Максим Богданович. «Вы, панове, пазіраеце далёка…»

* * *

Вы, панове, пазіраеце далёка
Ў блеску сонца зь вялізарных плеч народных,
Але сьвятло крые шмат чаго ад вока –
Днём ня бачыце Вы зорак пуцяводных.

Загляніце жа, будзь ласка, Вы у студню:
Ўжо даўно яна счарнела і згнівае,
Але дно яе і ў ночы і ў палудню
У вадзе люстранай зоры адбівае.

К тым, каго жыцьцё заціснула глыбока
Ўніз, у норы падзямельныя пад Вамі,
Вы, панове, хоць і бачыце далёка,
Загляніце ў душы – студні са сьлязамі.

1913

0

0

0

0

0

0