«Jak bačym, nichto hoły ŭ pałonku nie lezie»
U biełaruskaj tradycyi Vadochryšča adznačali zusim inakš, čym niekatoryja toje robiać ciapier, piša na asnovie archiŭnych materyjałaŭ Kastuś Šytal.
Uračystaje aśviačeńnie vady na race Mniucicy ŭ miastečku Łužki Dzisienskaha pavieta. Siaredzina 30-ch hadoŭ XX stahodździa. Fota z archiva Zinaidy Jelisiejevaj (Miacielica).
Jak bačym, nichto hoły ŭ pałonku nie lezie. Takoj tradycyi nie było ŭ carkoŭnym žyćci ŭ Biełarusi, jana pryniesiena ŭ 90-ja hady rasijskaj masavaj kulturaj. Jano ž i vidavočna — chto b daŭniej tak nie mieŭ soramu, što staŭ by pry ludziach raździavacca i leźci ŭ vadu.
A voś jak apisvaje śviatkavańnie Vadochryšča ŭ svajoj pracy «Abrady i zvyčai Dzisienščyny» Vasil Stoma, jaki pravioŭ dziacinstva i junactva jakraz u Łužkach:
«Na Vadochryšča ŭ niekatorych cerkvach, asabliva kali jany znachodzilisia niedaloka ad raki ci voziera, adbyvałasia ŭračystaje paśviačeńnie vady. Dziela hetaha ŭžo za paru dzion pierad śviatam vyrazaŭsia ź lodu vialiki kolkimietrovy kryž, jaki farbavaŭsia najčaściej jarka-siniaj farbaj i ŭstanaŭlaŭsia na lodzie niedaloka ad bierahu raki; navokał kryža rasstaŭlalisia zialonyja jalinki dy inšyja ŭpryhožańni. Paśla zakančeńnia Bahasłužby ŭ carkvie ŭ bok raki ci voziera išoŭ chresny chod; pa karotkich malitvach nad vadoj śviatar apuskaŭ u zahadzia prasiečanuju pałonku naprastolny kryž i hetym samym aśviačaŭ vadu. U časie apuskańnia kryža palicyja, vojska ci inšyja strałki davali załpam try vystrały.
Paśla zakančeńnia Bahasłužby na race kožnaja siamja nabirała z pałonki vady ŭ zahadzia padrychtavanuju plašku. Hetaja vada ličyłasia śviatoj dy pierachoŭvałasia praz ceły hod dla ŭžytku ŭ roznych vypadkach, takich jak pažar, raptoŭnaja chvaroba i h. d.»
