Raman Marcinoviča pierakładuć na anhielskuju i vydaduć u ZŠA
Jon vyjdzie ŭ kancy 2012 hoda ŭ amierykanskim vydaviectvie Northwestern University Press.
Raman biełaruskaha žurnalista i piśmieńnika Viktara Marcinoviča «Paranoja» ŭ pierakładzie na anhielskuju movu vyjdzie ŭ kancy 2012 hoda ŭ amierykanskim vydaviectvie Northwestern University Press.
Pra toje, što raman Marcinoviča trapiŭ u lik 11 zamiežnych knih, pierakład jakich praspansaruje Amierykanski
Usiaho na razhlad daradčaj hrupy było pradstaŭlena bolš za 130 knih z samych roznych krainaŭ.
Pierakładam «Paranoi», jakaja atrymała nieadnaznačnuju acenku biełaruskich i rasijskich čytačoŭ, zojmiecca Dyjana Niemiec Ihnašava, śpiecyjalist pa ruskaj litaratury, doktar fiłasofii i vykładčyk Čykahskaha ŭniviersiteta.
U intervju časopisu pierakładnoj litaratury «PrajdziŚviet» pierakładčyca śćviardžaje: cikavaść da ramana abumoŭlenaja jak estetykaj, tak i palitykaj.
— Spadarynia Dyjana, siońnia biełaruskaja litaratura praktyčna nie pierakładajecca i nie vydajecca ŭ ZŠA. Pryjemnaje vyklučeńnie — vieršy biełaruskamoŭnaj paetki Valžyny Mort, jakaja ŭžo niekalki hadoŭ žyvie ŭ Amierycy. Jak Vy ličycie, čym abumoŭlenaja cikavaść da ramana Viktara Marcinoviča «Paranoja» z boku Amierykanskaha
— Ja dumaju, cikavaść da ramana Viktara Marcinoviča abumoŭlenaja i litaraturnaj estetykaj, i palitykaj. Sprava ŭ tym, što Majk Levajn, redaktar vydaviectva
U płanie vykštałconaści Viktar Marcinovič trapiŭ u vybitnuju kampaniju aŭtaraŭ, jakija vyjšli ŭ pierakładzie pad hryfam NUP: ad Hienrycha Biola da Maryny Ćviatajevaj. Na toj čas, kali my z Majkam abmiarkoŭvali hety prajekt, Majk mieŭ tolki vielmi pryblizny amatarski pierakład pieršych
Što da cikavaści Amierykanskaha
— Raman kansultacyjnaja rada Fondu padtrymki pierakładaŭ abrała z bolš čym 130 knih piśmieńnikaŭ roznych krainaŭ. A ci byli tvory inšych biełaruskich abo ŭschodniejeŭrapiejskich piśmieńnikaŭ u śpisie naminantaŭ?
— Nie mahu skazać štości peŭnaje, bo śpisu zajavak niama ŭ adkrytym dostupie. Ale kali pahladzieć na śpisy tvoraŭ, jakija atrymali padtrymku Fondu ŭ papiarednija hady, možna pierakanacca, što siarod ich niakiepska byli pradstaŭlenyja ruskija, polskija, češskija i inšyja ŭschodniejeŭrapiejskija litaraturnyja škoły. Naturalna, 11 sa 130 — heta žorstki konkurs, ale niahledziačy na «aryhinalnaść prapanavaha prajektu i jakaść pierakładu», varta addać naležnaje i prosta ščaślivamu vypadku.
— Jak Vy ličycie, čym moža raman biełarusa Viktara Marcinoviča pryciahnuć amierykanskaha čytača?
— U našuju kamputaryzavanuju epochu ciažka zdahadacca, što mienavita zmoža ŭździejničać na čytača. Z punktu hledžańnia pierakładčyka na karyść Marcinoviča šmat pazityŭnych faktaŭ: žyvaja mova, šmat postmadernisckaj hulni — moŭnaj i ahulnakulturnaj, «kinošnyja» vizualnyja vobrazy, vostry siužet z kłasičnaj i ahulnadastupnaj rasstanoŭkaj dabra i zła. Biezumoŭna, daśviedčany čytač adčuje i ŭpłyŭ na aŭtara ruskich kłasikaŭ, asabliva Hohala, Dastajeŭskaha, Čechava i Bułhakava. Jak heta ni sumna, ale paharšeńnie palityčnaj situacyi ŭ Biełarusi zmoža tolki pazityŭna paŭpłyvać na ŭspryniaćcie ramana anhłamoŭnymi čytačami.
— Ci znajomyja Vy z tvorčaściu inšych biełaruskich piśmieńnikaŭ? Jak Vy ličycie, ci moža pierakład ramana Viktara Marcinoviča ŭ niekatoraj stupieni abudzić cikavaść amierykancaŭ da biełaruskaj litaratury i Biełarusi ŭ cełym?
— Z tvorčaściu maładych biełaruskich piśmieńnikaŭ ja znajomaja mała, i dla składańnia zajaŭki na hrant mnie daviałosia «prahartać» u internecie niamała ahladaŭ i prahledzieć zapisy intervju i hutarak pra sučasnuju biełaruskuju litaraturu. Biełaruskich piśmieńnikaŭ, vartych uvahi zamiežnych čytačoŭ, naturalna, niamała. Budziem spadziavacca, što pierakład ramana Viktara Marcinoviča, jaki raźličany nie tolki na amierykancaŭ, dapamoža abudzić cikavaść da biełaruskaj litaratury anhłamoŭnaj čytackaj aŭdytoryi i za miežami ZŠA.
Z nahody vychadu ramana Jeŭraradyjo źviarnułasia pa kamientar da V. Marcinoviča.
Jeŭraradyjo: U ZŠA płanujuć vypusk Vašaha ramana «Paranoja». Ci čakali Vy, što im zacikaviacca ŭ ZŠA?
Marcinovič: Ja pieršy raz pra heta čuju i źbiantežany trochi hetaj navinoj. Ja nie čakaŭ. Toje, što ja čuŭ i što ja viedaju — heta amierykanskaje vydaviectva Northwestern University Press nabyło pravy na pierakład hetaha ramana i jaho vydańnia. Maja łondanskaja ahientka zrabiła ŭsiu papiarovuju pracu, i jany skazali mnie, kab ja čakaŭ dzieści hod, bo tekst składany, i niejki znakamity pierakładčyk budzie davoli doŭha ź im korpacca. Heta ŭsie, što ja viedaŭ. Paśla hetaha my šeść miesiacaŭ nijakich navinaŭ nie mieli i tut telefanuje Jeŭraradyjo… Heta pryjemna i dziŭna.
— Jak «Paranoju» mohuć uspryniać čytačy z ZŠA, jakoj jany pabačać Biełaruś?
— Hety tvor pranikniony maim pačućciom da Minsku. Zdajecca, što adzinaj naturalnaj reakcyjaj z boku amierykancaŭ budzie zacikaŭleńnie Minskam i sproba zrabić siudy vandroŭku, kab pabačyć naš dziŭny horad.
Vidavočna, što Biełaruś u «Paranoi» padadzienaja, jak było napisana pra heta ŭ haziecie The New York Times, zmročnaj krainaj, adnak pry hetym jana vielmi asablivaja i vielmi pryhožaja ŭ svajoj zmročnaści. Usio astatniaje budzie vielmi mocna zaležyć ad jakaści pierakładu, ad taho jak pierakładčyk zdoleje pieradać tuju enierhietyku, jakoj nabryniaŭ hety tekst.
Ja rabiŭ usio mahčymaje, kab vyjści za miežy štampaŭ pra «apošniuju dyktaturu Jeŭropy», kab padać Biełaruś cikavaj, intelektualnaj krainaj, na vulicach jakoj hučyć kłasičnaja muzyka, hučyć Mocart, i jakaja maje vielmi staražytnyja tradycyi i karani».
— Ci rabili vy niejkija praŭki z raźlikam na amierykanskaha čytača?
— Kali ja pisaŭ hety tekst, niejak padśviadoma namahaŭsia zrabić jaho adrazu kanviertavanym dla internacyjanalnaha čytača. Heta adzin ź niešmatlikich biełaruskich sučasnych ramanaŭ, jaki moža siabie pradavać biez usialakich adaptavańniaŭ
