Samaje čytanaje za 2016 hod. Nasuprać Drazdoŭ šyjuć seksualnyja žanočyja stroi, jakich vy raniej nie bačyli
U navahodnija śviaty «Naša Niva» ŭzhadvaje samyja papularnyja artykuły, jakija źjavilisia na sajcie za 2016 hod.
Honar, LSTR, Symbal.baj — miarkujecie, što čuli pra ŭsie brendy, jakija pracujuć u nacyjanalnym styli? Aŭtar «Našaj Nivy» taksama tak dumaŭ, pakul nie ŭbačyŭ u instahramie tuzin fota z chešteham #biełorusombyťmodno — takim podpisam supravadžalisia fota dziaŭčat u seksualnych strojach ź biełaruskim arnamientam.
Raniej hetych rečaŭ nichto nie bačyŭ. Ich stvaralnica — małaviadomaja pakul madeljerka Hanna Ehlit, jakuju vam adkryje «Naša Niva».
Havorka tut nie tolki pra biezdakornaha vyhladu žanočyja stroi. Hierainia hetaha tekstu taksama — cudoŭnaja ilustracyja evalucyi śviadomaści biełarusaŭ.
23-hadovaja minčanka žyvie nasuprać Drazdoŭ, tusujecca ŭ kłubach, nie havoryć pa-biełarusku i nie viedaje, chto taki Hurkoŭ ci Astrožski.
Ale pry hetym jana lubić svaju krainu, choča apranać biełarusaŭ i słohan jaje ŭłasnaha brendu — «Biełarusam być modna».
Žurnalisty «Našaj Nivy» pabyvali ŭ haściach u dziaŭčyny.
Jana prosta tut i pracuje — doma, za stałom z umantavanymi šviejnymi mašynkami.
«Dyzajnierskaja ideja — novaje ŭ spałučeńni sa starym. Hetyja stroi možna nasić paŭsiul. Chočacie źviarnuć na siabie ŭvahu chłopcaŭ? Nadzieńcie jaho ŭ kłub. Vyšyvanak tam nie bajacca. Lohka možna adzieć i ŭ horad, praŭda, chałodnym nadvorjem budzie nie vielmi kamfortna. Ale tkanina dychaje, a lon vyhladaje vielmi doraha. Trochi mniecca, naturalna, ale kali hłybokaje dekalte, to nichto nie zaŭvažyć, što ŭnizie štości pamiataje», — takimi žartami sustrakaje haściej maładaja dyzajnierka.
Kab zrabić adzin stroj, Hańnie treba kala 4 hadzin. Kali ž vyšyŭka nanosicca na samu tkaninu, to na sutki bolej — heta robić majstar z Kojdanava.
Svaju druhuju — i pieršuju — kalekcyju ŭ nacyjanalnym styli Hanna zrabiła ŭ krasaviku, raźviazać tvorčy palot dapamahła vypadkovaść — arhanizatary fiestyvala pamiaci Kupały ŭ Viazyncy sioleta nie stali brać rekvizit u teatraŭ, a źviarnulisia da madeljeraŭ z prośbaju pašyć dla ŭdzielnikaŭ štości cikaviutkaje.
Hanna dała rady za tydzień. U Viazyncy jaje kalekcyja «zajšła» — niekalki strojaŭ kupili adrazu ž, ale potym sprava stała, bo praź niespraktykavanaść u rekłamie, pra brend «Hanna-Maryja Ehlit» možna daviedacca tolki ŭ instahramie, dyj toje — vypadkova.
Ale admaŭlacca ad stvareńnia sukienak z arnamientami Hanna nie płanuje: kaža, što niečakana namacała ŭ hetym «svajo».
«Jak raniej rabilisia vyšyvanki? Šyrokija kašuli, standartnyja ŭzory. Ale niečakana sam farmat staŭ papularnym, a prastora dla pracy tut — vializarnaja. Čałaviečamu voku prosta pryjemnyja takija ŭzory, jakija jašče i adsyłajuć da karanioŭ, — razvažaje Hanna. — Ale ja nie vyklučaju lapaŭ u płanie značeńnia vyšyŭki na sukienkach — naprykład, arnamient «Baba» ja pierakuliła — prosta mnie tak padałosia pryhažej. Ja viedaju, što «Baba» značyć abiareh dla žančyn — dla paśpiachovaj ciažarnaści, dobrych rodaŭ. Ale ja dumaju, što nie varta nadavać vialikuju važnaść simvalizmu, ja najpierš hladžu na arnamienty jak dyzajnier: adzin pryhažejšy, druhi nie vykarystaješ. Chaj značeńniami zajmajucca historyki, nie varta strymilivać raźvićcio dyzajnaŭ, tut hałoŭnaje — ekśpierymienty, sumiaščeńnie niesumiaščalnaha. Ja voś hod tamu ŭvohule nie dumała, što budu pracavać u hetym kirunku».
Madeli — sama Hanna Ehlit i jaje siabroŭka Lera
Hanna kaža, što joj padabajecca apranać biełarusaŭ.
