Pra ŭdały Miunchien u Miunchienie i niaŭdały Miunchien u Minsku
Čamu Pucinu tak balić hety Miunchien 1938-ha i hetaja niaščasnaja Polšča 1939 hoda..?
Jon ža ŭžo nie pieršy raz uzdymaje temu «polskaj viny» za pačatak Druhoj suśvietnaj vajny.
Pomnicca, niešta padobnaje jon užo kazaŭ letam 2009 h.
Maŭlaŭ, addała b Polšča hdański kalidor Hitleru — to i vajny nijakaj nie było b.
A ciapier voś prahučała i pra zahrabastanuju paśla Miunchiena palakami Ciešynskuju vobłaść i pra «antysiemickuju śvińniu» polskaha pasła ŭ Bierlinie Lipskaha i pra zmušanaść Stalina da zaklučeńnia pakta ab nienapadzie z hitleraŭskaj Hiermanijaj…
Pasoł Polščy ŭ Hiermanii Juzaf Lipski — krajni źleva (1935).
I pra hdański kalidor Pucin iznoŭ vykazaŭsia, tolki ŭžo pa-inšamu —
nie Hdańsk-Dancyh byŭ patrebny Hitleru, a daroha na ŭschod, kab napaści na SSSR.
Usio heta ŭžo daŭno było, sotni razoŭ abmiarkoŭvałasia historykami i žurnalistami, navat natatki Lipskaha pra toje, što Hitleru treba budzie pastavić pomnik u Varšavie, kali jon vyviazie jaŭrejaŭ na Madahaskar, byli apublikavanyja jašče ŭ brežnieŭskija časy.
To čamu Pucin zhadvaje tyja padziei ciapier, kali, zdajecca, i adnosiny z Polščaj nie samyja napružanyja?
Moža, samuju važnuju rolu tut hraje miesca i, skažam tak, aŭdytoryja, jakaja słuchała hadzinnuju lekcyju rasijskaha prezidenta. Pucin jak by chacieŭ skazać prezidentam postsavieckich dziaržaŭ — «vy ŭ našaj hieapalityčnaj prastory, voś heta naš, pravilny pohlad na tyja padziei».
Nie viedaju, kaniešnie, nakolki hety manałoh uraziŭ starych i novych lidaraŭ krain SND, ale Pucina jaŭna chvaluje hieapalityka i jon pastajanna pierakidvaje mastki ź minułaha ŭ sučasnaść.
U adkaz pa pucinskaj daktrynie ŭdaryli i palaki, i amierykancy, i inšyja zachodnija krainy, salidarna padkreśliŭšy, što ŭ pačatku vajny vinavatyja vyklučna Hitler i Stalin.
Adnym słovam, kožny tradycyjna zastaŭsia pry svaim.
A voś słuchajučy rasijskaha prezidenta aŭtar hetych radkoŭ pryzadumaŭsia ab inšym.
Naprykład, pra ŭzajemnyja adnosiny bratoŭ-słavian — palakaŭ i čechaŭ, jakija ŭmudrylisia ŭ toj ciažki čas stać amal vorahami i dalisia niemcam być źniščanymi paasobku.
Pra toje, jak chutka, amal imhnienna, razburyłasia ŭsia sistema «mižnarodnych harantyj» i «sanitarnych kardonaŭ», jakimi vialikija krainy sprabavali źviazać novanarodžanyja krainy Uschodniaj Jeŭropy.
I jak chutka hetyja małyja krainy apynulisia sami pa sabie, biez usialakaj dapamohi, uzbrojenyja tolki tym, što mieli, i hałoŭnym čynam uzbrojenyja — volaj baranicca i volaj pamirać.
Što, kali b Čechasłavakija ŭ 1938 hodzie była poŭnaja rašučaści baranicca ad niemcaŭ? Nieviadoma, ci ŭdałosia b viermachtu taho času chutka pieramahčy čechasłavackaje vojska. Mahčyma, i ŭdałosia b, ale niemcy mahli b zapłacić za heta vialikuju canu, pakłaŭšy na sudeckich pieravałach tysiačy žaŭnieraŭ. Čechasłavakija mieła ŭsio nieabchodnaje dla baraćby: žalezabietonnyja ŭmacavańni ŭ Sudetach, niadrennuju avijacyju, abjadnanyja ŭ asobnyja hrupoŭki tankavyja złučeńni.
Niezdarma potym mienavita na vydatnych čechasłavackich tankach niemcy dajšli da Maskvy, a potym i da Stalinhrada.
I ja ŭžo nie kažu pra toj nievierahodny varyjant, kali b Polšča i Čechasłavakija byli razam, to ŭ vajennym kanflikcie z Hiermanijaj im, mahčyma, nie spatrebiłasia b i dapamoha Francyi. Ale ŭzbrojenaj Čechasłavakii nie chapiła voli, a Polščy chapiła voli, ale nie chapiła zbroi, a ŭsim nie chapiła zdarovaha sensu, kab być razam.
Pucin, vidavočna, nadaje vialikuju ŭvahu hetym pytańniam voli.
Tut adyhryvajuć vialikuju rolu i jaho čekisckaje minułaje, i tradycyjnaje savieckaje ŭjaŭleńnie pra słabaść zachodnich palitykaŭ, ich svojekaryślivaść i biazvolnaść.
Mienavita hetaje «valavoje ŭździejańnie» i było zakładziena ŭ płan rasijskich apieracyj na Danbasie i ŭ Krymie. U Kramli mierkavali, što i Zachad nie budzie Ukrainie dapamahać, i ŭkraincy nie navažacca ŭziacca za zbroju.
Ukraina tolki tady stała subjektam mižnarodnaj palityki, kali pačała rašuča baranić Danbas.
Tak vyhladaje, što možna mieć mocnuju, zabiaśpiečanuju dobraj technikaj i ŭmacavańniami armiju i… źlicca vorahu faktyčna nie zrabiŭšy nivodnaha strełu.
A možna rašycca na boj budučy nie zabiaśpiečanym amal ničym i navat nie majučy na toje jasnaha zahadu kamandavańnia — i spynić voraha.
Pieršym šlacham pajšła Čechasłavakija, druhim — Ukraina.
Tamu ni ŭ 2015 hodzie, ni paźniej novy Miunchien u Minsku tak i nie adbyŭsia.
Pucinu heta, vidavočna, balić, nie ŭpisvajecca ŭ jaho karcinu śvietu.
Tamu jon pra heta tak časta havoryć.
