The Toobes pierapyniŭ maŭčańnie
Hurt, jaki zapomniŭsia skandalnymi vykazvańniami pra biełaruskuju movu, pastaleŭ i pieramianiŭ dumku.
Paśla pomnaha intervju, kali muzyki admovilisia razumieć biełaruskuju movu, The Toobes na čas źnikli z dalahladu ŚMI i nie davali solnych kancertaŭ u Minsku. Paśla vychada novaha sinhła «Heartbeat» i sumiesnaha kancerta ŭ Pieciarburhu z hurtom Liama Hełachiera Beady Eye, udzielniki The Toobes dali ekśluziŭnaje intervju «Tuzinu Hitoŭ» u jakim raspaviali pra svaje mary i sny, novy sinhł i budučy albom, a taksama pachvalilisia tym, što časta karystajucca biełaruskaj movaj na kancertach i padčas intervju.
The Toobes TH: Vašyja ŭražańni ad vystupu z novym hurtom Liama Hełachiera?
Stas Muraška (bas): Adčuli ŭ sabie moc i natchnieńnie paśla taho, jak datyknulisia da sučasnaj lehiendy
Stas Łamakin (bubny, vakał): Było ciažka dać viery ŭ toje, što heta sapraŭdy adbudziecca. U minułym u adnym ź intervju my zajavili, što z kim by my dakładna chacieli syhrać na adnoj scenie dyk heta z Oasis. Vychodziš na scenu, a tamaka aparat z
Oasis, vo jakoje dziva. Paśla pieršaj pieśni nas troški adpuściła, usio prajšło vydatna. Miarkujem, što heta byŭ adzin z najlepšych našych setaŭ.
TH: Z Hełachieram daviałosia parazmaŭlać?
Kościa Pyžoŭ (hitara): Sustreča była. Da apošniaha momantu nia viedali, čaho čakać ad Hełachiera i jaho muzykaŭ. Jany vyjavilisia narmalnymi dziadźkami, niachaj i trochi bolš addalenymi ŭ razmovie, čym Franz Ferdinand. Administracyja «HłavClub» skazała, što Liam navat admysłova pryjechaŭ raniej, kab pasłuchać naš vystup.
TH: Jak vy sami ŭsprymajecie svoj novy sinhł «Heart Beat» — heta praciah alboma «Hello» ci novaja staronka?
Stas Muraška: «Hello» — heta pačatak historyi The Toobes, «Heartbeat» — jaje praciah. My zachoŭvajem niejkaje jadro, jakoje identyfikuje naš hurt i nas jak muzykaŭ, ale pry hetym ruchajemsia napierad, šukajem novyja dla siabie hučańni i natchnieńni. U tym liku ŭ muzycy minułych hadoŭ. Jaje vykanaŭcy ŭžo ŭ muziejach i zaraz estafietnaja pałačka
TH: Paśla vydańnia debiutnika padałosia, što hurt syšoŭ u cień. Jakimi dasiahnieńniami možacie pachvalicca za hetyja amal dva hady?
Stas Łamakin: Niedzie trochi bolš za hod my nie leźli ŭ presu, na telebačańnie, bo ŭ peŭny momant uvahi z boku ŚMI stała zašmat i nas heta trochi zadziaŭbło. Nu i nie rabili vialikich solnikaŭ u Minsku, kab vytrymać niejkuju paŭzu. Ale kancertaŭ było šmat — u Minsku dy inšych haradach Biełarusi, a taksama ŭ Maskvie, Piciery, Kijevie, u Polščy, Litvie.
Stas Muraška: Za paŭtara hodu my namatali u hastrolach bolš za 30 tysiač kiłamietraŭ i navat źniali pra heta adnajmienny klip. Miž tym napisali piesień na dva novyja albomy i adzin ź ich užo zapisali.
TH: Kali navažyciesia na solny vystup u Minsku?
Kościa Pyžoŭ: Z muzyčnaha boku možam zrabić solnik choć zaraz. Ale zrazumieła, što dla hetaha pavinna być niejkaja dobraja nahoda. Takaja budzie ŭvosień, kali pavinien vyjści novy albom.
TH: Dyk ci ŭdałosia padvučyć biełaruskuju movu za čas maŭčańnia?
Stas Łamakin: Rodnuju movu viedajem narmalna, navat časam razmaŭlajem na svaich kancertach
TH: Jak na vaša mierkavańnie, ci majuć pierśpiektyvu hurty, jakija śpiavajuć
Kościa Pyžoŭ: Pierśpiektyvy majuć usie. Biełaruskamoŭnych hurtoŭ siarod našych ulubionych pakul niama, ale vielmi čakajem. Pytańnie tut najpierš usio ž nie ŭ movie, a ŭ muzycy, jakaja budzie adpaviadać našamu hustu.
TH: Vy sami trymajeciesia ŭ śpievach vyklučna anhlijskaj movy. Heta spadzieŭ na suśvietnaje pryznańnie albo sapraŭdy dumajecie i śnicie sny
Stas Muraška: My śnim sny pra suśvietnuju viadomaść, my mroim pra jaje i prahniem hetaha ŭsimi fibrami našaj dušy. Ale śpiavajem my na anhlijskaj tolki tamu, što nam tak padabajecca.
