Statkievič pra siužet Pieršaha kanała: Rasija rychtujecca da Biełarusi biez Łukašenki
U prahramie «Voskriesnoje vriemia» na rasijskim Pieršym kanale vyjšaŭ siužet, u jakim u čarhovy raz raskazvajecca pra «rusafobiju», što sfarmavałasia ŭ biełaruskim hramadstvie z dazvołu Alaksandra Łukašenki nasupierak rasijskaj ekanamičnaj dapamozie.
Adziny biełarus, čyjo mierkavańnie hučyć u siužecie, heta niečakana Mikałaj Statkievič. Pryčym u videa palityk pramaŭlaje ŭsiaho tolki try karotkija frazy.
Sam Statkievič raspavioŭ «Našaj Nivie», jak zapisvali jaho słovy, čamu jon pahadziŭsia na razmovu i što, na jaho dumku, značyć hety siužet rasijskaha TB.
«Na minułym tydni ŭ sieradu patelefanavali mnie, ale ja spačatku admoviŭsia: padumaŭ, što zvanili ź biełaruskaha pieršaha kanała. A na nastupny dzień pierazvaniŭ chłopiec, Alaksiej, jaki patłumačyŭ, što toje rasijski Pieršy kanał, jaki pra mianie filmaŭ kštałtu «Zvonok druhu» nie zdymaŭ. Ja pahadziŭsia dać kamientar — ja zaŭsiody pahadžajusia, kali čałaviek nie zrabiŭ mnie vidavočnaj hadaści.
My sustrelisia na ofisie adnoj z demakratyčnych arhanizacyj. Pra hetaha žurnalista, darečy, ludzi adhukalisia jak pra prystojnaha čałavieka. Havaryli ź im kala hadziny, na ŭsie temy. Ja tłumačyŭ strachi hetych ludziej, jakija skačuć, havaryŭ pra toje, čaho bajacca biełarusy paśla Ukrainy.
Maich słovaŭ u siužecie vielmi mała, faktyčna ŭryŭki biez łahičnaha zaviaršeńnia. Ale ž pakinuli važnuju frazu, dzie ja kažu, što dziakujučy rasijskim hrošam hetaja ŭłada i trymajecca.
Trochi pierakrucili, kaniečnie, padali maje frazy, nibyta ja suprać nacyjanał-patryjotaŭ, a ja mieŭ na ŭvazie inšaje, što nie treba ahulna abražać rasijski narod… Ale ŭ cełym narmalna, byvaje značna horš».
Uvohule, na Pieršy kanał Statkievič kryŭdy nie trymaje. U nastupny raz, kaža, taksama pahodzicca na kamientar.
«Ale tut važnyja momanty, što heta za materyjał i čamu jany źviarnulisia mienavita da mianie. Heta ž hałoŭny rasijski kanał, vynikovaja tydniovaja pieradača. I raptam kala 9 chvilinaŭ advodzicca siužetu pra Biełaruś. Heta šmat, — kaža Statkievič. — I biezumoŭna, što siužet byŭ zamoŭleny źvierchu. I pieršaja meta jaho — padryŭ pazicyj Łukašenki ŭ rasijskim hramadstvie. Druhaja — cisk na Łukašenku, sproba jaho ci to napałochać, ci to prosta zrabić jamu niepryjemna. Pieršy rasijski kanał raptam biare i pakazvaje čałavieka, jakoha Łukašenka, miakka kažučy, vielmi-vielmi-vielmi-vielmi nie lubić! (Smiajecca.) I pakazvaje nie z rahami i chvastom, a davoli adekvatna.
I treciaja, hałoŭnaja meta. U siužecie adkryta havorycca, što Biełaruś treba pavažać, movu našu treba pavažać. Spadara Rašetnikava, jakoha na piensiju pravodziŭ sam Pucin, u siužecie padajuć marhinałam. I ja ŭsprymaju heta tak: Rasija rychtujecca da Biełarusi biez Łukašenki. Rasija rychtujecca da situacyi, kali jaho ŭžo nie budzie. Bo Rasija nie choča stracić biełaruski narod tak, jak ukrainski. I hety siužet — sproba pierakanać biełaruskaje hramadstva, samuju aktyŭnuju jaho častku, patryjatyčnuju, što Rasija nie vorah, što Rasija pavažaje dziaržaŭnaść i kulturu.
Pahladzim, što budzie dalej. Bo pakul niezrazumieła, ci to byŭ razavy situatyŭny mesedž, ci to Rasija rychtujecca da pierahladu realnaj palityki. Bo raniej takich nastrojaŭ na rasijskim telebačańni nie zaŭvažałasia.
Tamu skazać, nakolki ŭsio surjozna, pakul ciažka. Ale situacyja zasłuhoŭvaje pilnaj uvahi».
