Мінюст прапаноўвае ўвесці квоты на заканадаўчыя акты прэзідэнта
Міністэрства юстыцыі прапаноўвае прапрацаваць пытанне аб дырэктыўным абмежаванні колькасці праектаў заканадаўчых актаў прэзідэнта альбо аб увядзенні свайго роду кватавання актаў прэзідэнта, якія ініцыятыўна рыхтуюцца дзяржорганамі. Пра гэта гаварылася 3 лютага на пасяджэнні калегіі Мінюста па выніках працы сістэмы міністэрства і задачах на 2017 год, паведамляе Нацыянальны цэнтр прававой інфармацыі на партале pravo.by.
У мінулым годзе ў рамках нарматворчай дзейнасці Міністэрствам юстыцыі разгледжана 7.643 дакументы (для параўнання: у 2015 годзе — 7.884), з іх каля 3 тыс. праектаў нарматыўных прававых актаў.
Якасць праектаў, якія распрацоўваюцца дзяржаўнымі органамі, па-ранейшаму застаецца нізкай — 41% праектаў, якія паступаюць у міністэрства, узгадняецца з заўвагамі (без уліку праектаў, якія дапрацоўваюцца з удзелам спецыялістаў Мінюста), праінфармаваў першы намеснік міністра юстыцыі Сяргей Задзіран.
Ён прадставіў удзельнікам калегіі топ-10 недахопаў, якія не дазваляюць забяспечыць якасны прарыў у сферы нарматворчасці. Напрыклад, у спіс увайшла шырокая практыка падрыхтоўкі праектаў актаў прэзідэнта для ўрэгулявання адносін у самых розных сферах грамадскага жыцця, а часам і ў якасці механізму ўзгаднення з прэзідэнтам таго ці іншага варыянту дзеянняў, які знаходзіцца ў выключнай сферы адказнасці канкрэтнага кіраўніка. «Такая практыка патрабуе выкаранення, — перакананы Задзіран. — Наяўнасць некалькіх заканадаўчых актаў па адных і тых жа пытаннях выклікае прававую нявызначанасць, парушае прынцып стабільнасці і сістэмнасці заканадаўства».
Таксама, паводле звестак Мінюста, праблемай стала вялікая колькасць адсылачных нормаў у законапраектах, якая вядзе да прыняцця вялікай колькасці падзаконных актаў. Нараканні выклікае выкарыстанне ў праектах нарматыўных прававых актаў не аднастайнай тэрміналогіі, складаных прававых канструкцый, якія робяць заканадаўства незразумелым для людзей без спецыяльнай падрыхтоўкі.
Не змяншаецца колькасць праектаў нарматыўных прававых актаў, якія вяртаюцца органу-распрацоўшчыку з прычыны парушэння рэгламенту ўрада: прадстаўляюцца праекты, якія не падлягаюць узгадненню з Мінюстам, альбо праекты, якія не ўзгодненыя з усімі зацікаўленымі і без патрэбных дакументаў. Узнікаюць праблемы і ў працэсе ўзгаднення з іншымі нарматворчымі органамі, правядзення экспертызы праектаў нарматыўных прававых актаў.
«Часта распрацоўшчыкі просяць адпрацаваць і ліквідаваць заўвагі ў рабочым парадку. Такая пабудова працы абгрунтаваная, калі заўвагі не носяць канцэптуальнага характару. Аднак часта распрацоўшчык лічыць дапушчальным прадстаўляць праект у сырым, непрапрацаваным выглядзе, лічачы, што яго дапрацоўка пры ўдзеле спецыялістаў Міністэрства юстыцыі — нешта само сабой зразумелае», — прыводзіць Нацыянальны цэнтр прававой інфармацыі словы першага намесніка міністра.
Ён адзначыў, што даходзіць да таго, што распрацоўшчык не мае ўяўлення аб мэтах, сэнсе, механізмах рэалізацыі прапанаваных падыходаў, не можа абгрунтаваць і патлумачыць прычыны, па якіх абраны менавіта прапанаваны выгляд нарматыўнага акта, не кажучы ўжо пра аналіз магчымых наступстваў прыняцця такога дакумента.