«U nas u siamji amal usie biełarusy, maja maci — doktarka, baćka — biznesmien. Ale proźvišča ŭ mianie łatvijskaje, dastałosia ad babuli. Ja nie razmaŭlaju pa-biełarusku, bo ŭ himnazii, dzie ja vučyłasia, byŭ uchił na inšyja pradmiety — hadzin movy było mieniej, čym luboha inšaha pradmieta. Historyk taksama vykładaŭ nie vielmi cikava, historyju ja nie lubiła. Ale ciapier niedzie škada, viadoma, što nie prajšła ŭ svoj čas usiaho — školnyja hody nie viernieš, ja dumaju, što kali ŭ mianie buduć dzieci, ja razam ź imi ŭsio naviarstaju. Ale vyjazdžajučy za miažu, ja pry vypadku zaŭsiody kažu, što vielmi lublu Biełaruś, nikudy nie chaču adsiul źjazdžać. Mnie padabajecca tut žyć i rabić rečy dla biełarusaŭ — jany vielmi dobryja, pryhožyja i adkrytyja».
Taksama madeljerka nie zhodnaja z pazicyjami tych, chto nazyvaje modu na vyšyvanki sialanskaj i pravincyjnaj.
«Džynsy — heta taksama adzieńnie fiermieraŭ, — kaža Hanna. — Ale heta daŭno nie aktualna, jość džynsy za tysiačy dalaraŭ, ich nosiać ludzi roznych statusaŭ. Hetak ža i z arnamientam — kali čałaviek vyjdzie ŭ jakasnaj, pryhožaj vopratcy, ci budzie heta kazać, što jon tolki što z pola? Kaniečnie, nie. Lon vyhladaje vielmi doraha».
Darečy, tvorčy šlach dziaŭčyny pačaŭsia z samaha malenstva, a paśla zakančeńnia kaledža jana akazałasia niepatrebna biełaruskim fabrykam tolki praz typovuju pryčynu, jakaja absiakaje talenty, — nie było dypłoma ab vyšejšaj adukacyi.
«Šyju z čatyroch hadoŭ, kali babula pryviezła z Amieryki mašynku, — raskazała Hanna pra vytoki svajho zachapleńnia, — tady razam z maci šyli kaściumy dla barbi, a dalej paniesłasia… Paśla 11 kłasa pryjšoŭ čas pastupać. Maci pajechała adpačyvać, pakinuŭšy mnie śpis ustanovaŭ, kudy ja mahu pastupić — jana dumała, što ja ŭžo darosłaja dziaŭčynka i mahu vybrać sama. Nu ja i pajšła ŭ kaledž na madeljera-kanstruktara, paśla zakančeńnia hod pracavała na siabie, ale treba było niejak uładkoŭvacca — ja abyšła fabryki, ale paŭsiul, u toj ža «Miłavicy», mnie kazali, što dla pracaŭładkavańnia ja mušu mieć dypłom ab vyšejšaj adukacyi, i mienavita Viciebskaha ŭniviersiteta. Tak i było — paprasili namalavać kalekcyju, a ja namalavała i pašyła navat, a mnie skazali litaralna «małajcom, viadoma, ale nam treba dypłom». Tak ja zrazumieła, što ŭsio, što ja ŭmieju, nie maje nijakaha značeńnia», — kaža Hanna.
Ciapier jana pastupiła ŭ toj samy Viciebski ŭniviersitet, ale ŭžo sumniajecca, što pojdzie pracavać va ŭmoŭnuju «Miłavicu» paśla jaho zakančeńnia.
«Na pieršym kursie, kali ŭsie vučyli fiziku i matematyku, ja malavała kalekcyju, razumiejučy, što mnie ŭžo nie 15 hadoŭ i treba realizoŭvacca. Ja pradała svaju mašynu i palacieła ŭ Kitaj — u horad Huančžoŭ. Bo raskazvali, što tam vializarnyja rynki. Tolki tkaniny — jak «Uručča», furnitury — jak «Malinaŭka». Mnie chaciełasia hlanuć, jak heta pracuje. Viarnułasia ja adtul z novym materyjałam, jakoha ŭ nas jašče niama. U vyniku ź im trapiła na biełaruski Tydzień mody i pradała svaju pieršuju kalekcyju».
Ciapier Hanna pryhladvajecca i da mužčynskich madelaŭ — šyje tolki na zamovu i tłumačyć tym, što žanočyja stroi prymiaraje na siabie, a voś z mužčynskimi patrebny kankretny čałaviek.
Cana, darečy, vielmi demakratyčnaja — jak dyzajnier-pačatkoviec Hanna nie dazvalaje sabie brać doraha. Tamu cana na bolšaść strojaŭ — 70 rubloŭ.
Kali vam spadabalisia sukienki, to možacie źviazacca prosta z Hannaj — kantakty ŭkazanyja ŭ profili instahram.
Taksama možna padjechać pa adrasie Niamiha 3, druhi pavierch, 103-ci paviljon «Soŭ Kuł».
