Biełaruski raskazvajuć pra samyja dzikija bjuci-ekśpierymienty
Časam, načytaŭšysia modnych časopisaŭ ci nasłuchaŭšysia paradaŭ ad siabroŭ i znajomych, na jakija my tolki ekśpierymienty nie išli ŭ imia pryhažości. Kali kaśmietyka nie była takoj dastupnaj i raznastajnaj, jak siońnia, u chod puskali ciažkuju artyleryju: kramloŭskija dyjety, majanez na vałasy ci srodak dla myćcia posudu zamiest šampuniu.
Apytali niekalki biełarusak i jašče raz upeŭnilisia ŭ tym, što čałaviečy mozh, kaniečnie, bahaty na vydumki.
Alina Nahornaja, aktyvistka:
«Maja maci, prychilnica zdarovaha ładu žyćcia, matyvavała mianie karystacca naturalnymi srodkami. Mianie farbavali chnoj i basmaj, časam navat biez koleru, prosta dziela taho, kab vałasy byli lepšymi. Taksama myli vałasy rysavaj vadoj, rabili naturalnyja maski. Dzieści ŭ siarednich kłasach škoły vielmi zachaciełasia pasprabavać na sabie mieliravańnie, hety trend pačaŭ nabirać papularnaść u Słucku. I ŭ vyniku, kali ŭ mianie była sproba pieršaha mieliravańnia, — zamiest śvietłych pasmaŭ atrymalisia krychu zialonyja. Mnie było ŭ pryncypie narmalova, a voś administracyi škoły nie spadabałasia. Heta była maja pieršaja i apošniaja sproba ekśpierymientavać sa źniešnaściu».
Kryścina Drobyš, aktrysa:
«U padletkavym uzroście my byli adkrytyja da samych dzikich ekśpierymientaŭ. Niejak pačuli, što, kali namazać tvar śpiermaj, skura budzie miakkaj. Ja sprabavała — nie viedaju, što tam upłyvaje na praces, ale efiekt byŭ ničoha sabie.
Jašče zhadvaju dziŭnyja parady. Maje tatuiroŭki niejak raili vyvodzić małakom. Nu i kłasika — heta cybulevyja maski dla vałasoŭ. Efiekt sumnieŭny, ale śmiardziš potym doŭha dakładna.
Akcioram časta treba chutka schudnieć, dyk voś u nas jość śpiecyjalnaja dyjeta — zusim ničoha nie jeści. Krajni varyjant: chočaš jeść — ješ jabłyk, nie chočaš jaho— značyć, nie chočaš i siłkavacca.
U mianie samoj zvyčajna dyjeta pierad niejkimi premjerami adbyvajecca sama pa sabie: ja ad niervaŭ nie chaču jeści, mahu trymacca na adnoj harbacie ci kavie. Pačuvaju siabie na dziva narmalna. Praŭda, moža pačać baleć i krucicca hałava».
Marharyta Laŭčuk, opiernaja śpiavačka:
«Ja starajusia karystacca pravieranaj kaśmietykaj, nie prychilnica narodnaj miedycyny, tamu niejkich žudasnych prykładaŭ pryvieści nie mahu.
Tolki hadoŭ ź dziesiać tamu siabroŭki paraili palepšyć koler vałasoŭ z dapamohaj łupin ad cybuli. Pasprabavała, ale koler tak i nie źmianiŭsia».
Viktoryja Hierasimava, fatohrafka:
«U heta słaba vierycca, ale ja ni razu nie farbavała vałasy ni farbaj, ni tonikam. Ź inšymi ekśpierymientami pa častcy pryhažości amal toje samaje.
Ale ŭ mianie pastajanna staić na rakavinie šklanka z aŭsiankaj — ja myjusia joj zranku. Jana čyścić tvar (zmyvaje ŭsialakija takija štuki paśla snu, naprykład skurnaje sała), dobra tanizuje. Nakolki ja viedaju, aŭsianka karysnaja dla skury ŭ pryncypie».
Alena Prucik, viasielny rehistratar:
«Samy žorstki efiekt maich ekśpierymientaŭ byŭ ad maski dla tvaru z kakavy. Abiacałasia, što skura budzie roŭnaj, adnatonnaj i dalikatnaj. Ci to ja pieratrymała jaje, ci to ŭ mianie była alerhija, chacia kakavu ja lublu i pju, ale tvar moj staŭ adnatonnaha aranžavaha koleru. Zorka ja była jašče taja. I chadziła tak dni try.
