Viernik Kastuś Šytal: Ja pryncypova nie padpisvaŭsia pad zvarotam suprać «prapahandy homaseksualizmu»
Vierniki sabrali 52 000 podpisaŭ «suprać prapahandy homaseksualizmu», ale ja pad hetym zvarotam nie padpisvaŭsia.
I nie padpisvaŭsia pryncypova.
Pa-pieršaje, mianie ŭraziŭ niesurjozny padychod arhanizataraŭ. Jany prosta nie raspracavali (!) prapanovy źmienaŭ u zakony. Vy heta ŭjaŭlajecie? 52 000 podpisaŭ i padtrymka katalickaha mitrapalita… ni pad čym.
Kali žurnalisty spytali va Uładzisłava Vałachoviča, hałoŭnaha inicyjatara zboru, jakuju adkaznaść i za jakija dziejańni jon prapanuje ŭvieści, toj nie adkazaŭ ničoha kankretnaha (!).
Ja nie mahu stavić svoj podpis, nie viedajučy pad čym.
Pa-druhoje, ludzi, jakija kirujuć biełaruskaj dziaržavaj, — nie vierujučyja i navat nie ŭ chryścijanskaj kultury vychavanyja. Pra chryścijanski śvietapohlad, chryścijanskija siamiejnyja kaštoŭnaści jany majuć ćmianaje ŭjaŭleńnie.
A vy pišacie hetym niekampietentnym ludziam zvarot i prosicie, kab jany niešta tam «po svojemu usmotrieniju» raspracavali i pryniali. A jany mohuć takoje pryniać, što my ad hetaj durnoty plavacca budziem.
Biez kankretnaha, raśpisanaha pa punktach zakonaprajekta da biełaruskaj ułady nielha iści. Inačaj heta biezadkaznaść, u jakoj ja nie mahu ŭdzielničać.
Pa-treciaje, «prapahanda homaseksualizmu» jość zanadta razmytym paniaćciem. I jano moža stać damokłavym miačom, jaki zaviśnie nad biełaruskaj presaj.
Žurnalisty nie mohuć nie pisać pra homaseksualnych asobaŭ. Nie moža być takoha, kab niejkaja źjava ŭ hramadstvie była, a pisać pra jaje było nielha. Ja sto razoŭ nie padtrymlivaju ład žyćcia ŁHBT-asobaŭ i zaŭsiody pra heta kazaŭ i budu kazać. Ale ja chaču viedać, što jany kažuć, što jany dumajuć, što im balić i što ich aburaje. Jany žyvuć u adnym hramadstvie sa mnoj, i ja pavinien ich razumieć.
A jašče žurnalisty krytykujuć uładu, pišuć pra hramadskija prablemy, bo heta ich misija i paklikańnie. I ja nie chaču, kab dziaržava ŭžyvała karnyja zachady suprać vydańniaŭ i žurnalistaŭ, niaŭhodnych uładam, prypisvajučy im «prapahandu homaseksualizmu», kali tyja niejkaje intervju z hiejem abo leśbijankaj apublikavali.
Jak siabra BAŽ i jak čałaviek, jaki čatyry hady adpracavaŭ žurnalistam i spaznaŭ na svajoj skury staŭleńnie ŭłady da presy, ja nie maju prava padtrymlivać zakon, jaki daść uładam bolej nahodaŭ dušyć presu.
I apošniaje, hałoŭnaje. Pahrozu siamiejnym kaštoŭnaściam u Biełarusi niasie nie tolki «prapahanda homaseksualizmu». Z usich šmatlikich čyńnikaŭ, jakija razburajuć siamiejnyja tradycyi biełarusaŭ, hety, moža, najmienš surjozny. Siamja jość Božym ustanaŭleńniem, i mocnyja, zdarovyja siemji buduć u tym hramadstvie, jakoje maje chryścijanski pohlad na siamju, na seksualnuju maral, na šlubnuju prysiahu i mety šlubu.
Ja nie ŭjaŭlaju, jak «zabarona prapahandy homaseksualizmu» zmoža navučyć biełaruskuju moładź budavać zdarovyja siemji.
A jakraz nad hetym, nad vychavańniem u moładzi bazavych, nieabchodnych dla siamiejnaha žyćcia kaštoŭnaściaŭ — lubovi, uzajemapavahi, achviarnaści, viernaści, strymanaści ŭ seksualnaj śfiery, — biełaruskim chryścijanam, biełaruskim cerkvam treba pracavać.
