Hierasimienia napisała adkryty list Łukašenku: Narod vas nienavidzić
«9 lutaha spoŭniłasia paŭhoda z momantu prezidenckich vybaraŭ u Biełarusi, jakija vy, hramadzianin Łukašenka, prajhrali, ale nie znajšli ŭ sabie siły i śmiełaści pryznać parazu i syści z hodnaściu, jak heta pryniata ŭ sporcie, — piša płyŭčycha-čempijonka. —
Za hetyja 6 miesiacaŭ biełarusy prajšli mnohaje: razhon mirnych hramadzian śviatłošumavymi hranatami, rasstreły humovymi i bajavymi kulami, katavańni na Akreścina, biasślednyja źniknieńni pratestoŭcaŭ, zabojstvy demanstrantaŭ, «zajezdy śmierci» pa biełaruskich dvarach u vykanańni … vašych prychlabacielaŭ.
20 hadoŭ svajho žyćcia ja addała, vystupajučy za zbornuju i abaraniajučy honar svajoj krainy. 20 hadoŭ sumlennaj, napružanaj i vielmi składanaj baraćby, baraćby z saboj, z supiernikami, z bolem i rasčaravańniami, baraćby, padobnaj da marafonu, sa svaimi ŭźlotami i padzieńniami. Sport navučyŭ mianie pavažać supiernikaŭ, pravy kankurentaŭ, być miłasernym da słabych i nikoli nie zdavacca ŭ svajoj baraćbie.
Apošnija paŭhoda naš biełaruski narod pieraadolvaje svoj marafon — marafon baraćby z hvałtam, katavańniami, prynižeńniami i śmierciami. I mnie jak nikoli baluča hladzieć na toje, jak za prajavu svajoj hramadzianskaj pazicyi ludziej pazbaŭlajuć prava hołasu, svabody, a časam i žyćcia.
I samaje hałoŭnaje, što va ŭsiaho hetaha ahulnanacyjanalnaha kašmaru jość nazva — heta vy, Alaksandr Łukašenka. Abaraniajučy svoj tron i niedatykalnaść, vy, hramadzianin Łukašenka, nie hrebujecie ničym. U vas niama nijakich maralnych pryncypaŭ. Vy pryhniatajecie i źniščajecie svoj narod, dumajučy, što jon vas lubić. A jon vas nienavidzić i prosić, kab vy chutčej syšli.
Vy šmat abiacajecie, ale nikoli nie vykonvajecie svaje abiacańni i nikoli nie adkazvajecie za svaje słovy. Vy trymajeciesia za ŭładu z usich sił, — piša Hierasimienia. — Vy źniščajecie tych, chto dumaje inakš ci nie zhodny.
Vy razburyli praktyčna ŭsie haliny ŭ krainie, staviačy na miescy nie prafiesijanałaŭ, a tolki tych, chto ŭmieje pahadžacca, padtakvać i vykonvać vašy asabistyja zahady.
Ab jakoj budučyni mohuć maryć biełarusy, kali za dva dziesiacihodździ z krainy źjechali sotni tysiač čałaviek? Krainu pakinuli samyja lepšyja, talenavityja i śmiełyja, tamu što jany nie zmahli źmirycca z vašym chamstvam, žorstkaściu i biespryncypovaściu.
U sporcie, prajhraŭšy zapłyŭ abo zabieh, matč abo marafon, spartsmien zachoŭvaje hodnaść i rychtujecca da nastupnych spabornictvaŭ. Vy ž, prajhraŭšy vybary i nie pryznaŭšy svajoj parazy, stali hańbaj krainy, kryvavaj hańbaj.
Siońnia ŭ Minsku adkryŭsia tak zvany «Usiebiełaruski narodny schod» — čarhovy prykład cyničnaha źnievažańnia pravoŭ biełarusaŭ i ździeku z voli naroda.
Pakul pa praśpiektach, dvarach i leśvičnych kletkach biehajuć «cichary» biez apaznavalnych znakaŭ, jakija vykradajuć, jakija katujuć i zabivajuć mirnych žycharoŭ, vy, hramadzianin Łukašenka, imitujecie hulniu ŭ demakratyju i nachabna, biessaromna chłusicie ŭ vočy ludziam. Usio ŭ vašych najlepšych tradycyjach.
Delehataŭ źjezda sabrali pahrozami štrafaŭ i panižeńniaŭ u pasadzie, pahrozami zvalnieńnia i kryminalnaha pieraśledu. Chto ŭsie tyja ludzi, jakija apynulisia na schodzie? Zakładniki sistemy, zakładniki načalstva, zakładniki situacyi, — jany nikoha nie adstojvajuć, navat siabie, a vy, hramadzianin Łukašenka, chłusicie pra «dyjałoh z narodam», jak chłusili zaŭsiody.
Hramadzianin Łukašenka, vy nas navat nie ŭjaŭlajecie. Nas nie spałochali śviatłošumavyja hranaty, vykradańni vašymi «cicharami», dubinki i humovyja kuli hvałtaŭnikoŭ u čornych bałakłavach, niezakonnyja štrafy i kryminalnyja spravy, šytyja čyrvona-zialonymi nitkami śledčych i prakuroraŭ. Nas bolš nie zapałochać i nie złamać. Vy śćviardžajecie, što pojdziecie da kanca. Dyk voś viedajcie: my taksama nie z kardonu zroblenyja i taksama ŭmiejem iści da kanca, što dakazvali nie raz, vyryvajučy ŭ najmacniejšych supiernikaŭ pieramohi dla našaj krainy. Pieramožam i ŭ hety raz, tamu što na našym baku praŭda i spraviadlivaść.
Ja vielmi spadziajusia, što na schodzie, arhanizavanym vami pad pahrozami zvalnieńnia i cisku, biełaruski narod pačuje ad vas samyja doŭhačakanyja dla jaho słovy — «Ja sychodžu». Heta budzie najlepšaje, što vy zmahli b zrabić dla Biełarusi».
Alaksandra Hierasimienia, trochrazovaja alimpijskaja pryziorka, čempijonka Jeŭropy i śvietu, staršynia Biełaruskaha fondu spartyŭnaj salidarnaści
