«Krama» prezientavała pieśniu «Stefka praz 30 hod» AŬDYJO
Hurt «Krama» prezientuje na Jeŭraradyjo kancertnuju viersiju novaj pieśni «Stefka praz 30 hod». Upieršyniu jana prahučała ŭ kancy 2016 hoda.
Uvohule, «Stefka» — adna ź piesień hurtu «Bonda», aŭtarami jakoj źjaŭlajucca bubnač Siarhiej Knyš i śpiavak Ihar Varaškievič. Paśla taho, jak muzyki syšli z «Bondy», jany stali hrać u «Kramie», adpaviedna, niekatoryja pieśni ich aŭtarstva — «Mama», «Stefka», «Słuckaja brama» stali vykonvacca novym hurtom. Paźniej Siarhiej Knyš pierastaŭ pisać teksty i całkam adyšoŭ ad muzyki. «Stefka» ž stała chitom nie tolki hurta «Bonda», ale i «Krama», a jaje prychilniki zadumalisia pra los samoj dziaŭčyny, dy i muzyki padumali: čamu b nie?
«Siarhiej znajšoŭ vielmi ŭdały vobraz — ramantyčnaje kachańnie zvyčajnych biełaruskich chłopca i dziaŭčyny ź nievialikaha miastečka ci vioski, — raspaviadaje ciapierašni tekstavik «Kramy» Źmicier Łukašuk, jaki ŭziaŭsia prydumać praciah historyi paśla taho, jak Ihar Varaškievič napisaŭ miełodyju ŭ duchu pieršaj «Stefki». — U asnovu nastupnaj «sieryi» ja pakłaŭ los našaj rok-n-rolnaj tusoŭki, udzielnikaŭ hurta «Krama». Jak my žyli? Zrazumieła, nie zusim u styli seks-drahz-rok-n-roł, ale biez ałkaholu, muzyki i viasiołych prychilnic nie abychodziłasia. Nie skłałasia žyćcio ŭ hierojaŭ «Stefki», bo chłopiec palubiŭ ałkahol, bolš dumaŭ pra «huli», čym pra surjoznyja adnosiny. Stefka ž — narmalnaja biełaruskaja dziaŭčyna, jakaja chacieła śvietłaha kachańnia i adkaznaha muža, a nie raździaŭbaja rok-n-rolščyka. Jon razumieje, što jon vinavaty ŭ tym, što ŭ ich nie atrymałasia, jon jaje dahetul kachaje, ale nie moža źmianić svoj ład žyćcia».
Ihar Varaškievič i Źmicier Łukašuk.
Pieśnia «Stefka praz 20 hadoŭ» uvajšła ŭ albom «Kramy» 2007 hoda «Usio žyćcio — dziŭny son». Ale muzyki vyrašyli na hetym nie spyniacca i zrabić z historyi tryłohiju. Prajšło jašče 10 hadoŭ, hieroi nablizilisia da pieradpiensijnaha ŭzrostu. I voś jany vypadkova sustrakajucca.
«Jana ŭžo babula, u jaje jość unuki, u jaho žyćcio ŭ płanie siamiejnym nie skłałasia. I što dalej? — praciahvaje Źmicier Łukašuk, jaki ŭziaŭsia i za treciuju «Stefku». — U nas było šmat vahańniaŭ. Bo, z adnaho boku, chaciełasia napisać baładu kštałtu Stefka «pajšła ŭharu», zrabiła karjeru, stała čynoŭnicaj, žartavali navat, što hastrolki na kancerty vydaje».
Ale, kaža Łukašuk, vyrašyli ŭ vyniku spynicca na prostym varyjancie pieśni: maŭlaŭ, žyćcio prajšło, ale ŭsio dobraje ŭ im zastajecca. Chacia dumać nad losam Stefki Źmitru davodziłasia navat pa načach:
«Try razy ja pierapisvaŭ tekst, u vyniku kančatkovyja praŭki ja ŭnosiŭ na repietycyi niepasredna pierad prezientacyjaj… Jość u Ihara pieśni, jakija nie «kładucca» mnie, nie mahu napisać tekst, i ŭsio. A niekatoryja, kali muzyka padabajecca, naradžajucca adrazu. Tak i tut było, pieršy baładny tekst ŭnačy pryjšoŭ u hałavu, chacia, razumieŭ, što jon nie pojdzie, bo nie kłaŭsia na muzyku Ihara».
Fota hurtu «Bonda» z sajta radyjo «Svaboda». Ihar Knyš — pieršy źleva.
Što dumaje pra praciah historyi aŭtar pieršaj «Stefki» Siarhiej Knyš?
«Los Stefki moh skłaścisia pa-roznamu, — kaža były bubnač «Kramy». — Ale toje, što atrymałasia ŭ Łukašuka, mnie padabajecca. Što budzie sa Stefkaj dalej — nie viedaju».
Ale, kaža Źmicier Łukašuk, «kramčuki» vyrašyli na tryłohii skončyć historyju Stefki, choć sam Źmicier spadziajecca, što adnojčy hurt pieradumaje.
Pačuć adrazu ŭsie try «Stefki» možna budzie 26 sakavika: u restaranie «Druźja» hurt hraje vialiki solny kancert.
