Što budzie z našaj kvateraj? Kazka (ale ŭ joj namiok)
Ja chacieŭ by raskazać vam pra svaju vialikuju siamju.
Naš šanoŭny baćka davoli strohi čałaviek, čaho chavać.
Pa ŭsich kryterach taki sabie typovy chatni tyran, jaki łupić niepasłuchmianych dzietak, navat košku moža nahoj pchnuć, čamu b nie. Niejak, pierad Novym hodam, u 2010-m, pałovu chaty nam raźnios, taki bardak byŭ. Dobra što susiedzi źleva, za toŭstaj ścienkaj, pačuli, što niešta ŭ nas nie ŭ paradku, zachvalavalisia, stali ŭ dźviarny zvanok zvanić, a to raźnios by chatu ŭščent.
Ale paśla, mabyć praź niekalki hod, niešta mocna pieramianiłasia. Mabyć, vyrašalnuju rolu mieła toje, što zakadziravany z 1991 hoda susied sprava, za toj, tonkaj ścienkaj, sarvaŭsia. Znoŭ padsieŭ na hetuju redkasnuju dreń, niekatoryja jašče nazyvajuć jaje «impierskaściu». Strašna reč, što jana ź ludźmi robić. Vybiŭ jon dźviery da inšaha našaha susieda pa paviersie, zaniaŭ u jaho dva nievialičkija pakojčyki i skazaŭ, što ciapier jon budzie ich vykarystoŭvać jak kładoŭku, budzie zachoŭvać tam usialaki chłam: niamytyja banki, złamanyja łyžy. Cełaja trahiedyja, karaciej. Susied ža chacieŭ źjechać ŭ narmalny, cyvilizavany rajon, ale ciapier jak pradać kvateru, kali takoje tut ŭčyniŭ susied.
I raptam ŭsie adčuli, što baćka ŭžo i nie baćka, a dzied.
Raniej, kali dzied byŭ jašče baćkam, była doma ščyraja nianaviść. Nienavidzieła baćku-tyrana plus-minus pałova žycharoŭ doma, a jon u svaju čarhu adkazvaŭ uzajemnaściu. Niekatoryja žychary sprabavali jaho dražnić mianuškami pra łysuju humu i h.d., a potym heta kudyści źnikła. Usio tak absalutna biazzuba stała, prosta śmiešna nazirać. Źnikła hetaja sapraŭdnaja nieluboŭ. Źmianiŭsia i baćka, jaho kryki pierastali być takimi rezkimi, na ich prosta pierastali kryŭdzicca, źviartać ŭvahu. Heta ž dzied, što ź jaho ŭziać, — stary čałaviek, sami razumiejecie. Usio heta vyhladaje, byccam nie ŭsurjoz, byccam heta takaja viasiołaja hulnia. Usio tak miła i pa-svojsku.
Dyk voś, na dzieda zapisana naša supolnaja kvatera, padabajecca heta nam ci nie, ale ŭsie dakumienty ŭ jaho. Jak čałaviek u hadach, dzied kapryzny, svojeasablivy. Jon uvieś čas zabyvaje začynić ŭvachodnyja dźviery, choć my tut usioj kvateraj jamu tłumačym, što ŭ nas nie zusim adekvatny susied sprava, ale jon nas tak i nie słuchaje. Nasamreč, dzieda z susiedam źviazvaje šmat roznych rečaŭ, jany razam na łyžach katajucca, u damino hulajuć, ale samaje hałoŭnaje — jany tam razam samahon robiać, truby iduć až praz našu kvateru, atrymlivajecca takaja dobraja dabaŭka da piensii, nu i nam trochi lahčej žyć. Niadaŭna voś niekatoryja z našych paniku padniali, bo bačyli, što dzied ź niejkimi papierkami da susieda chadziŭ, kazali, što choča pierapisać našu kvateru na susieda. Sam dzied nie pryznajecca, što za papiery, dzieści pad matracam ich chavaje, ale dzie, pakul nie viedajem. Chacia nie, kazaŭ niejak, što ničoha tam takoha ŭ papierach niama, kvateru ni na kaho pierapisvać nie budzie i ŭvohule — samahon zaraz paciače rakoj, zažyviom.
Časam niekatoryja chočuć vyhnać dzieda ŭ dom sastarełych, ale niejak nie ŭsurjoz: chto ž zdaść rodnaha dzieda ŭ takuju ustanovu, stolki hadoŭ razam? Dy i mała ci što, susied pačnie patrabavać viarnuć kvateru, kali dzieda zdadzim, usio ž taki raniej heta była kamunałka. Dy i nie ŭsio tak drenna. Šmat hadoŭ u domie nie było ramontu, a tut dzied dazvoliŭ u adnym z pakojčykaŭ zrabić jeŭraramont, usio pryhoža, jak u ludziej. Naš Vicia ŭžo ŭziaŭsia za spravu, kupiŭ novyja špalery, kampjutar — chutka IT-kvateraj staniem. Škada tolki, što ŭsio adno jamu daviadziecca sa svajho pakoja vychodzić u stary kalidor i vannuju, biez hetaha nijak, a kali b było možna tam začynicca i nie vychodzić, dumaju, było b prosta šykoŭna. Nu, niachaj choć u ich pakojčyku budzie ŭtulna, užo dobra. Dziedu składana zrazumieć, što adbyvajecca ŭ hetych vašych kampjutarach, ale nie tak daŭno paprasiŭ jaho zarehistravać u «Adnakłaśnikach», słova «błokčejn» niedzie pačuŭ. Časam dzied močyć žarty, usim ad ich krychu niajomka, ale ŭsie lubiać pa-dobramu ź jaho paśmiajacca.
A miž tym, čas u našaj kvatery nibyta zastyŭ. Usie čakajuć leta, kali dzied narešcie pajedzie na lecišča, tolki leta ŭsio nijak nie nastupaje. Tak i žyviom.
Hałoŭnaje, nie pračnucca zaŭtra na vulicy.
