Viktar Marcinovič: Što aznačaje adstaŭka Šunieviča
Viktar Marcinovič razvažaje na budzma.by pra sychod ministra ŭnutranych spraŭ Ihara Šunieviča.
A davajcie zaraz siadziem i pasprabujem (jak heta ni ciažka) vyklučyć emocyi i padumać hałavoj.
Syšoŭ z pasady ministr, paznavalnaść jakoha była supastaŭnaj z paznavalnaściu Łukašenki. Heta byŭ adziny dziaržaŭny słužboviec z proźviščam, jakoje viedała ŭsia kraina — pry tym, što proźviščy vice-premjeraŭ ci kiraŭnikoŭ AP viadomyja tolki śpiecyjalistam. Zvoliŭsia kiraŭnik MUS, za jakim padnačalenyja ministerstva pačali karać ludziej za abrazu pomnika i sprabavać vypramieńvać niejkuju «duchoŭnaść», lezučy ŭ pytańni, jakimi raniej zajmałasia chiba što carkva.
Čytajcie taksama:
Viktar Marcinovič: Pomnik haradavomu vs pomnik Dziaržynskamu
Turmy pačali vytvarać stolki pradukcyi, što ich dziejnaść zrabiłasia supastaŭnaj ź Minpramam. «Maci 328»; uviadzieńnie apłaty za achovu masavych mierapryjemstvaŭ, što ładzić hramadstva, na padatki jakoha ŭtrymlivajecca milicyja; hučnyja spravy kštałtu stralaniny ŭ padjeździe na Novy hod ci śmierci supracoŭnika DAI ŭ Mahilovie — usio heta plon epochi, jakaja skončyłasia z sychodam ministra.
Ci nie skončyłasia?
Na maju dumku, kali z pasady prybirajecca nastolki zaŭvažnaja asoba, maje značeńnie nie toje, što adbyłosia, a jak heta adbyłosia. Bo ŭ Biełarusi šmat, vielmi šmat čynoŭnikaŭ. Ale tolki adzinki ź ich pavodziać siabie na vysokich pasadach mienavita jak palityki, a nie jak vykanaŭcy. «Palemika» Šunieviča suprać ŁHBT — prykład taho, nakolki jon adroźnivaŭsia ad svaich kaleh z usich inšych ministerstvaŭ.
Jon trymaŭsia na pasadzie jak palityk (nakolki «papularny» — inšaje pytańnie) i syšoŭ taksama jak palityk, a nie jak vincik va ŭładnaj ijerarchii, što vypraŭleny na vulicu rašeńniem prezidenta.
Pra mahčymuju adstaŭku Šunieviča ja čuju apošnija 6 miesiacaŭ. I ŭ tych, chto prahnazavaŭ hetuju adstaŭku, daminavała viersija, što pierad adstaŭkaj budzie jašče i charakterny (zvyčajny) vystup Łukašenki. Z acenkaj taho, što było zroblena. Bo hramadstva, naturalna, takoj acenki źvierchu čakała. Bo jakim by palitykam ty siabie ni ličyŭ, samym hałoŭnym palitykam tut źjaŭlajecca Łukašenka.
Vidavočna, što Šunievič byŭ nie vielmi załajkanym u siecivie piersanažam. Kali paraŭnoŭvać jaho ź ministram Navumavym, jaki taksama pavodziŭ siabie «jak palityk», lubiŭ hurtavać vakoł siabie žurnalistaŭ, niešta im tłumačyć, chadzić u piešyja špacyry, — Šunieviča adkryta krytykavali.
I voś nastupaje doŭhačakany sychod. Sychodu papiaredničaje sustreča, dzie prezident narakaje na toje, što da Jeŭrahulniaŭ stvarajucca niejkija «ci to «kancłahiery», ci to niejkija «hieta». Pry hetym kali b prezident skazaŭ, što ŭsia kraina pavolna pieratvarajecca ci to ŭ kancłahier, ci to ŭ hieta — jaho b zrazumieli i jamu b apładziravali. Da hetaha była jašče adna narada, na jakoj Łukašenka acaniŭ pracu MUS «navat nie na 8 z naciažkaj». Pry tym, što 8 ŭ 10-balnaj sistemie — heta nie prosta prachadny, heta vielmi dobry bał. Dyj nahodaj dla krytyki byli nie, nie pavodziny milicyi, a «bardak» na adnym z mašynnych dvaroŭ u Mahiloŭskaj vobłaści.
Pa sukupnaści ahučanych pretenzij adstaŭka Šunieviča vyhladaje samastojnym krokam vielmi pierśpiektyŭnaha palityka. Jaki zajmaje va ŭładnaj ijerarchii pazicyi, što nie dazvalajuć «zdać» jaho niezadavolenym hramadzianam. Zaŭvažym: heta była nie «adstaŭka dziela rejtynhu». Nie simvaličnaja kadravaja achviara ŭ metach padvyšeńnia papularnaści prezidenta siarod naroda. Heta byŭ krok, vyklikany rapartam ab adstaŭcy, jaki byŭ prosta pryniaty.
To na miescy ludziej, jakija žartujuć ci radujucca, jakija lepiać ciapier płakaty na fonie viasiołkavych ściahaŭ, ja b nie vielmi śpiašaŭsia.
Praz toje, što za apošnija 10 hadoŭ milicyja była pieratvoranaja ŭ samuju ŭpłyvovuju biełaruskuju śpiecsłužbu, jakaja daje foru navat KDB, jakaja viedaje ŭsio i pra ŭsich, jakaja ŭ kursach, što vy pišacie ŭ sms i jakija słovy vykarystoŭvajecie ŭ telefonnych razmovach, adstaŭka takoha kštałtu moža aznačać tolki adno: heta nie kaniec, a tolki pačatak karjery.
Bo ludziej, jakija viedajuć nastolki mnoha i nastolki pra ŭsich, na vulicy pakidać niebiaśpiečna. I kali b Šunieviča chacieli «vyklučyć», charaktar adstaŭki i trajektoryi ruchu adrazu paśla adstaŭki byli b zusim inšymi. Paŭtarusia, na svabodzie i biez pracy takim ludziam być niebiaśpiečna, bo pobač u nas vielmi šmat pahroz, i našy mahutnyja susiedzi z asałodaj infarmavanych ludziej pracaŭładkoŭvajuć, pryčym adrazu na pasady z asabistaj achovaj.
Narešcie, čałaviek, zdolny pieratvaryć niešta (chaj sabie Jeŭrapiejskija hulni) ci to ŭ kancłahier, ci to ŭ hieta, zaŭsiody budzie vielmi zapatrabavany ŭ krainie, dzie zapyt ci to na kancłahiery, ci to na hieta vielmi vialiki. To vy jašče pabačycie Šunieviča na vysokich adkaznych pasadach.
Toje samaje — pra ŭmoŭnuju «spadčynu» ministra. Ja rady byŭ by dałučycca da tych, chto dumaje, što «epocha» skončyłasia. Ale ja nie baču nivodnaj prykmiety hetaha. Zakančvajecca niešta tady, kali jość palityčnaja vola heta zakančvać. Kali adkryta kažacca, što toje, što było, było drennym. Pamyłkovym. Złačynnym. Adznaka «navat nie na 8 z naciažkaj», sam «niekanfliktny» charaktar adstaŭki pakazvajuć, što «ŭsio rabiłasia pravilna». A tamu kurs, jaki pravodziŭ Šunievič, z nami.
I nie tak užo važna, jaki dakładna vykanaŭca budzie praciahvać hety kurs.
