Žycharka Hrodna listujecca ź niamieckim chłopčykam. Jaho list prylacieŭ u Astraviecki rajon na šaryku
Chłopčyk z kamuny Vachau ŭ Hiermanii (na miažy z Čechijaj) vypuściŭ šaryk z paštoŭkaj. Jon pralacieŭ kala 1115 kiłamietraŭ i apuściŭsia ŭ vioscy Babraŭniki Astravieckaha rajonu. Tam jaho ŭ žniŭni znajšoŭ baćka hrodzienki Emilii Haŭrus, jakaja adtul rodam. Tak zaviazałasia niezvyčajnaje listavańnie, piša hrodna.life
U poli siamja Komaraŭ znajšła pryspuščany bałonik z załaminavanaj paštoŭkaj. Na joj bialavy chłopčyk Jonatan vitaŭsia, kazaŭ, što jon idzie ŭ pieršy kłas, i prasiŭ adkazać, kudy b ni dajšoŭ list. Adras byŭ źmieščany ŭnizie.
— My nie mahli pavieryć, što heta niejki list, bo jak bałonik moh danieści jaho z Hiermanii ŭ Biełaruś? — raskazvaje Emilija. — Uvohule dziŭna, što hety list trapiŭ mienavita da nas. Tamu što ŭ vioscy žyvie mała ludziej. I jašče mienš chodzić na pole. Naš tata chadziŭ tudy daić karovu, znajšoŭ list i nie adrazu zrazumieŭ, što heta.
Emilija ličyć, što list chłopčyku dapamahli pisać baćki abo ŭ škole prachodziła takaja akcyja. Jonatanu pašancavała, što list trapiŭ da Emilii. Jana lubić listavańni, «asabliva kali jany — vynik takich niezvyčajnych vypadkovaściaŭ». I nie palaniłasia znajści pierakładčykaŭ-znajomych, kab pračytać list pa-niamiecku i napisać svoj adkaz.
— Ja dasłała naš fotazdymak na fonie Hrodna, raskazała pra horad, pra našu siamju. Patłumačyła jamu, što na samaj spravie jaho list prylacieŭ u maleńkuju viosku ŭ Astravieckim rajonie Hrodzienskaj vobłaści, a adkaz my pišam z Hrodna, u jakim žyviom ŭvieś čas, — raskazvaje dziaŭčyna.
Siamja Haŭrusaŭ — Andrej, Kamiła i Emilija
Pierad navahodnimi śviatami pryjšoŭ druhi list ad Jonatana. Jon pavinšavaŭ siamju z Novym hodam i Kaladami i raskazaŭ, što jamu vielmi składana ŭ pieršym kłasie. Akazałasia, što jaho siamja kožny hod pryjmaje dziaciej z Buda-Kašaloŭskaha rajona. Tamu im asabliva pryjemna, što listavańnie atrymałasia, i Jonatan choča jaho praciahvać. Tak što Emilija płanuje čarhovy adkaz. «Napeŭna, bolš raskažu pra nas, raspytaju pra ich siamju, žyćcio i pra toje, jak jany prymajuć dziaciej z Buda-Kašaloŭskaha rajonu», — kaža jana.
Čamu muž i zaraz piša Emilii listy
A listavacca Emilija pryvykła ź dziacinstva. «My ź Vieranikaj (stryječnaj siastroj — aŭt.) žyli ŭ Babraŭnikach vielmi blizka — nas adździalała adna chata i pavarot. U kustach kala pavarota my zrabili paštovuju skryniu i kidali tudy maleńkija zapiski, padarunački. Tak naradžałasia luboŭ da listoŭ, da pryjemnych niečakankaŭ. Pierapiski ŭ internecie ž takich adčuvańniaŭ nie dajuć».
Emilija
U padletkavym uzroście pačalisia listavańni pa ŭsioj Biełarusi. Dahetul zachavałasia kipa listoŭ, jakija Emilija pierahladaje i pieračytvaje. Časam listy byli z ramantyčnym adcieńniem. Ciapierašni muž Andrej, viedajučy pra takuju luboŭ da listavańnia, taksama piša listy Emilii. «Kali ja žyła ŭ Babraŭnikach dva tydni, Andrej prysłaŭ mnie try listy. Bo jon viedaje, što ja ich lublu», — kaža Emilija.
— Listy heta niešta bolš pryjemnaje, asabistaje. Pa vialikim rachunku, pierapisvacca možna i ŭ internecie, ale listy cikaviej. Heta zaŭsiody niejkaje chvalavańnie, kali ty idzieš da paštovaj skryni i dastaješ adtul čarhovy list.
