Aranhutan zmoh zalačyć ranu pry dapamozie lekavaj raśliny. Takoje ŭ dzikaj pryrodzie adbyłosia ŭpieršyniu
U Rakusa była vialikaja rana na ščace.
Fota: Sarfuddin
U Indaniezii sumatranski aranhutan zmoh zalačyć vialikuju ranu na ščace pry dapamozie lekavaj raśliny, śćviardžajuć navukoŭcy. Daśledčyki ŭpieršyniu zafiksavali taki sposab samalačeńnia ŭ žyvioł u dzikaj pryrodzie, piša Bi-bi-si.
Daśledčyki z nacyjanalnaha parku Hununh-Lejzier (Indaniezija) zaŭvažyli aranhutana pa imieni Rakus ź vialikaj ranaj na ščace ŭ červieni 2022 hoda.
Na ich dumku, jon atrymaŭ traŭmu padčas bitvy ź inšymi samcami aranhutanaŭ.
Zatym kamanda navukoŭcaŭ zaŭvažyła, što Rakus žuje ściabło i liście raśliny pad nazvaj Akar Kuning — supraćzapalenčaj i antybakteryjnaj raśliny, jakaja vykarystoŭvajecca ŭ hetaj miascovaści dla lačeńnia malaryi i dyjabietu.
Jon šmatkroć nanosiŭ vadkaść na ščaku na praciahu siami chvilin. Zatym Rakus razžavaŭ liście i nanios atrymanuju sumieś na pavierchniu rany. Na praciahu paŭhadziny jon praciahvaŭ charčavacca hetaj raślinaj.
Navukoŭcy i raniej zaŭvažali, jak hetyja małpy žavali hety vid lačebnaj travy, ale nakładańnie žyviołami takoha kampresu na ranu jany nazirajuć upieršyniu.
Sumieś i liście, vidać, akazali efiekt — daśledčyki nie ŭbačyli nijakich prykmiet infiekcyi, a praź piać dzion rana całkam zaciahnułasia.
Praź miesiac Rakus całkam ačuniaŭ.
Navukoŭcy pryjšli da vysnovy, što Rakus viedaŭ, što vykarystoŭvaje lekavaje liście, pakolki aranhutany vielmi redka ŭžyvajuć u ježu mienavita hetu raślinu. Jašče adnym dokazam pasłužyła praciahłaść pracedury.
«Jon nieadnarazova nanosiŭ masu, a paźniej taksama nanios bolš ćviorduju raślinnuju sumieś. Uvieś praces doŭžyŭsia doŭha — tamu my ličym, što jon naŭmysna ŭžyvaŭ hety srodak», — tłumačyć doktar Łaŭmier.
Daśledčyki taksama zaŭvažyli, što Rakus adpačyvaŭ značna daŭžej zvyčajnaha — bolš za pałovu dnia, — heta kaža pra toje, što jon sprabavaŭ adnavić siły paśla atrymanaj traŭmy.
Navukoŭcy śćviardžajuć, što takija pavodziny mohuć iści ad ahulnaha prodka ludziej i čałaviekapadobnych małpaŭ.
«Jany — našy najbližejšyja svajaki, i heta jašče raz pakazvaje na toje, što ŭ nas ź imi jość ahulnyja rysy. U nas bolš padabienstva, čym adroźnieńniaŭ», — kaža bijołah ź Instytuta Maksa Płanka ŭ Hiermanii i viadučy aŭtar daśledavańnia Izabeła Łaŭmier.
