Pamior paet Aleś Kasko
Aleś Kasko viasnoj 2017 hoda. Fota Alesia Papłaŭskaha.
Sumnaja navina dajšła z Bresta. Siońnia ranicaj na 66-m hodzie žyćcia pamior biełaruski paet Aleś Kasko.
Jak paviedamiŭ staršynia bresckaha adździaleńnia Sajuza biełaruskich piśmieńnikaŭ Mikoła Alachnovič, pachavajuć paeta zaŭtra, u paniadziełak, u Žabincy.
Aleś Kasko naradziŭsia ŭ Hancavickim rajonie. Pracavaŭ nastaŭnikam, u žabinkaŭskaj rajonnaj haziecie, na Bresckaj abłasnoj studyi telebačańnia. Łaŭreat litaraturnaj premii imia Arkadzia Kulašova (1995) za knihu «Čas prysutnaści». U 2001 hodzie staŭ pieršym łaŭreatam Miadovaj litaraturnaj premii.
***
Doł spapialony, i ŭ čezłaj travie
konik zialony i toj nie žyvie.
Nieba pustoje — biez žaŭrukoŭ,
žyta suchoje — biez vasilkoŭ.
Redki vandroŭnik dušoj prypadzie:
nie, tut ziamla nie piaje, nie hudzie.
Pieśni nia ŭrodziać. To hrad, to suchmień.
Cieniu zbaicca — čužy raptam cień?
Rospačna vyhuknie ŭ pole maŭklivaje:
«Ty chiba siońnia mnie tvorčaju nivaju?»
Skrušna spachopicca: «Što ž ja? Darma.
Inšaje nivy ŭ Radzimy niama.
Što siońnia jość — dyk nadzieja na ruń.
Miortvaje pole nanova ŭzaru,
ź liraju vyjdu, nibyta ź siaŭnioj:
jość jašče ziernie niamiortvaje ŭ joj…»
«Dziejasłoŭ», 12, 2003
