Пенсіянерка з Берасця вучыць беларусаў пісаць жи-ши з Ы — фоты
Прызнавацца ў каханні кожны дзень, запрасіць сябра на гарбату, павіншаваць родных са святам на роднай мове ці прапанаваць суседу размаўляць з табой па-беларуску – пенсіянерка з Берасця вынайшла арыгінальны спосаб дасягнуць гэтых мэтаў.
Тамара Бахун зарэгістравалася прадпрымальніцай і выдае беларускія паштоўкі, якія адразу сталі папулярнымі, піша «Салідарнасць».
– Чым больш мы выдаем – тым больш разыходзіцца, – усміхаецца жанчына.
Ідэя рабіць беларускія паштоўкі нарадзілася ў яе сына. Сяржук Бахун успамінае, як аднойчы шукаў паштоўку з Новым годам на беларускай мове і не знайшоў. Так узнікла думка: «А чаму б не зрабіць гэта самім?».
– Уся наша сям’я ўдзельнічае ў гэтым праекце. Трэба ж і грошы зарабляць, і творчасць сваю рэалізоўваць, – гаворыць Тамара Уладзіміраўна.
Яна ўзгадвае, як аднойчы журналісты Белсата шукалі ў Мінску беларускія паштоўкі. Адзінае месца, дзе яны знайшліся, была кнігарня «Логвінаў».
– Гэта былі нашыя паштоўкі! – кажа суразмоўца.
Калекцыя за калекцыяй выходзяць паштоўкі. Акрамя віншавальных, ёсць і спецпраекты. Напрыклад, серыя «Беларускія палкаводцы і военачальнікі зямлі Беларускай» – лікбез па гісторыі беларускага войска.
Ці паштоўкі, якія прапаноўваюць далучацца да беларускамоўных. Ёсць паштоўкі для рамантыкаў, якія гатовыя кожны дзень прызнавацца ў каханні. І для тых, хто хоча пасябраваць.
Беларускія паштоўкі прадаюць у брэсцкім ЦУМе, у мінскай «Акадэмкнізе» і ў іншых дзяржаўных кнігарнях.
Са слоў выдаўца, адмовілася заключаць дамову на рэалізацыю толькі «Белпошта».
– У аддзеле маркетынга зацікавіліся, але пайшлі да начальніка, і ён сказаў: «У нас свая прадукцыя», – тлумачыць Тамара Уладзіміраўна. – Хоць на нашыя паштоўкі паўсюль ёсць попыт. Расказваюць мне прадаўцы, што людзі шукаюць іх, каб паслаць сябрам ці знаёмым за мяжу.
Сапраўды, гэта творчая праца, якая прыносіць нам такое задавальненне… Лічу, што мы робім добрую справу.
