Ігар Бабкоў. ***Вызваляючы месца таму, што ня мае імя...
* * *
Вызваляючы месца таму, што ня мае імя
Забываючы шэпты восені, цені платану
Захлынаючыся далёкім-далёкім ветрам
Я трымаю ў пустых далонях сны акіяну
Падымаючы веі сьляпому соннаму Богу
Аплятаючы хмелем горад, даўна нямілы
Я вяртаюся ў нівеч сініх сівых пагоркаў
Над якімі плывуць нябёсаў белыя крылы
* * *
Штодзённа ў рубрыцы «Літаратура» на сайце НН — новыя творы і мініятуры. Чытайце для сэрца, чытайце для розуму, чытайце для мовы.
0
0
0
0
0
0
«А гаўнюкі будуць заўсёды». Працяг сагі Сапкоўскага выйшаў у бліскучым беларускім перакладзе
 1
10 траўня стартуе продаж новага рамана Бахарэвіча
 3
Каментары
Каб пакінуць каментар, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера
Шрайбман расказаў, што яго злуе ў рускіх
 22
Кандыдат, што праводзіў прарасійскія наратывы, перамог у раёнах Літвы, якія мяжуюць з Беларуссю
 17
Каб скарыстацца календаром, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера