Святлана Куль. Бачыш, мама, наш горад плыве пад табою
Бачыш, мама, наш горад плыве пад табою, нібы карабель,
Павярхоўкі, бы мачты ў ветразях белых аблокаў,
З гатай горкі глядзець на яго вельмі зручна табе,
Вунь за тымі дамамі і наш недзе там недалёка.
Сонца ў Нёман сядае і ноччу не грэе зямлю,
Твой даплыў карабель, на крыжы перароблены рэі.
Не, не плачу. Я проста. Агеньчык табе запалю.
Хай гарыць. Хай зямлю. Хай цябе гэтай ноччу сагрэе.
0
0
0
0
0
0
Усевалад Сцебурака. Пасля. Верш
 6
«А гаўнюкі будуць заўсёды». Працяг сагі Сапкоўскага выйшаў у бліскучым беларускім перакладзе
 2
10 траўня стартуе продаж новага рамана Бахарэвіча
 3
Каментары
Каб пакінуць каментар, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера
Дзецям Маляваныча сказалі «чакаць гасцей»
 2
«Ходзяць да сваякоў, дураць галаву». Да некаторых эмігрантаў ужо прыйшлі па месцы жыхарства ў Беларусі з вобшукамі
 6
Інцыдэнт у пункце пропуску «Меднікі — Каменны Лог». Памежны пункт не працаваў некалькі гадзін
 1
Каб скарыстацца календаром, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера