Havoryć Skrypleŭ: rabi ŭžyk!
Vasil Hryń žyvie na chutary Skrypleŭ u Vałožynskim rajonie. Jahonaja ahrasiadziba «Zaścienak Skrypleŭ» prymaje turystaŭ. A Vasil zapisvaje (na dyjalekcie) razmovy haściej ź Minska i Maskvy. a taksama svaje razmovy z žycharami Skrypleva i susiedniaj vioski Harodźki. Heta treba čuć.
— Jak ty kosiš!?
— Kašu, jak baćka vučyŭ!
— Tvoj baćka rana pamior! jon ciabie ni davučyŭ! mnie pakinuŭ! vo tak vo kasi! ty pravilna robiš, toka rabi vo tak — vžyk! rabi ŭžyk! vo! vo! vo!.. na!… a to pajedziš kudy na jakija kasarskija sporty — tabie skažuć «idzi adsiul»… a tut vžyk!
— Ja ž tak i rablu! Ja bajusia kratavińnia.
— Kratavińnie abychodź! ty ž ni ślapy! vo — vidziŭ, jakuju hryvu astaviŭšy?
— A ty??? Heta ž tvoj prakos.
— Tut kratavińnie… ale ŭsio adno ty… vot… nazad machaj, jak chočaš… ty kosiš… a ŭžyka ni robiš… nu, robiš, ale ni pastajanna… daj ja tabie namiantaju.
— Dobra… davaj, budu ŭžykać.
