«Muziejnyja pčołki» pojduć z vajny apošnimi: jak u kijeŭskim muziei platuć maskirovačnyja sietki dla bajcoŭ ATA
Pryjšoŭšy ŭ Nacyjanalny muziej litaratury Ukrainy na viečar «Bahataja skrynia» — teatralizavany pakaz etnastrojaŭ z roznych rehijonaŭ Ukrainy, zaŭvažaju ŭ viestybiuli muzieju hrupu žančyn, jakija platuć maskirovačnyja sietki. Što heta?
Žančyny-vałanciory platuć čarhovuju sietku
«My robim maskirovačnyja sietki dla ukrainskich vojskaŭ u zonie ATA i kaściumy dla raźviedčykaŭ i snajpieraŭ. Naša hrupa nazyvajecca «Muziejnyja pčołki», nas kala 15 vałancioraŭ — muziej daŭ nam miesca, i my kožny dzień siudy prychodzim, voś užo čaćviorty hod, sa śniežnia 2014-ha, tłumačać žančyny. — U kahości z nas rodnyja vajujuć u ATA, u kahości — nie, ale my chočam dapamahčy armii».
Uvohule va Ukrainie tysiačy takich hrupaŭ, u Kijevie — kala 30.
Za čas isnavańnia hrupy žančyny-vałanciory splali 150 sietak, kožnaja płoščaj 50 kvadratnych mietraŭ, i 162 štanoŭ, kurtak, ponča i frakaŭ dla raźviedčykaŭ i snajpieraŭ, jakija jany nazyvajuć «kikimarami». Akramia hetaha, rehularna źbirajuć i adpraŭlajuć pasyłki siemjam zahinułych bajcoŭ.
Maskirovačny kaścium «Kikimara»
Raskazvaje kaardynatar hrupy Marjana Ściapanava:
«Spačatku chaču skazać, što ja takaja ž «pčołka» jak i ŭsie našy dziaŭčaty. Amal kožny dzień byvaju ŭ muziei, uklučajučy subotu. Rychtuju materyjał dla sietak, platu kikimary, zimoj viažu bałakłavy. Razam z mužam, taksama vałancioram, źbirajem vopratku, abutak, knihi, cacki dla dziaciej zahinuŭšych i paranienych, sartujem, składajem i adpraŭlajem pa adrasach. Kaardynataram stała dzieści paŭtara hoda tamu. Praź mianie hrupa trymaje suviaź z našym vałanciorskim centram «Vieža nad Dniaprom», a taksama z bajcami. Adkazvaju za dastaŭku materyjału dla placieńnia i asnoŭ dla sietak i kikimar u muziej, a taksama za dastaŭku hatovych vyrabaŭ da vałanciorskaha centra ci na poštu.
Hrupa naša nievialikaja, ale mahutnaja. Kiłahramy prysmakaŭ, kiłamietry maskirovačnych sietak, vielizarny harderob kikimarnaj vopratki, a taksama dziasiatki ściahoŭ, kupy nižniaj bializny, ciopłych škarpetak, pajasoŭ i bałakłaŭ…
Heta ŭsio zrabili i praciahvajuć rabić vydatnyja, viasiołyja, talenavityja, soniečnyja ludzi, jakich ja vielmi lublu. Darečy, u hrupie pracujuć nie tolki žančyny, jość dva vydatnych pčały-mužčyny (trutniami ich nu nijak nie nazavieš) — Ženia (moj muž) i Jura».
Žančyny u viestybiuli raspaviadajuć: «Zimoj robim biełyja sietki i kaściumy, letam — u kolerach chaki, zialonyja. Hetaj zimoj dumali, što voś biełyja naplaciem, a zialonyja ŭžo nie spatrebiacca, ale… My pojdziem z vajny apošnimi».
…A etnahrafičny pakaz atrymaŭsia vidoviščnym i natchnialnym. Da słova, niekatoryja artysty, jakija brali ŭ im udzieł, tolki što viarnulisia z zony ATA, dzie vystupali z kancertami.
