Mukavozčyk uziaŭsia za historyju Biełarusi — i adrazu pabłytaŭ Kanstancina Astrožskaha ź jaho synam
Ahladalnik «Savieckaj Biełarusi» Andrej Mukavozčyk, viadomy svaimi adyjoznymi kałonkami, napisaŭ čarhovuju. Temaj hetym razam stała dyskusija vakoł spadčyny Vialikaha Kniastva Litoŭskaha.
U duchu dziaržprapahandy ŭzoru kanca 1990-ch — pačatku 2000-ch, vykarystoŭvajučy biełaruskuju movu dla ździeku, jon hromić «śviadomych», nazyvajučy śviatkavańnie hadaviny bitvy pad Oršaj «isteryjaj».
Tym časam kamientatar «SB» nastolki raźbirajecca ŭ historyi, što błytaje kniazia Kanstancina Astrožskaha ź jaho synam.
Analizujučy toj fakt, što abjadnanaja polska-litoŭska-ukrainskaja bryhada NATA nosić imia Astrožskaha, jon piša: «I ničoha, što nadmahilnaj epitafijaj Kanstancinu Ivanaviču było vybita «Ruskamu Scypijonu». Naplavać, što kniaź, byŭ čas, zajmaŭ pasadu, kali na našy słovy, kamandujučaha pahranvojskami Rusi. I zabycca, što Astrožski prafinansavaŭ pieršaje vydańnie Biblii na carkoŭnasłavianskaj movie, zroblenaje pieršadrukarom Ivanam Fiodaravym - «synam z Maskvy», — piša prapahandyst.
Na momant vydańnia «Astrožskaj Biblii» Ivana Fiodarava kniaź Kanstancin Ivanavič užo 50 hod jak nie žyŭ. A drukaru, jaki ŭciok z Maskvy ŭ VKŁ, dapamahaŭ jaho syn, Vasil-Kanstancin Astrožski.
Pa ŭsim bačna, što Mukavozčyka, jaki ŭziaŭsia za biełaruskaje minułaje, čakaje jašče mnoha adkryćciaŭ. Naprykład, što ŭ apisanyja im časy «Ruśsiu» nazyvałasia nie sučasnaja Rasijskaja Fiederacyja.
