Mama padletka, jaki abvinavačvajecca ŭ napadzie na nastaŭnika: «My z mužam prasili syna paciarpieć jašče 4 dni»
U paniadziełak, 13 lutaha, u Minskim haradzkim sudzie pačaŭsia zakryty praces pa spravie 15-hadovaha D. U intervju TUT.BY mama padletka, jaki abvinavačvajecca ŭ napadzie na nastaŭnicu, raspaviała, čamu piedahoh vyklikała baćkoŭ D. u škołu, jakuju zapisku jana pieradała im napiaredadni trahiedyi i jaki list pierad sudom dasłaŭ syn ź SIZA.
Kali 23 maja 2016 hoda ŭ staličnaj himnazii № 74 adbyłasia trahiedyja, baćki zatrymanaha padletka admovilisia ad usich kamientaroŭ. Amal 9 miesiacaŭ my pierakonvali Alinu (mamu D.) sustrecca. Žančyna paŭtarała: «Jašče nie čas, treba pačakać». Jana da apošniaha spadziavałasia, što synu źmieniać mieru strymańnia i dazvolać da suda znachodzicca pad chatnim aryštam. Adnak usie chadajnictvy byli adchilenyja.
U studzieni, za miesiac da pačatku słuchańniaŭ pa hučnym pracesie, jany ŭsio ž taki sustrelisia ŭ kafe. Alina časta płakała, šmat maŭčała, navat prostym vokam było vidać: jak maralna i fizična jana źniasilena. Jana davała intervju, ale jany nie davali dazvołu na publikacyju, bajučysia naškodzić synu. Pierad pačatkam suda mama abvinavačanaha padletka pahadziłasia raspavieści toje, pra što jany z mužam maŭčali stolki času.
***
— Z hetym nastaŭnikam prablemy byli nie tolki ŭ našaha syna, ale i ŭ astatnich dziaciej. Kožny hod na baćkoŭskim schodzie ŭzdymali hetuju temu, prasili źmianić nastaŭnika ruskaj movy i litaratury. Razumiejecie, naša biada ŭ tym, što my intelihientnyja ludzi (baćki D. daktary), nie možam kryčać, vyśviatlać adnosiny, my čakali i ciarpieli. Tak davučylisia ŭ hetaha nastaŭnika da 9 kłasa. Kazali z mužam synu: «Paciarpi jašče 4 dni». Stolki dzion zastavałasia da kanca navučalnaha hoda … U 10 kłasie jana nie pavinna była vieści ŭ našych dziaciej. Syn uzdychnuŭ z palohkaj. A kali papaŭźli čutki, što Valancina Uładzimiraŭna voźmie adzin z 10-ch kłasaŭ, D. płanavaŭ pieravieścisia ŭ inšy na paraleli.
— Vas asabista nastaŭnica vyklikała ŭ škołu, kab abmierkavać D.
— Tak, pieršy raz u 6 kłasie. Valancina Uładzimiraŭna kazała, što chłopčyk raźvity, ale jaho ŭzrovień viedaŭ moža być vyšejšy. Ja razmaŭlała doma z synam, prasiła być aktyŭnym na ŭrokach, ale kali jon padymaŭ ruku, nastaŭnik jaho prosta ihnaravała, rabiła vyhlad, što nie zaŭvažaje. Ja supakojvała syna: «Značyć, jana ŭpeŭnienaja, što ty viedaješ pradmiet». U 7 kłasie situacyja paŭtaryłasia. Paśla našaj sustrečy situacyja niby pamianiałasia ŭ lepšy bok, ale na čas, a dalej usio viartalisia na raniejšaje.
— Jakija acenki byli ŭ vašaha syna pa biełaruskaj movie i litaratury?
— 8 — u D. byŭ dosyć vysoki bał atestata, i jon spakojna prachodziŭ u 10 kłas.
— Napiaredadni trahiedyi vas vyklikali ŭ himnaziju?
— 28 krasavika na baćkoŭskim schodzie kłasny kiraŭnik pieradała mnie zapisku ad Valanciny Uładzimiraŭny, na jakim było napisana: «D. lanujecca». Ja ŭdakładniła ŭ kłasnaj: ci treba mnie iści da nastaŭnika? Jana adkazała: «Valancina Uładzimiraŭna nie prasiła i naŭrad ci kantaktavać joj z vami budzie pryjemna». Sam syn, kali havorka zachodziła pra kankretna hetaha nastaŭnika, zamykaŭsia i maŭčaŭ. My adkryta kazali: «Acenki nam nie važnyja, ty tolki paciarpi». Za tydzień da taho, što zdaryłasia, nastaŭnica prasiła mianie padyści, ale ja nie zmahła adprasicca z pracy.
— Heta praŭda, što vy nie bačyli syna paśla taho, jak jon trapiŭ u SIZA?
— Tak… Jaho dopyty pravodzilisia ŭ prysutnaści muža jak zakonnaha pradstaŭnika niepaŭnaletniaha. Muž kala 20 razoŭ prasiŭ dazvolić mnie spatkańnie z D., ale atrymlivaŭ adzin i toj ža adkaz: «Možacie napisać chadajnictva, ale adkaz budzie admoŭnym». Ja sama dva razy na tydzień chadžu ŭ SIZA № 1 na Vaładarskaha, kantaktuju z vychavalnikam syna, mnie kažuć: «U vas cudoŭnaje dzicia».
— Kali D. apošni raz vam pisaŭ?
— Jon uvieś čas pierapisvajecca nie tolki sa mnoj, ale i adnakłaśnikami. Litaralna ŭ piatnicu dasłaŭ list, pra sud — ni słova. Piša, jakija knihi pračytaŭ, jakija chłopcy ŭ kamiery, dasłaŭ malunak, na jakim vaŭčyca ablizvaje svajo vaŭčania. Sam D. malavać nie ŭmieje i prosić inšych chłopčykaŭ namalavać toje, što jon choča.
— Niaŭžo nie było nijakich pieradumoŭ, što vaš syn voś-voś sarviecca?
— Ničoha takoha, kab my stali bić tryvohu. Ranicaj 23 maja ja padviezła syna da škoły, damovilisia potym sustrecca ŭ mianie na pracy. Mnie ciažka ŭjavić, što syn moh nanieści 17 udaraŭ nažom. Jon navat na treniroŭcy nie moh prajavić ahresiju, mienavita z-za hetaha trenier pa džyu-džytsu nie staviŭ jaho na spabornictvach, D. — nie bajec.
— Tak nož usio ž taki znajšli?
— Nie, znajšli kavałak laza ad stałovaha naža, adpravili na ekśpiertyzu, a tam niama ni adbitkaŭ palcaŭ, ni śladoŭ kryvi. Pryłada złačynstva dahetul nieviadoma, a syn ničoha nie kaža.
— Alina, vy kantaktavali z nastaŭnicaj paśla trahiedyi?
— Adrazu nam nie dazvalała śledstva, kali rasśledavańnie kryminalnaj spravy było zavieršana, napiaredadni Kaladaŭ ja patelefanavała nastaŭnicy. Valancina Uładzimiraŭna skazała: «Dziciaci ja daravała, a vam — nie daruju». Joj nie spadabałasia, jak hetaja tema aśviatlałasia ŭ ŚMI, nibyta my razdavali ŭsim intervju, choć my sami maŭčali da apošniaha. Pa čutkach, nastaŭnica źbirajecca vystavić nam vielizarny pazoŭ u jakaści maralnaj kampiensacyi.
