«Tak, my bjom i ździekujemsia. I my ni pierad čym nie spynimsia»
Čamu MUS i inšyja viedamstvy publikujuć usio bolš videa z palitźniavolenymi paśla dopytaŭ, jakija niekali mohuć stać dokazam katavańniaŭ dla biełaruskaha ci mižnarodnaha sudoŭ?
Palitaryštant sa śladami pabojaŭ na tvary i ablity niejkaj vadkaściu. Skrynšot ź videa ANT.
Apošnim časam pa dziaržaŭnym telebačańni i na staronkach MUS, prakuratury, SK u internecie časta pakazvajuć siužety, u jakich schoplenyja orhanami ludzi pryznajucca ŭ ździejśnienych parušeńniach i vykazvajuć svajo raskajańnie.
Vyhlad u mnohich ź ich žachlivy — adrazu vidać, što pierad tym, jak pastavić pierad kamieraj, hetych ludziej mocna bili ci katavali pry dapamozie «śpiecsrodkaŭ». Prytym «raskajańnie» idzie faktyčna adrazu paśla ździajśnieńnia parušeńnia. Karaciej, u stupieni jahonaj ščyraści ni ŭ kaho sumnievaŭ niama — adpaviedna i niama nijakich inšych adčuvańniaŭ u dačynieńni taho, chto «raskałoŭsia», jak tolki škadavańnie.
Niekatoryja z hetych videa nastolki vyraznyja, što niekali mohuć być pryniatyja jak dokazy katavańniaŭ biełaruskim ci mižnarodnym sudom.
Kanviencyja suprać katavańniaŭ, pryniataja AAN u 1984 hodzie, ustanaviła ŭ dačynieńni da katavańniaŭ tak zvanuju «ŭniviersalnuju jurysdykcyju». Heta aznačaje, što vinavatyja va ŭžyvańni katavańniaŭ mohuć kryminalna pieraśledavacca ŭładami luboj dziaržavy, niezaležna ad hramadzianstva vinavatych i miesca ździajśnieńnia imi dziejańnia.
Dziela čaho tady sami vykanaŭcy pakazvajuć nam takija kadry? Vidavočna, što staŭka nie na niejkaje pierakanańnie, a na banalnaje zastrašvańnie.
Im niavažna, kab čałaviek na kamieru skazaŭ niešta pierakanaŭčaje i niechta ŭ jahonyja słovy pavieryŭ, a važna toje, kab jon źjaviŭsia na ekranie mienavita ŭ takim vyhladzie.
Hetym danosicca pasłańnie — tak, my ni pierad čym nie spynimsia, sumleńnia i ŭvohule niejkich tarmazoŭ u nas niama, ni na što takoje nie raźličvajcie. Nie majcie nijakich iluzij.
A pakolki ŭ nas u rukach siła, zakony admienienyja, a maralnyja strymki absalutna adsutničajuć, to traplać nam u ruki prosta śmiarotna niebiaśpiečna. My luta bjom, trucim hazam, katujem i ździekujemsia lubymi dastupnymi sposabami — i zusim nie chavajem hetaha, pahladzicie na videa. Toje ž, što my jaho sami vystaŭlajem i demanstrujem, śviedčyć pra toje, što masty ŭ nas spalenyja, my hatovyja iści da kanca i lubyja zamachi na naša panavańnie z boku chałopaŭ budziem žorstka absiakać.
Tamu, pakul nie pozna, spyniajciesia sami, kali nie chočacie apynucca na miescy hetaha chłopca. A što vy pra nas dumajecie, nam hłyboka paralelna — hałoŭnaje, kab pakorliva siadzieli ŭ stojle.
Nas nie abaviazkova lubić, hałoŭnaje — panična bojciesia.
Čytajcie taksama.
Viktar Marcinovič: Adziny mesidž dziaržprapahandy — «Bojciesia!»
