Paloty nad Nalibockaj puščaj ź Viktaram Małyščycam — vielmi krutyja FOTY
Pry słovie «pušča» luby biełarus adrazu ŭzhadvaje pra biełaviežskija lasnyja prastory. U hetym sensie Nalibockaj puščy pašancavała mienš — jana pakul zusim nieraskručanaja dla turystaŭ. Ale zatoje ŭ joj vy nie sustreniecie pamiežny režym, dačy namienkłatury i natoŭp aŭtobusaŭ da Dzieda Maroza — lasnyja abšary za Nalibakami dla tych, chto choča rastvarycca ŭ amal niekranutaj pryrodzie.
Kali zirnuć na Nalibockuju pušču z vyšyni (darečy, nad joj prachodziać avijamaršruty ź Minska ŭ mnohija jeŭrapiejskija harady), to jana padasca vam biaskrajnim zialonym moram ad haryzonta da haryzonta. Ale kali sieści ŭ aŭto ci na rovar i prajechacca vuzkimi lasnymi darohami, to vy ŭbačycie, što pušča zusim nie adnastajnaja: sasnovyja bary źmianiajucca biareźnikami, bałoty pierachodziać u piasčanyja dziuny, a za čarhovym pavarotam lohka možna spužać statak aleniaŭ, zubra ci navat miadźviedzia. Praŭda, raźličvajcie siły svajho aŭtamabila — dobrych daroh tut naohuł nie isnuje.
Darečy, hety lasny abšar zusim nie biaźludny — u huščarach Nalibockaj puščy rastvaryŭsia dziasiatak-druhi drobnych viosačak i chutaroŭ. Kaniešnie, žyć u takim adryvie ad cyvilizacyi nie nadta lohka, tamu staryja chaty tam usio čaściej vykuplajucca pad leciščy haradžan.
Nalibockaja pušča — heta jašče i mnostva rek, jakija niasuć svaje vody ŭ Nioman. Adna z hałoŭnych vodnych arteryj lasnoha masiva — Zachodniaja Biarezina, na jakuju to tut, to tam nanizanyja nievialikija vioski: Patašnia, Milva-Biarezina, Małaja Čapuń — heta nadzvyčaj malaŭničyja miescy sa svaim lasnym kałarytam, dzie možna padjechać da samaj raki. Mnohija amatary vodnych pachodaŭ spuskajuć na vadu bajdarki jašče na Isłačy, zatym pierasiakajuć usiu Nalibockuju pušču pa Zachodniaj Biarezinie i zaviaršajuć svoj maršrut na Niomanie.
I choć rek u puščy vialikaje mnostva, voziera tut praktyčna tolki adno. Heta Kromań. Kala voziera jość plaž, kudy časam pryjazdžajuć navat ź Minska, i nievialikaja lasnaja turbaza. A krychu dalej pačynajecca zapaviednaja zona, kudy ŭvohule nie pavinna stupać naha čałavieka.
Darečy, niahledziačy na peŭnuju blizaść da stalicy, pa ŭzroŭni zaśvietki ad lichtaroŭ nasielenych punktaŭ Nalibockaja pušča źjaŭlajecca adnym z samych ciomnych miescaŭ Biełarusi. Siudy možna jechać za krutym zornym niebam! Tolki ŭličvajcie, što zaraz u Biełarusi para śvietłych načej, tamu sapraŭdnuju asałodu ad rossypaŭ zorak možna budzie atrymać pačynajučy z kanca lipienia.
