«Ja ŭžo vyras z hetych štonikaŭ» — ataman Ułachovič prakamientavaŭ svaju parazu na vybarach
Staršynia maryjanietačnaj Biełaruskaj patryjatyčnaj partyi, «kazak» Mikałaj Ułachovič bałatavaŭsia ŭ parłamient pa Sienickaj akruzie №76. Jon užo adsiadzieŭ adzin termin u deputackim kreśle i spadziavaŭsia na nastupny. Nie vyjšła — pieramoha ŭ Ludmiły Padłužnaj, dyrektarki centra dziciačaha raźvićcia «Kałasok».
«Naša Niva» pacikaviłasia ŭ Mikałaja Ułachoviča, što jon adčuvaje paśla parazy.
«Škadavać mianie nie treba. Ja sam inšych škaduju, — paśmichnuŭsia Ułachovič. — Vy viedajecie, usio jašče napieradzie. Praca nie skončanaja, partyja žyvie i raźvivajecca. Ja čałaviek partyjny — jak partyja skaža, tak i budzie dalej».
Ale Ułachovič sioleta vyrašyŭ nie źbirać podpisy, vyłučaŭsia tolki ad svajoj partyi. Moža, heta paŭpłyvała na parazu?
«Nichto ž hetaha nie viedaje, a ja viedaju: narmalny palityk na takija rečy ŭvahi nie źviartaje. Na ŭsie tyja rečy: jak było b, kali było b… Treba rabić, a paśla padvodzić vyniki. A kali ja hetaha nie rabiŭ, to značyć, nie rabiŭ, i dla hetaha byli peŭnyja pryčyny, voś i ŭsio», — abhruntavaŭ svaju pazicyju «ataman».
Ahučyŭ jon i svajo staŭleńnie da Ludmiły Padłužnaj, jakaja pieramahła.
«Vy ŭvohule vierycie, što ŭ mianie mohuć być kankurenty? Vierycie? A ja nie vieru. Bo kankurent — heta toj, chto hodny z taboju zmahacca.
Jana moža vyjhrać vybarščyka, bo jamu patrebnyja takija kandydaty, jakija buduć rabić darohi ŭ akruzie, dziciačyja sadki, zajmacca dobraŭparadkavańniem… Taki deputat zapatrabavany siońnia.
Ja nie taki. Ja vyras z hetych štonikaŭ.
Liču, što treba zajmacca zakanadaŭstvam. Deputat Nacyjanalnaha schodu — na dva paradki vyšej. A budavać sadki i darohi musiać rajonnyja i abłasnyja administracyi, jany atrymlivajuć za heta hrošy.
Ciapier u parłamient traplajuć ludzi, jakija nikoli nie zajmalisia zakanadaŭčaj pracaj — što ž, moža, za svoj termin jany hetaj pracy navučacca».
