«Naš Hrunvald» vačyma pradaŭca indulhiencyjaŭ
«… 10 tysiač, indulhiencyja z papskaj piačatkaj. Adpuskajem hurtom usie hrachi, akramia zabojstva… Tut jość śpiecyjalnaja hrafa, kudy ŭnosicca imia… Tolki pažadana pisać
Hetak na druhim druhi feście słavy biełaruskaj siaredniaviečnaj zbroi «Naš Hrunvald» u muziei «Dudutki» pradajuć indulhiencyi. La dziaŭčat u siaredniaviečnych strojaŭ, jakija pakazvajuć, jak treba tančyć daŭniejšyja tancy, kala paŭhołych fakiraŭ, pobač sa zvyčajnymi milicyjanierami i naviednikami ŭ šortach, na łaŭcy u lnianym manaskim bałachonie z paŭmietroym kryžom na hrudziach siadzić u mieru ŭśmiešlivy mužčyna i pradaje indulhiencyi.
«Zrabili papieru ź ciśnieńniem, znajšli łacinski tekst, papskuju piačatku, — kaža pradaviec, jaki pradstaviŭsia ajcom Uładzimiram i adrekamiendavaŭsia členam ordena franciškanaŭ. — Pakolki naš kłub užo 15 hadoŭ u rycarskim ruchu, nas łaskava zaprasili siudy. My aficyjna aformili zajaŭku: i jak usie pradajuć miečy i śvistulki, dyk my pradajem taki voś darunačak».
Da pradaŭca padychodzić žančyna i moŭčki kuplaje paśviedčańnie na adpuščeńnie hrachoŭ. Na pytańnie, jaki hrech jana choča adpuścić, havoryć «Nie skažu» i adrazu ž čyrvanieje. Adnak, daŭšy rady źbiantežanaści, padvodzić da łaŭki taksama muža i dačku. Jany ŭsie troje z surjoznaj minaj nabyvajuć pa asobniku i, urešcie raśśmiajaŭšysia, zdymajucca z pradaŭcom na pamiać.
Za jakija 50 mietraŭ ad «hrešnaha» handlu stajać altanki, u jakich hledačy z šašłykom i firmovym dudutkaŭskim samahonam pierad saboju, hladziać rycarski turnir. Tut usio źmiašałasia: staranna zroblennyja daśpiechi i vytančanyja dzidy vieršnikaŭ susiedničajuć ź mikrafonami i sučasnaj vopratkaj viadoŭcaŭ, a žyvaja dudarskaja muzyka — z We Will Rock You, što vylataje z dynamikaŭ. Viadoŭcy krychu pierachodziać kraj z usimi paŭpiśmiennymi abvieščańniami pra «bajaryna Jarasłava ź Vialikaha Kniastva Litoŭskaha» . Ale, niahledziačy na lohkija histaryčnyja nieadpaviednaści i adsutnaść sapraŭdnych sšybkaŭ (dvubojaŭ vieršnikaŭ) publikaje na ŭsio reahuje žyva.
Zbolšaha rasijskaja mova turniru raźličanaja na šmatlikich rasijskich turystaŭ, ale ŭ čas pierachodzić na šmatmoŭje, bo paŭsiul hučyć polskaja, niamieckaja, litoŭskaja mova. Dvoje
«Samaje hałoŭnaje jość dla kaho pracavać, — dadaje ajciec Uładzimir, zbyŭšy z čužych hałovaŭ čarhovuju porcyju hrachoŭ. — Sioleta našmat bolš ludziej i, spadziajusia, arhanizatary nie zastanucca ŭ nakładzie. I reč nie tolki va ŭdałaj rekłamnaj kampanii. Sioleta, u hod Hrunvalda, my ŭsie čakali narmalny biełaruski fest. I tamu dla nas heta nie tolki praca, ale i praducha, i niejki ruch».
Da kalehi pa siaredniaviečnamu biznesu dałučajecca małady chłopiec, pradstaŭnik hurtka «Hildyja łučnikaŭ», jaki prapanuje špurnuć bajavuju siakieru za tysiaču:
«Viadoma, stralba z łuka — naša žyćcio, — kaža łučnik, nadziajučy ciažkija daśpiechi na karespandenta. — My surjozna trenierujemsia pad Minskam. A siakiery? Siakiery — heta dla turystaŭ, dla zabavy».
Fest «Naš Hrunvald» praciahniecca taksama ŭ niadzielu:
Prahrama 1 žniŭnia:
11.00–16.30 — Konkurs teatralnych kalektyvaŭ
12.00 — Konkurs łučnikaŭ
13.30 — Konkurs trukavych teatraŭ
14.30 — Finał piešaha rycarskaha turniru i tancavalnaja prahrama
16.30 — Piešy kamandny turnir
17.00 — Buhurty (boi)
18.00 — Zakryćcio
