U Ivanavie šmatdzietnaja nastaŭnica muzyki zabiła siabie
Žančyna vykładała muzyku ŭ Ivanaŭskaj škole №4: heta adzinaja haradskaja škoła na Bieraściejščynie, dzie navučańnie viadziecca na biełaruskaj movie.
Nastaŭnicu zvali Maryja Ramaniuk. Joj było 40 hadoŭ.
Ramaniuk pracavała vykładčycaj pa kłasie akardeona. Zamužam, muž pracuje kiroŭcam mašyny chutkaj dapamohi. Para mieła traich dziaciej, dvuch chłopcaŭ i dziaŭčynku. Usie niepaŭnaletnija, małodšaja dačka jašče tolki ŭ druhim kłasie.
Ciapier pa Ivanavie chodziać čutki, što nibyta nastaŭnica nie vytrymała napružańnia na pracy.
Administracyja škoły tradycyjna nie kamientuje vypadak. Ale niekatoryja nastaŭniki kažuć, što trahiedyja naŭrad ci źviazanaja z pracaj.
«Prablem u škole nie było. Ani svarak z kalehami, ani kanfliktaŭ ź dziećmi. Pra heta b viedali. Na prablemy ŭ siamji jana taksama nie skardziłasia. Uvohule, my ž bačyli jaje štodnia na pracy — i nichto nie zaŭvažyŭ, što štości nie ŭ paradku», — kažuć kalehi.
«Jana była vielmi zakryty čałaviek. Kali sprabavali ź joju pahavaryć, to ci admoŭčvałasia, ci koratka adkazvała — «tak» ci «nie».
Ale ja liču, što karani prablemy ŭ siamji. Bo navat kali ciažka na pracy, to padtrymka siamji zvyčajna dapamahaje. A ŭ Maryi prablem na pracy nie było. Pierapracovak taksama. Plus joj prapanoŭvali dadatkovyja hadziny, jana admoviłasia. Nie dyk nie, nichto nie prymušaŭ jaje brać tyja hadziny. Administracyja nie nastojvała, — raspaviała adna z nastaŭnic. —
Ja zaŭvažyła, što Maryja nibyta była ŭ stanie depresii jašče ź vieraśnia. Moža štości zdaryłasia letam, ci štości ŭ siamji… Nichto nie viedaje.
Ź vieraśnia Maryja stała jašče bolš zamknionaja ŭ siabie, schudnieła, nie razmaŭlała ni z kim, nie vychodziła z kabinieta navat na pierapynkach. Zvyčajna nastaŭniki źbirajucca to harbaty vypić, to jašče što. Maryju klikali, ale jana adkazvała: nie chaču.
Vielmi dziŭny jaje ŭčynak. Bo jašče taki momant: Maryja była ščyraj pravasłaŭnaj viernicaj, chadziła ŭ chram, čytała relihijnyja knihi. I raptam suicyd.
Nichto nie moža zrazumieć, što i čamu adbyłosia».
Napiaredadni ŭ Maryi byŭ «baćkoŭski dzień» — dadatkovy vychodny, jaki jana mieła jak šmadzietnaja maci.
«A ŭ piatnicu pačynalisia kanikuły. I nastaŭnikam treba było prychodzić na pracu a pieršaj hadzinie: čakaŭsia piedsaviet, paśla sustreča z deputatam. Pra heta pisali ŭ ahulnym čacie ŭ vajbiery, ale Maryja apošnim časam pierastała karystacca miesiendžaram. Jana nie viedała i pryjšła ranicaj na pracu. Zavuč joj skazała: maŭlaŭ, idzi dadomu, viartajsia kala pieršaj hadziny», — tłumačyć kaleha.
Maryja pajšła dadomu. I ździejśniła suicyd u svajoj kvatery. Kažuć, padčas usiaho hetaha jaje dzieci byli doma — ciapier u škole kanikuły.
Cieła žančyny znajšli na bałkonie. Nibyta dzieci i znajšli.
Pachavali Maryju Ramaniuk 2 listapada.
