Viktar Marcinovič: U Biełarusi źjaviŭsia druhi palityk
kremlin.ru
Piaci niezaležnym biełaruskim redakcyjam udałosia infarmacyjna pierajhrać vopytnaha rasijskaha hulca Michaiła Babiča. Prynamsi kali ja ciapier, praź niekalki hadzin paśla presavaj kanfierencyi, hartaju stužki ŭ sacyjalnych sietkach, navina pra bajkot presavaj kanfierencyi sustrakajecca čaściej za sutnasnyja zajavy z samoj pres-kanfierencyi.
«Naša Niva», Tut.by, BiełaPAN, «Narodnaja Vola» i «Jeŭraradyjo» vyrašyli nie ŭdzielničać u pres-kanfierencyi Babiča
Ale nie varta padmanvacca: paśla piatničnaj svary dypłamataŭ Biełaruś akazałasia ŭ pryncypova novaj situacyi — situacyi, u jakoj nie była prykładna z 1995 hoda.
Vyraz «publičnaja dypłamatyja» ŭ adłupie biełaruskaha MZS prahučaŭ niedaremna. Padnačalenyja Makieja zrazumieli sutnaść taho, što adbyvajecca, chutčej za ŭsich. Rola, u jakoj niečakana dla ŭsich prajaviŭ siabie dypłamatyčny pasłańnik Rasii, afarbavałasia mienavita na ŭzroŭni rytoryki. I heta vielmi niazvykłaja rola, jakaja pałochaje ŭsich u Biełarusi. Vyjaviłasia, što dla stvareńnia adčuvańnia žyćcia na pieryfieryi Maskvy ničoha bolej i nie treba. Ni padpisanych damovaŭ, ni adzinaj valuty, ni pradstaŭnictvaŭ sajuznaj prakuratury i sajuznaha suda tam, dzie raniej byli biełaruskaja prakuratura i biełaruski sud. Dastatkova, kab čałaviek z Maskvy nastaŭnickim tonam viaščaŭ svaju praŭdu-matku: na postkałanijalnyja mazhi biełaruskich vykanaŭcaŭ i čynavienstva ŭsio nakładajecca praz pryzmu jašče mašeraŭskich noravaŭ.
Jany ŭ takich situacyjach hladziać nie ŭvierch, a ŭbok. Pryčym nikomu nie treba tłumačyć, u jaki dakładna bok jany hladziać.
Mianie asabliva ŭraziła, što svaje piarečańni biełaruskamu MZS Babič rabiŭ, znachodziačysia ŭ Viciebskaj vobłaści z pracoŭnym vizitam. I, zdavałasia b, ničoha dziŭnaha dla luboj inšaj krainy: zamiežny dypłamat u metach palapšeńnia supracoŭnictva pamiž krainami jedzie zaviazvać kantakty na pieryfieryju.
Ale ž heta Biełaruś, dzietka. Kraina, u jakoj «z pracoŭnymi» metami ŭ abłasnyja centry pry ŭžo faktyčna abvieščanaj elektaralnaj kampanii dahetul jeździŭ tolki adzin čałaviek. Usie astatnija hladzieli i vučylisia.
U hetym sensie ŭ kožnym słovie, skazanym Babičam, paŭstaje niečakanaja moc. Bo čałaviek — vo! — jeździć z pracoŭnymi vizitami ŭ Viciebskuju vobłaść. U pryncypie, bolšaści papiarednikaŭ Babiča na pasadzie nadzvyčajnaha i paŭnamocnaha pasła Rasii dastatkova było b adnaho fotazdymka z patencyjnymi kandydatami ŭ prezidenty ad apazicyi ŭ pieradvybarčy hod, kab pačać źbiracca dadomu.
Ale ŭ vypadku z Babičam usio duža składana. Uzrovień chamstva pieški z MZSa — usio, što moža sabie dazvolić dla pavučańnia Babiča Biełaruś, z ulikam taho, chto za Babičam staić, jak Biełaruś sprabavała paźbiehnuć Babiča i jak taho Babiča joj usio ž naviazali. Usie bačać, što Babič Minsk biantežyć i što Minsk pry hetym moža pahražać vysyłkaj adno praz raty apazicyjnych palitykaŭ, jakija ni na što nie ŭpłyvajuć.
Pryčym hladzicie, jak heta vyhladaje ijerarchična: Babič miakka raskrytykavaŭ kiraŭnictva Biełarusi ci prynamsi tych ludziej, jakija ŭdzielničajuć u pieramovach. Kiraŭnictva Biełarusi adkazała na ŭzroŭni ŭpraŭleńnia MZS. Pryčym toje ŭpraŭleńnie — vydatna ŭśviedamlajučy, što ŭsio, što adbyvajecca, miakka kažučy, vychodzić za miežy ŭpłyvu pasła Rasii, — krytykavała nie, nie Pucina. Jano krytykavała Babiča. I nijak inakš być nie moža, bo, paŭtarusia, usie pamiatajuć, jak Babič tut źjaviŭsia.
Ciapier zrabiłasia kančatkova zrazumiełym i toje, našto jon źjaviŭsia ŭ Biełarusi.
Kraina pryzvyčaiłasia isnavać z vyklučanaj śfieraj publičnaj palityki. U nas jość tolki adzin hulec, jaki prymaje ŭsie rašeńni, i niasie za ich adkaznaść. Akramia jaho jość tolki vykanaŭcy, jakija mohuć z roznaj stupieńniu hučnaści hetamu hulcu padtakvać. I — jak toje pakazała apošniaja «Vialikaja razmova» — navat biełaruskija apazicyjaniery pieratvarylisia ŭ sastaŭnuju častku hetaha hulca, prynamsi, ich rola ŭ tym, kab zasłužvać pachvalby ad Łukašenki. U vypadku, kali jany raspačynajuć vietlivuju, ale sprečku, im potym telefanujuć i niezrazumieła prapanujuć uznačalić kałhas. Dobry namiok z ulikam taho, što ŭ kiraŭnictva kałhasaŭ u nas zvyčajna nakiroŭvajuć byłych dyrektaraŭ paśla adsiedki.
I voś bac — i na hetym hołym poli, dzie byŭ tolki karol i jahonaja śvita, dzie lubaja varožaja pieška, kab prajści ŭ damki, musiła źmianić koler na karaleŭski, akazvajecca cełaja armija — bo vielmi naiŭna dumać, što ŭsia kraina spačuvaje śmiełamu demaršu niezaležnych miedyj i ŭsia kraina suprać anieksii Kryma.
To składanaści tolki pačynajucca. I kab u hetaj partyi nie było takoj vysokaj cany parazy, ja b skazaŭ, što budu nazirać za joj z asałodaj.
