Były supracoŭnik Administracyi prezidenta Rasii: Siłavoha zachopu Biełarusi nie budzie
Valeryj Kazakoŭ — rasijski piśmieńnik i čynoŭnik. Jon naradziŭsia ŭ vioscy Harbavičy Čavuskaha rajona. Pracavaŭ vajskovym žurnalistam. Paśla adstaŭki zaśviaciŭsia ŭ Radzie biaśpieki i Administracyi prezidenta Rasii, byŭ pamočnikam upaŭnavažanaha pradstaŭnika pa Sibirskaj fiederalnaj akruzie, uznačalvaŭ kulturnuju aŭtanomiju «Biełarusy Rasii».
Sa spadarom Kazakovym žurnalist «NN» pierasieksia na Minskim knižnym kirmašy. Razmova adbyvałasia pa-biełarusku.
Valeryj Kazakoŭ. Fota Nadziei Bužan.
«NN»: Spadar Valeryj, siońniašnija roznahałośsi miž Biełaruśsiu i Rasijaj — heta surjozna? Ci pamiracca jak zaŭsiody?
Valeryj Kazakoŭ: Ja nie baču kryzisu. Jość peŭnyja momanty rostu, jość dobraje, jość niadobraje ŭ hetym. Ale taki praces užo idzie dvaccać hadoŭ. U śniežni byvaje adno, a ŭ lutym užo zusim inšaje. Toje, što vynosiać vialikimi litarami ŭ zahałoŭkach ŚMI — heta zusim nie toje, što jość nasamreč. Samaje hałoŭnaje, što pamiž dziaržavami niama miažy. Kali ludziam zručna žyć u takich dziaržavach — heta dobra.
«NN»: Navat situacyja z naftaj — heta nie prykmieta kryzisu?
VK: Heta taksama siezonnaje. Kali było b niešta surjoznaje, to nie było b u Biełarusi ni nafty, ni paliva, a tut usio jość. Dvaccać hadoŭ isnuje sajuznaja dziaržava i dvaccać hadoŭ naprykancy hoda ŭźnikajuć peŭnyja pytańni. Navošta heta? Moža, heta tradycyja.
«NN»: Vy pracavali i ŭ Radzie biaśpieki Rasii, i ŭ Administracyi prezidenta, u vas zastajecca šmat upłyvovych siabroŭ. Skažycie ščyra, dyk usio ž isnujuć płany dałučeńnia Biełarusi da Rasii?
VK: Viedajecie, ja šukaŭ hetyja płany. Usich svaich znajomych tuzaŭ, kazaŭ: nu raskažycie, kali łaska. I viedajecie, navat chitrykaŭ u vačach ni ŭ koha nie bačyŭ. Nichto nie čuŭ pra takija płany. U nas kali niešta i robicca, to vyklučna vypadkova. Zrabiłasia — i ŭsio. Treba pomnić, što čas źmianiŭsia. Užo nielha ŭjavić sabie niejkija siłavyja płany zachopu Biełarusi, takoje niemahčyma i takoha nie budzie.
«NN»: Moža, skažacie, što i cisku na Łukašenku nakont ekanamičnaj niezaležnaści taksama niama?
VK: Nakolki ja viedaju Alaksandra Ryhoraviča, heta pustaja sprava na jaho cisnuć. Usio adno jon budzie trymacca toj linii na niezaležnaść, jakuju ŭziaŭ apošnim časam. Vielmi pryjemna, što častka apazicyi (chacia nie duža dobraje słova «apazicyja» — heta ž zvyčajnaja častka biełaruskaha socyumu) pracuje va ŭnison z uładami.
«NN»: Niadaŭna ŭ Minsk pryjazdžaŭ dziaržsakratar ZŠA Pampiea — heta dobra ci kiepska?
VK: Kab jon pryjechaŭ tolki ŭ Minsk — heta było b adno, a to jon i tudy, i siudy, i tam, i tut. Taki čaŭnočny zabieh atrymaŭsia. Usio, što robicca dziela suśvietnaha miru, — heta dobra.
«NN»: A jak vy ŭ Maskvie padtrymlivajecie dobruju biełaruskuju movu?
VK: Prosta — heta Karatkievič, heta maja babula i heta Vicia Šałkievič.