A jašče jość historyja, jakuju, napeŭna, pieražyvała kožnaja dziaŭčyna, jakaja maryła pra daŭhija vałasy. Maska z harčycy. Źmiešvałasia jajka, cukar, miod i harčyca. Heta cudoŭnaje miesiva nanosiłasia na karani vałasoŭ, paśla nadziavałasia šapačka, ukručvałasia ŭ ručnik, i treba było prasiedzieć tak hadzinu.
Ja dumała, u mianie zharyć skalp. Ale vyžyła. Harčyca z cukram daje supierefiekt hareńnia. Vy viedajecie, vałasy i praŭda stali lepš raści, ale ja bolš tak ryzykavać nie budu».
Alaksandra Kulbickaja, adna sa stvaralnic «Torba Šou»:
«Kali b chto mnie skazaŭ, što adnojčy ja budu myć hałavu mukoj i raić heta inšym — nie pavieryła b.
Ja nikoli hłyboka nie cikaviłasia kaśmietykaj, ale kali zajmieła zero waste-nastroi i pazbaviłasia ad usich lohkich krynic płastyku, pačała šukać, jak by i mylnyja srodki nabyvać biez upakoŭki. Krem dahetul nie navažvajusia varyć dy i zubami nie chaču ryzykavać, a samarobny šampuń vyrašyła pasprabavać. Pra recept daviedałasia ad Volhi Dziuban — jana prafiesijny bijołah, supierznaŭca bataniki-arhaniki, aŭtarka majstar-kłasaŭ i viebinaraŭ — karaciej, davieryłasia ja adrazu. Tolki navažyłasia pasprabavać sama niedzie praz paŭhoda (nie vieryła, jak heta mukoj (!) možna myć hałavu). Recept šampuniu: vadoj zalić žmieniu aržanoj muki, raźmiašać, nanieści na vałasy. Usio. Možna zabaŭlacca z dadatkovymi inhredyjentami, ale ja tolki dadaju da sumiesi efirny alej limona (dla pryjemnaha pachu).
Nataša Potkina, dyzajnierka:
«Ja vielmi aściarožna staŭlusia da roznaha rodu ekśpierymientaŭ nad saboj. Ale ŭ školny čas, viadoma, sprabavali ź siabroŭkami roznyja recepty.
Naprykład, razok majanezam namazała hałavu. Vyčytali ź siabroŭkaj, što heta dla vałasoŭ nadzvyčaj karysna. Efiektu ž było mała, akramia taho, što ja potym doŭha nie mahła vymyć hety majanez z vałasoŭ.
A ŭžo paźniej ja pasprabavała ŭ łaźni skrab z kiefiru i marskoj soli. Skura, kaniečnie, była vielmi piaščotnaja, ničoha nie skažu. Ale kiefir na skury pach tak, što moj muž ceły dzień nie moh da mianie blizka padyści. Ciapier ža karystajusia tolki pravieranym receptam skrabu — žmych kavy, marskaja sol i aliŭkavy alej. Paśla hetaha skrabu ŭsio cieła dalikatnaje i vodar pryjemny. Možna navat nanosić jaho na tvar».
Kaciaryna Ažhirej, žurnalistka:
«Niedzie ŭ 2016-m hodzie ja vyčytała ŭ instahramie adnoj eka-bjuci błohierki chatni recept epilacyi. Jana abiacała, što z hetymi inhredyjentami praces budzie nie taki balučy, a vałaskoŭ dakładna stanie mienš.
Recept i vynik byli voś takija.
Ja ŭziała aluminijevuju talerku i pačała razahravać usiu hetuju masu. Moža, ja niešta zrabiła niapravilna, ale jana zanadta mocna pačała kipieć i ŭ vyniku stała padobnaja na niešta nakštałt karamielnych pieŭniaŭ.
Pach, kaniečnie stajaŭ pryjemny, ale ŭ vyniku ja zapeckała ŭsiu kuchniu, nie mahła adadrać hety cukar ad talerki. I, jak ja i čakała, usio heta składana nanosiłasia na nohi. Pra toje, kab masa vydzirała vałaski (ci chacia b prylipała da skury) i havorki nie išło. Karaciej, ja prosta zmarnavała pradukty. U vyniku paśmiajałasia z hetaj situacyi i ŭpeŭniłasia, što stary dobry stanok vyrašaje».
