Staś Karpaŭ: Škada, ale mnohija dumajuć, što płanietu vyratuje futboł, a nie Iłan Mask
Škada. Mnohija (mnohija) pišuć pra «šoŭmena Maska», pišuć praz hubu, pišuć što «šou» z zapuskam «falkon chevi» vyhladaje śmiešna i niedarečna. Daloki ad pamknieńnia abaraniać darahoha Iłana, jon pražyvie biez majoj abarony.
Ale škada.
Nichto nie piša, što śmiešna i niedarečna vyhladajuć miljardy ludziej, jakija lipnuć da ekranaŭ u momant adkryćcia alimpijady, dzie tysiačy dziadziek i ciociek buduć špurlać šajby, krucić nad hałovami stužki, pieraskakvać z žerdkaj niejkuju tam pierakładzinku… Nichto nie napiša, što niedarečna vyhladajuć ludzi, jakija mižkantynientalna abmiarkoŭvajuć ślozańki futbalista, jaki nie ŭ toj bok kinuŭ miačyk. Čarhovaha futbalista. Jaki čarhovy raz kinuŭ čarhovy miačyk nie ŭ toj bok. I tak — hod za hodam. Dziesiacihodździe za dziesiacihodździem.
Nie napišuć.
A kali z zapusku rakiety robicca šou — to heta niedarečna. I pra heta napišuć. Bo čałaviectva pavinna radavacca tamu, što dapamahaje jamu vyžyvać i raźvivacca: palaŭničym na mamantaŭ, žracam i šamanam, hładyjataram, marafoncam, vyklikalnikam daždžu.
Skažam «nie» pienicylinu, skažam «tak» śviatoj vadzie.
Navuka — heta dla zadrotaŭ. Navuka pavinna być u biblijatekach, u čytalnych załach — za razbuchłymi ad syraści dźviarami.
Kab narmalny čałaviek nie bajaŭsia vypadkova apynucca ŭ hetym carstvie nudy i rospačy.
Kožny futbalist ź dziacinstva viedaje, što važniej, čym zabić hoł, — dać padsračnik šachmatystu.
Płanietu vyratuje futboł i pomnik Kubiertenu.
