Rasijskaje «Vojennoje obozrienije»: «Rusafobija i niepapularnaść uładaŭ — u Biełarusi typovaja revalucyjnaja situacyja»
Najbujniejšy rasijski vajskovy sajt «Vojennoje obozrienije» raźmiaściŭ artykuł kałumnista Aleha Jahorava «Čamu Biełaruś nie Aŭstryja». U joj aŭtar pasprabavaŭ parazvažać pra vajskovuju siłu nievialikich dziaržavaŭ, jak Izrail, Šviecyja, Šviejcaryja, Aŭstryja, Finlandyja. A taksama paraŭnaŭ ich ź Biełaruśsiu. Adznačajecca, što va ŭsich hetych krainach vydatki na abaronu źjadajuć vialikuju častku biudžetu. Maŭlaŭ, takaja sapraŭdnaja cana za niejtralnaść i niezaležnaść.
«Biełaruś ža, u adroźnieńnie ad ich, nie źjaŭlajecca «mižnarodna pryznanaj niejtralnaj dziaržavaj». Choć, zrešty, mnohim biełarusam hetaha b vielmi chaciełasia, i jany navat hatovyja siabie mienavita tak pazicyjanavać, ale adnaho žadańnia tut kateharyčna niedastatkova… Nieabchodnaja zhoda viadučych palityčnych hulcoŭ, a da hetaha zhody — jak da Miesiaca pieššu», — adznačaje vydańnie.
Dalej pišacca, što ŭ Biełarusi vielmi papularnyja razmovy, što hrošy na armiju — «heta hrošy na viecier». I lubaja zhadka ŭ presie ab kupli ŭzbrajeńnia ci vajskovych vučeńniaŭ supravadžajecca niehatyŭnaj reakcyjaj publiki.
«Nie, da taho, što biełarusy «svojeasabliva» staviacca da Rasii, rana ci pozna zvykaješsia, ale varožyja nastroi ŭ adnosinach da svajoj ułasnaj armiejskaj struktury — heta niešta «za hrańniu dabra i zła». Nu, tut treba razumieć, što krynica prablemy šmat u čym u tym, što vojska — heta najbolš vidavočny simvał dziaržavy, a dziaržava ŭ RB — heta Łukašenka, a Łukašenka tam ŭsich užo «dastaŭ i vynuŭ».
Dalej vydańnie adznačaje, što Biełaruś nie moža ličycca dobrym sajuźnikam Rasii praź vialikija rusafobskija nastroi («asabliva ŭ asiarodździ moładzi»), a taksama praź niepapularnaść ułady ŭnutry krainy.
«Heta značyć «dobrych navinaŭ» niama — jość tolki kiepskija. Biez usialakaj tam «vajny» RB siońnia maje voz i maleńkuju kalasku raznastajnych vostrych prablem. Paśla 1991-ha hoda nieabchodna było pravieści kardynalnyja reformy ŭ palitycy, ekanomicy, hramadstvie, abaronnaj śfiery… Ale nichto ŭ Minsku hetym asabliva nie zamaročvaŭsia. U vyniku tyja samyja reformy naśpieli i pieraśpieli. Typičnaja, tak skažam, revalucyjnaja situacyja», — adznačaje sajt «Vajennoje obozrienije».
«Reformy, jakija zanadta doŭha adkładali, — heta zaŭsiody vialikaja ryzyka. U vyniku biełaruskaja dziaržava vymušanaja tracić reštki resursaŭ na adčajnyja sproby ŭtrymać situacyju (jakuju ŭtrymać niemahčyma). Plus (biada nie prychodzić adna) rezka abvastryłasia vajenna-palityčnaje stanovišča la miežaŭ Biełarusi. A hrošaj, zrazumieła, niama nie toje što na pieraŭzbrajeńnie armii, a na vykanańnie biahučych abaviazacielstvaŭ pierad hramadzianami i zamiežnymi dziaržavami/strukturami», — havorycca ŭ materyjale.
Razvažańni pra toje, što biełaruskija ŭłady bajkatujucca Jeŭropaj padajucca krychu sastarełymi. I, kaniečnie, pra «vializnuju rolu Rasii ŭ abaronie terytoryi Biełarusi». Ale tut aŭtar ličyć, što Rasija nie kiniecca dapamahać Biełarusi, bo:
«Adnosiny z Rasijaj sapsavanyja dziesiacihodździami adkrytaj rusafobskaj prapahandy. Pryčym, jak ni dziŭna, biełarusy navat nie zdahadvajucca, što heta pierš za ŭsio ich prablemy, a zusim nie Rasiei. Kryzis na Ukrainie i ŭ Siryi, jaki tearetyčna moh by zhurtavać «sajuźnikaŭ», ich kančatkova pasvaryŭ (Łukašenka demanstratyŭna abraŭ «pravilny bok historyi»)».
Vyvad nastupny: Biełaruś nie hatovaja da kanfliktnaj fazy va Uschodniaj Jeŭropie praz «unutrany razdraj, adsutnaść sučasnaj armii i niedavier da Rasii».
