Bacharevič pra hastranamičny patryjatyzm
Adzin z žončynych frandoŭ upeŭnieny ŭ tym, što MAŁASOLNYJA AHURKI ŭ Zachodniaj Eŭropie nieviadomyja. Abdzielenyja biednyja zachodnieeŭrapiejcy hetym delikatesam, ličyć jon i z honaram apisvaje spradviečny biełaruski chrumst.
Hastranacyjanalistaŭ, achviaraŭ stereatypaŭ takoha kštałtu, raźviałosia ŭ siecivie bahata. Zadavolena pryčviakivajučy i ščaśliva paryhvajučy, hastranacyjanalist dumaje, što sała, časnyk, ahurki, kapusta, pichanaja palcam i kryvianaja kaŭbasa, marynavanyja hryby i h. d. u Eŭraźviazie zabaronienyja, a recepty spalenyja bruselskaj inkvizycyjaj. Za svaim spradviečnym chrumstam niejak nia čuješ, što jaduć susiedzi. Dy j nia chočacca čuć. Pryjemniej ujaŭlać sabie Eŭropu jak sucelnuju Je666. A siabie - jak apošni apłot i prytułak niezdarovaj smačnaj ježy prosta z ułońnia pryrody.
Miž tym, takija ahurki tut ličacca ledź nie nacyjanalnaj stravaj. Padčas narodnych festaŭ ich pradajuć, vyłoŭlivajučy prosta z bočak. Tut jość smačnaje sała i viandlina, i viaskovaja kaŭbasa, i samahon, i šmat čaho jašče taho, na što molacca biełaruskija hastranacyjanalisty. A biełaruskaha chrumstu z Zachodniaj Eŭropy niejak nie čuvać.
Hamburh - horad zachodni. Našmat bolš zachodni za, prykładam, Berlin. A ježa, viadoma ž, sprava hustu. Ale kali ŭsio ž paddacca hastranacyjanalistam, zabycca na rasiejskija kramy i sutyknuć łob u łob biełaruskuju i hamburhskuju ježu, to ŭ vyniku budzie, chutčej za ŭsio, ničyja.
Maleńkaja vanitoŭnaja orhija. Na moj pohlad:
Tut niasmačny, u paraŭnańni ź biełaruskim, majanez, zatoje značna smačniejšyja pialmieni.
Tut cudoŭnyja sasiski, ź biełaruskimi nie paraŭnać — zatoje tut nie jaduć kurej, adnych pieŭniaŭ, a ŭ pieŭnia nia toj smak.
Tutejšyja šynka dy viandlina bjuć biełaruskija - zatoje ŭ Biełarusi jość hłazuravanyja syrki, a tut niama.
Tut absalutna vunderbar maroziva, luboje, u luboj kramie, u luboj ajsdyle - a ŭ Miensku na vakzale jość čabureki, smažni, piražki ź miasam.
Tut harełka lepšaja, čyściejšaja, miakčejšaja - ale ŭ joj 37,5, a pavinna być sorak, jak u Biełarusi.
Tut jość sapraŭdny vysakarodny marcypan - a ŭ Biełarusi naračanski chleb, najlepšy, jak na maju dumku, čorny chleb usich krain i narodaŭ.U paraŭnańni z tutejšymi makaronami biełaruskija - blednyja presnyja śliźni, zatoje ŭ Biełarusi možna biez prablem nabyć hrečku.
Tut dobraja śmiatana - a ŭ Biełarusi vielmi dobraja. Tut, praŭda, draniki jaduć ź jabłyčnym sočyvam, čaho ja asabista nie razumieju.
Tut pierad ratušaj pradajuć kaŭbaski kary i nalivajuć hlintvejn - a ŭ Miensku pierad Domam uradu staić niaśviežy Lenin i ničoha nie nalivaje.Tut z ranku da viečara śviežyja bułački ŭ nievierahodnym asartymencie - zatoje niama lasnych jahadaŭ, adno sadovyja.
Tut lepšaje piva - tam zatoje jość kvas, jakim tut i nia pachnie. U «Bulbianoj» na praspekcie Skaryny navat imbirny.
Tut na kožnaj vulicy - zakusačnyja z samaj raznastajnaj kuchniaj: pieravažna, praŭda, italjanskaj, tureckaj, vijetnamskaj, hreckaj i partuhalskaj, a ŭ Biełarusi kuchnia pieravažna biełaruskaja. I ja jaje lublu.
