužba bajavaja, a nie tyłavaja, novyja ludzi buduć na karyść».
Varta dadać, što kolkaść pahraničnikaŭ daŭno nie pavialičvałasia.
