Haj Valerij Katułł, 1 v. do n.e.

Ehnatij, krasotoj kičaś zubov biełych,
Vsiehda śmiejetsia, vsiudu. Na sudie, skažiem,
Zaŝitnik už uśpieł ludiej vohnať v ślezy –
A on śmiejetsia. Ili – nad kostrom syna
Jedinstviennoho mať, osirotiev, płačiet, -
A on śmiejetsia. Vsiudu i nad vsiem skalaś,
Śmiejetsia! U nieho takaja duŕ srodu:
PO mnie, on nievośpitan i s durnym vkusom.
Posłušaj žie mienia, Ehnatij druh: bud́ ty
Iz Rima, Tibura il iz Sabin rodom,
Bud́ bieriežlivyj umbr ili etrusk tučnyj,
Il čiernyj i zubastyj łanuvin, bud́ ty
Choť tranpadaniec (i svoich zadieł kstati!)
Il iz inych krajev, hdie zuby vsie čistiat,
Ty popustu śmiejaťsia pieriestań vsio žie:
Niet v mirie ničieho hłupiej, čiem śmiech hłupyj.
No ty vied́ kieltibier, a kieltibier každyj
Połoŝiet zuby tiem, čto nastruił za noč,
I do krasna pri etom triet siebie diesny.
Čiem, stało byť, jaśniej blestiat jeho zuby,
Tiem, značit, bolšie on svojej moči vypił!