«Viera Palakova skazała: «Chadžeńniami vy ničoha nie dabjaciesia, a ja nie zmahu tabie dapamahčy». Aktrysa Alena Hironak z «Kupały» pra svajo druhoje zatrymańnie
U niadzielu Alenu Hironak, aktrysu Teatra-studyi kinaakciora, prajekta «TryTfarmaT» i vykanaŭcu hałoŭnaj žanočaj roli ŭ filmie «Kupała», znoŭ zatrymali. Minuły raz jaje žorstka schapili 26 kastryčnika, ale adpuścili ŭžo na nastupny dzień: Alena maje niepaŭnahadovaje dzicia. Ciapier joj daviałosia pravieści na Akreścina dźvie nočy.
Aktrysu zatrymali ŭ niadzielu na ŭvachodzie ŭ handlovy centr «Dana Moł» za značok «Pahoni» na zaplečniku: jana išła ŭ kramu, a la dźviarej stajali siłaviki. Joj skazali: «Vy sami siabie paznačajecie», — i adviali ŭ bus.
«Ja spytała, jak možna zatrymlivać za histaryčnuju kaštoŭnaść Biełarusi, a jany mnie: «Budziecie vy nam raskazvać, vam pramyli mozh. Heta kaštoŭnaść jakoj krainy, i pry čym tut Biełaruś, stvoranaja ŭ 1991 hodzie». Ale ŭsie jany vielmi chacieli razmaŭlać, pačynajučy z busa».
U busie Alena była adzinaj zatrymanaj, tamu razmova była pamiž joj i prykładna dziesiaćciu siłavikami. «I ŭ mianie nakipieła, i ŭ ich, vidavočna, nakipieła. Ja baču, što pamiž našymi pohladami — prorva, i z-za jaje mnie bolš za ŭsio strašna. Jany ličać nas zdradnikami radzimy, kažuć, što my ŭsie chočam źjechać u Polšču, byccam by da ich časam śpiecyjalna padychodziać i prosiać zatrymać, maŭlaŭ, jašče dva razy i možna budzie ŭ Polšču». Sprečka ŭ nas, kaniešnie, była nie vielmi na roŭnych, ale ja skazała, što heta jany zdradniki radzimy, jakija iduć suprać naroda, a mnie adkazali:
«Jaki narod? Vas mienšaść. Kali b na Marš vyjšaŭ miljon, my b jašče padumali».
Pratakoł Alenie skłali pa artykule 23.34, u RUUSie supracoŭniki taksama prahnuli pahavaryć i taksama kazali, što «pratestoŭcam pramyli mozh».
«Ja hladžu, siadziać, zdajecca, adekvatnyja chłopcy, u Pieršamajskim RUUSie jany ŭvohule pretendujuć na zvańnie davoli intelihientnych ludziej, adzin — byccam z «Dziadzi Ściopy». Ale byli i paskudnyja — pytalisia, naprykład, dzie ja pracuju, a kali adkazvała, śmiajalisia: «Usio, bolš nie pracuješ». I toje samaje z arendnym žyllom, maŭlaŭ, ja tam bolš nie žyvu».
Adnamu chłopcu, taksama zatrymanamu ŭ toj dzień, pa nazirańniach Aleny šyli kryminalnuju spravu, kali ŭbačyli ŭ jaho telefonie, što jon niešta adpraŭlaŭ u bot telehram-kanała «Niechta». Da taho ž u jaho była traŭma, chłopca vanitavała — vidać, jaho bili pa hałavie. U aktrysy asobna pytalisia, ź jakich krynic, u tym liku telehram-kanałaŭ, jana atrymlivaje infarmacyju pra masavyja mierapryjemstvy, na što jana adkazała: «Z sarafannaha radyjo».
Pra najaŭnaść niepaŭnaletniaha dziciaci daviałosia zhadvać naprykancy samoj. Razam ź joj byli i inšyja maci, navat šmatdzietnyja, a taksama dziaŭčyny, jakija pajšli ŭ aŭtazak sami, z salidarnaści ź siabroŭkami.
Užo pozna ŭviečary Alenu advieźli na Akreścina. U kamiery spali na hołych matrasach, bo paścielnaj bializny im nie vydali. I ŭsie ŭ šapkach, kab nie padchapić sabie «damašnich žyvioł». Pakolki ŭ kamiery było vielmi brudna, dziaŭčaty paprasili srodki dla ŭborki: im prynieśli viadro i anuču dla padłohi, a dla ŭnitaza nie dali ničoha, maŭlaŭ, niama.
«Ja nie razumieju, sapraŭdy nie było ci jany nie dali sa škodnaści. Prasili knižki — taksama skazali, što niama. Čas u kamiery idzie vielmi marudna, ni arkuša papiery, ni asadki, ničoha — ja prasiadzieła niapoŭnych dvoje sutak i ŭžo nie mahła tryvać. Kali nas viali na sud mima akna, my radavalisia: «A, hladzicie, tam śnieh!».
Alenu pavinny byli sudzić u paniadziełak, ale sud nie adbyŭsia, tamu što «arhanizatary» nie tudy patelefanavali i sieansa suviazi z załaj suda nie atrymałasia. Praz heta aktrysa zastałasia na Akreścina jašče na adnu noč.
«Mianie sumna ŭraziła sistema vyniasieńnia prysudaŭ, tak moža być tolki ŭ Biełarusi, my stavim rekordy pa chutkaści. My ŭsie stajali la svaich kamier tvaram da ściany, i nas vyklikali pa čarzie: piać chvilin sudu — 10 sutak, nastupny pajšoŭ, 5 chvilin sudu — 10 sutak. Moj sud byŭ krychu daŭžejšy i 30 bazavych prahučali jak apraŭdańnie. Sudździa byŭ małady chłopiec, navat vačej nie padymaŭ. Mnie ŭžo było ŭsio roŭna, ja dumała, chaj budzie jak budzie».
Sudździoj u Aleny byŭ Maksim Trusievič, heta rekardsmien Biełarusi pa kolkaści vyniesienych sutak. Ale adpravić aktrysu na sutki jon nie moh pry ŭsim žadańni, bo ŭ jaje małoje dzicia.
Paśla papiaredniaha zatrymańnia na pracy Aleny nastupstvaŭ nie było, a ciapier aktrysa kaža, što navat tudy nie telefanuje, bo dumaje, što prajšła kropku niezvarotu. U minuły raz mnohija patrabavali, kab kaleha pa teatralnaj scenie Viera Palakova, žonka ministra zamiežnych spraŭ Uładzimira Makieja, vykazała salidarnaść z Alenaj. Taja napisała kamientar z rezkaj admovaj.
«U nas šmathadovyja pracoŭnyja i, možna skazać, siabroŭskija adnosiny, — kaža Alena pra kalehu. — U nas jašče zahadzia była davoli kankretnaja razmova, kali Viera skazała: «Ja nieabyjakavaja da tvajho losu, tamu papiaredžvaju, što tym, što vy budziecie chadzić, vy ničoha nie dabjaciesia, a kali niešta zdarycca, ja tabie nie zmahu dapamahčy». Pra jaje asabistyja i prafiesijnyja jakaści ja mahu skazać tolki dobraje, jana zamužam za lubimym čałaviekam, jany ščyra adno adnaho kachajuć, ź jaje boku što, treba było raźvieścisia z mužam? Na jaje abrynułasia šmat chiejtu, heta niezasłužana: jana prosta choča rabić svaju pracu, a robić jana jaje dobra».
