«My vykaraskajemsia!» — Vajciuškievič daŭ padpolny kancert u Minsku
Hledačy aścierahalisia brać dziaciej, bajučysia chapuna.
Na hetuju imprezu hledačy aścierahalisia brać z saboj dziaciej, bajučysia chapuna dy zatrymańniaŭ. Źmicier Vajciuškievič daŭ redki padpolny kancert u Minsku, u zale byłoj baletnaj škoły. Miescaŭ ledź chapiła.
Placoŭka, dzie mieŭ vystupić Vajciuškievič, mieścicca ŭ adnym sa starych damoŭ Minska, pabudavanym jašče da vajny. Pierad uvachodam – dziŭny nadpis “Abarončaje zbudavańnie”.
U hetych ci to katakombach ci to sutareńniach raniej mieściłasia baletnaja škoła, a niadaŭna siudy pierajechała partyja BNF.Arhanizatary kancertu Źmitra ź inicyjatyvy “Rok-salidarnaści” pryznajuć, što heta, badaj, adzinaje miesca ŭ horadzie, dzie ciapier vystupu Vajciuškieviča radyja.
Vajciuškievič aktyŭna braŭ udzieł u apošniaj vybarčaj kampanii ŭ kamandzie kandydata ŭ prezidenty Niaklajeva. Paśla vybaraŭ jaho razam ź dziasiatkam inšych zanadta aktyŭnych u vykazvańni svajoj hramadzianskaj pazicyi tvorcaŭ pazdymali z efiraŭ i faktyčna nakłali zabaronu na prafiesiju ŭ rodnaj Biełarusi.Kiraŭniki ŭsich załaŭ, dzie lidar prajektu WZ-orkiestra pieryjadyčna źbiraŭ anšłahi ciaham niekalkich hadoŭ, ciapier i čuć nie chočuć jaho proźvišča.
Sam Vajciuškievič z zaŭsiodnaj uśmieškaj padjazdžaje da “abarončaha zbudavańnia” na stareńkaj inšamarcy. U bahažniku ŭ jaho – novaja ladoŭnia, čamu “zabaronieny” śpiavak vidavočna rady. Vychodziačy z mašyny, jon emacyjna kanstatuje: “Nu i zapužali ludziej!” Vyjaviłasia, što
napiaredadni vystupu da jaho telefanavali niekalki prychilnikaŭ, kab zapytacca, ci varta brać dziaciej na hety kancert. Aściaroha sapraŭdy nienadumanaja: nieadnojčy ŭžo biełaruski śpiecnaz razhaniaŭ takija voś “kvaternyja” imprezy.Dziaciej sapraŭdy praktyčna nichto nie navažyŭsia brać, zatoje ŭ astatnim publika pryjšła absalutna roznaja.
Znajšłasia navat prychilnica Vajciuškieviča, jakaja źjaŭlajecca ravieśnicaj pieśni “Byvajcie zdarovy”.
Źmicier chucieńka pieraapranajecca ŭ kancertnuju kašulu prosta ŭ kalidory. Hrymiorki, jak i mikrafona, niama. Kresłaŭ u zale nie chapaje zusim, tamu asnoŭnaja častka słuchačoŭ staić, pryčym vielmi ščylna adno da adnaho.
Usie jak adzin prahna słuchajuć Vajciuškieviča, jaki ci to žartam, ci to ŭsurjoz raskazvaje, što choča napisać pieśniu pra “čorny śpis”.Uklučeńnie ŭ jaho sapraŭdy čarhovy raz źmianiła chod jaho karjery. U čas karacieńkaj libieralizacyi ŭ halinie kultury, što doŭžyłasia niapoŭnyja try hady, jon pačaŭ časta źjaŭlacca ŭ tele- i radyjoefiry, amal kožny miesiac davaŭ vialikija solnyja kancerty i navat zrabiŭsia salistam dziaržaŭnaha arkiestra fiłarmonii.
Ź niejkim asablivym pačućciom jon vykonvaje na hetym padpolnym kancercie piesieńku pra doždž na słovy Alesia Kamockaha, jakuju tak časta kaliści zamaŭlali dačniki na pieršym kanale biełaruskaha radyjo.Ale bačna, što Źmicier nie vielmi pierajmajecca z nahody zabaronaŭ. Niekalki dzion tamu jon viarnuŭsia z doŭhaha turu, namataŭšy za styrnom svajho aŭto 6000 km.
Apalny na Radzimie vykanaŭca vypraviŭsia ŭ padarožža z metaj “pahłybić viedy jeŭrapiejcaŭ pra Biełaruś”.U miežach kampanii “Salidarnaść ź Biełaruśsiu” jon hraŭ u Vilni, Varšavie, Krakavie, Bierlinie, Bracisłavie, Vienie, Amsterdamie, Prazie. Dla jaho ŭ temie zabaronaŭ važny inšy momant: “My dyk, moža, vykaraskajemsia, ale jak pačynać maładym vykanaŭcam, viedajučy, što kali ty zaśpiavaješ pa-biełarusku, tabie dubinaj daduć pa hałavie…”
Vajciuškievič ratujecca ad depresii, pišučy śvietłyja pieśni. Adnu ź ich jon vykonvaje na kožnym biez vyklučeńnia vystupie. Jana zaviecca “Krasunia-viasna”. Muzyka absalutna ŭpeŭnieny, što pryśpieje čas, kali jaje buduć vykonvać u finale “Słavianskaha bazaru”. Hetuju svaju fantaziju jon taksama zaŭždy raskazvaje padčas vystupaŭ:
“Ujavicie: usie siem dzion zapar vystupajuć biełaruskija vykanaŭcy. I vychodziać potym razam na scenu, i paŭsiul tysiačy bieł-čyrvona-biełych ściahoŭ. I Loša Chlastoŭ, i Hala Šyškova sa ściahami, i chor imia Šyrmy. I ŭsie piajuć pra krasuniu-viasnu!”Svoj śpieŭ pra hałodnaha vaŭka na vierš Drańko-Majsiuka jon prymierkavaŭ da pasłańnia “sami-viedajecie-kaho” parłamientu, pieśniu “Kraj” na Karatkieviča – “šmatpakutnaj partyi BNF, jakuju haniajuć z ofisa ŭ ofis”, viadoma ž, nie abyšłosia i bieź pieśni pra adziny i sapraŭdny “Ściah”… Potym
Vajciuškievič pryznajecca, što sam sabie dzivicca, kali pramaŭlaje niejkija pałymianyja słovy dy razvažaje pra palityku, bo raniej zaŭždy pačuvaŭsia lirykam.I jašče jon vielmi lubić stvarać pieśni pra dzietak i z radaściu ich śpiavać, nie zvažajučy na ŭzrost prysutnych.
Było bačna, što śpiaviak sapraŭdy zasumavaŭ pa svaich minskich hledačach.Niekatorych ź ich jon navat paznaje ŭ tvar i nazyvaje pa imieni. “Tolki voś nie viedaju, kali sustreniemsia nastupnym razam”, – trochi razhublena paviedamlaje jon i vykonvaje na skančeńnie śpieŭ “Mahutny Boža”, jaki častka biełarusaŭ ličyć nacyjanalnym himnam.
