U Parafjanavie pastavili pomnik pravasłaŭnamu śviataru i bahasłovu, jaki błasłaviŭ biełaruskaje nacyjanalnaje adradžeńnie
Archijepiskap Połacki i Hłybocki Fieadosij aśviaciŭ 24 maja 2016 hoda pamiatny znak u honar vybitnaha dziejača Ruskaj Pravasłaŭnaj Carkvy protapreśvitara Vitalija Baravoha. Pomnik — vałun z zamacavanym na im bareljefam — pastaŭleny na ćvintary carkvy śviatoha Pancielajmona Lekara ŭ miastečku Stancyja Parafjanava ŭ Dokšyckim rajonie.
Z ranicy pravasłaŭnyja vierniki z Parafjanava i navakolnych viosak sabralisia na Liturhiju, jakuju adsłužyŭ dokšycki błahačynny a. Hieorhij Mialeška sa śviatarami navakolnych cerkvaŭ. Da viernikaŭ dałučylisia vučni miascovaj škoły dy pradstaŭniki miascovych uładaŭ — nievialikaja carkva była poŭnaja ludziej.
Paśla liturhii ŭ carkvu pryjechaŭ uładyka Fieadosij, archijepiskap Połacki i Hłybocki. Jon pamaliŭsia za supakoj dušy a. Vitalija Baravoha, skazaŭ propaviedź, u jakoj padzialiŭsia ŭspaminami pra a. Baravoha, jakoha jon viedaŭ asabista. Archijepiskap zaklikaŭ viernikaŭ trymacca pravasłaŭnaj viery hetak, jak vučyŭ a. Vitalij Baravy. Taksama archijepiskap zaklikaŭ lubić Radzimu i pracavać dziela jaje dabra i słavy.
Pamaliŭšysia i skazaŭšy propaviedź, archijepiskap Fieadosij aśviaciŭ pomnik, z kličam «Chrystos Uvaskros!» akrapiŭ aśviečanaj vadoj viernikaŭ, a taksama razam sa staršyniom rajvykankama Aleham Pinčukom dy śviatarami Dokšyckaha błahačyńnia ŭskłaŭ da pomnika kvietki.
«Da 100-hodździa protapreśvitara Vitalija Baravoha – carkoŭnaha dziejača, našaha ziemlaka. 2016 h» — napisana na bareljefie abapał vyjavy a. Baravoha. Nadpis zrobleny na biełaruskaj movie.
***
Vitalij Baravy pryjšoŭ na śviet 18 studzienia 1916 hoda ŭ zaścienku Nieścieraŭka, što pobač z Parafjanavam.
U 1929 hodzie jon pajšoŭ vučycca ŭ Vilenskuju duchoŭnuju sieminaryju – i da svajoj śmierci ŭ 2008 hodzie słužyŭ Bohu ŭ RPC.
Ajciec Vitalij Baravy słužyŭ i pracavaŭ na mnohich carkoŭnych pasadach. Vykładaŭ u Minskaj duchoŭnaj sieminaryi (ŭ Žyrovičach), u zasnavańni jakoj sam prymaŭ udzieł. Byŭ vykładčykam historyi Carkvy ŭ Leninhradskaj duchoŭnaj akademii, dzie atrymaŭ stupień prafiesara. Pracavaŭ u adździele Źniešnich carkoŭnych suviaziaŭ Maskoŭskaha patryjarchata. Słužyŭ nastajacielem u dvuch pravasłaŭnych chramach u Maskvie.
Ajciec Vitalij byŭ niepieraŭzydzienym u svoj čas bahasłovam, bliskučym prapaviednikam, vydatnym vykładčykam, jakomu šmat čym abaviazany viadomyja zaraz bahasłovy i ijerarchi.
Jon zaŭsiody vystupaŭ za abnaŭleńnie carkoŭnaha žyćcia, kab Carkva była «mocnaj nie ŭładaj, a vieraj i Božaj łaskaj». Imknuŭsia da praŭdy, nie chavaŭsia ad balučych prablemaŭ Carkvy i vystupaŭ za toje, kab jany svabodna abmiarkoŭvalisia i vyrašalisia. Ajciec Vitalij zaŭsiody padtrymlivaŭ tych, chto nios ŭ Carkvu niešta novaje i śviežaje, što davała nadzieju na sapraŭdnaje adradžeńnie Carkvy. Davoli časta jamu prychodziłasia takich ludziej svaim aŭtarytetam abaraniać ad cisku i hanieńniaŭ z boku aficyjnaj carkoŭnaj ułady.
Ajciec Vitalij nikoli nie zabyvaŭsia pra svaje biełaruskija karani, ščyra spačuvaŭ biełaruskamu nacyjanalnamu adradžeńniu i vielmi radavaŭsia lubym kantaktam ź ziemlakami. «Žyvie Biełaruś!» — z hetaha zaŭsiody pačynałasia ŭ takich vypadkach jahonaja razmova.
Mieć takoha ziemlaka jak ajciec Vitalij Baravy, jaki svaim słužeńniem rabiŭ zrabiŭ vialiki ŭniosak u zachavańnie i raźvićcio Ruskaj Pravasłaŭnaj Carkvy, jość vialikim honaram dla našaj krainy.
