«Jaho «Rośsija» padšturchnuła biełaruskija nacyjanalnyja pačućci»
6 kastryčnika spaŭniajecca 20 hadoŭ z dnia śmierci Ihara Talkova.
Viadomy rasijski śpiavak Ihar Talkoŭ zahinuŭ 6 kastryčnika 1991 hoda ŭ
Baćki Ihara Talkova byli represavanyja. Jaho dzied byŭ patomnym kazakom, dziadźki — carskimi aficerami. Sam śpiavak naradziŭsia ŭ Tulskaj vobłaści, kudy vysłali baćkoŭ. Siamiejnaja drama nakłała adčuvalny adbitak na tvorčaść śpievaka.
Publičnaja krytyka Brežnieva ŭ 1975 hodzie abiarnułasia dla jaho słužbaj u budaŭničych vojskach.
Naprykancy
Jarkaja, miescami supiarečlivaja i rezkaja tvorčaść Ihara Talkova, roskvit jakoj prypaŭ na losavyznačalny nie tolki dla Rasii, ale i dla ŭsich byłych savieckich krain čas, adnosicca da tych katehoryj, što źmianiajuć śviet i ludziej.
«Dla majho pakaleńnia narodžanych ujakaja prahučała ŭ prahramie «Do i pośle połunoči», — kaža bard Andrej Mielnikaŭ.1960-ja ŭdaram, jaki padšturchnuŭ nacyjanalnyja pačućci — mienavita biełaruskija nacyjanalnyja pačućci — była pieśnia Talkova «Rośsija»,
Jak skłaŭsia b los śpievaka, kab jon dažyŭ da siońniašnich časoŭ, kali ŭłada ŭ Rasii ŭziała na ŭzbrajeńnie nacyjanalnuju ideju?
Ci byŭ by Talkoŭ siońnia ŭ «Jedinoj Rośsii», ci śpiavaŭ by na «maršach niazhodnych»?«Kali b Talkova nie zabili tady, jon by ŭsio adno da našych časoŭ nie dažyŭ, — ličyć A.Mielnikaŭ. — Hety čałaviek nie škadavaŭ siabie,
usio rabiŭ z poŭnaj samaaddačaj.Biełarusam treba, darečy, vučycca pracavać z takoj samaaddačaj. Nie ŭsio z stvoranaha im zastaniecca, ale jon zrabiŭ usio, što moh».
