Viaskoviec z-pad Niaśviža paviesiŭsia na šnurkach ad botaŭ u milicejskaj mašynie? Padrabiaznaści šakujučaj historyi
U Niaśvižy adbyŭsia nadzvyčajny vypadak — viaskoviec byŭ znojdzieny ŭ milicejskaj mašynie paviešanym na šnurkach ad botaŭ. Pieršym pra heta paviedamiŭ błohier Nexta ŭ svaim telehram-kanale.
«Naša Niva» vyśvietliła padrabiaznaści historyi. Milicyja śćviardžaje, što heta było samahubstva. Svajaki zahinułaha ŭpeŭnienyja, što toje dakładna byŭ nie suicyd.
Zahinułaha zvali Siarhiej Abramovič. Jamu było 48 hadoŭ.
Siarhiej Abramovič.
Mužčyna žyŭ u vioscy Słaŭkava (heta niekalki kiłamietraŭ ad Niaśviža) razam z sastarełym baćkam. Baćka i vyklikaŭ milicyju na syna ŭ toj viečar.
Adbyłosia ŭsio jašče 29 listapada.
Siarhiej Abramovič pracavaŭ, pa słovach baćki, «u pryvatnikaŭ, les valiŭ». Z žonkaj daŭno razyšoŭsia. Časam vypivaŭ, byŭ zakadziravany.
«U toj viečar Siarhiej ź siabram jeździŭ da svajho načalnika, toj raźličyŭsia ź imi harełkaj. Tyja dźvie butelki Siarhiej vypiŭ z tym ža siabram.
Paśla pryjšoŭ dadomu, pasvaryŭsia z tatam. Tata cichieńka vyklikaŭ milicyju», — raskazvaje Ina, siastra Siarhieja. U toj viečar jana jakraz pryjechała da baćki.
«Pryjechała milicyja, dva čałavieki: lejtenant i praparščyk. Siarhieja zabrali», — uzhadvaje Viktar Abramovič, baćka.
Heta było pa abiedzie, kaža mužčyna, prykładna pamiž 16 i 17 hadzinami.
A paźniej uviečary da baćki pryjechali śledčyja i paviedamili: da adździaleńnia syna nie davieźli. Maŭlaŭ, paviesiŭsia prama ŭ milicejskaj mašynie na šnurkach ad botaŭ. Cieła ahladzieli i pavieźli adrazu ŭ morh.
Baćka nie nadta vieryć u suicyd.
«Jak možna paviesicca ŭ mašynie? Dyj ja bačyŭ cieła — my jaho zabrali 14 śniežnia. Nie było śladoŭ na šyi, — śćviardžaje Viktar Abramovič. — Niechta sa śledčych prahavaryŭsia, što syn učyniŭ bojku ŭ mašynie pa darozie ŭ adździaleńnie».
Nie vieryć u suicyd i siastra Siarhieja.
«Pryjechała mašyna, novy «UAZ Patryjot». Brata zabrali. Ale pavieźli nie ŭ Niaśviž, a ŭ bok Jušavičaŭ. Pajechali praź sioły — nibyta tam chacieli pravieryć niejkaha mužyka, jaki byŭ na ŭliku.
A na skryžavańni kala vioski Pahulanka moj brat raptam akazaŭsia miortvym», — kaža Ina.
Žančyna zadajecca pytańniami: ci musili abodva milicyjanty vychodzić z mašyny? Jak i čamu jaje brata pakinuli adnaho? Ci nie było ŭ mašynie videarehistratara? Kali byŭ, to čamu joj ničoha nie kažuć pra heta?
«U mienia jość dakumienty z morha, kopija. Tam staić: «Pryčyna śmierci vyśviatlajecca».
Moj druhi brat, małodšy, zahinuŭ daŭno. Jon sapraŭdy paviesiŭsia. Ja bačyła, jak vyhladaje čałaviek, jaki zasiliŭsia. Jon byŭ sini, i ŭ paśviedčańni ab śmierci tady adrazu napisali «aśfiksija», — kaža Ina. — A Siarhieja mnie nie dazvolili adziavać. Skazali, što tvar pabity, treba nakłaści hrym, usio sami zrobiać. Adziavali jaho ŭ morhu. Ci byli ślady źbićcia na ciele, ja nie bačyła. Ale na šyi nie było śladoŭ.
Dy i znajomy milicyjant mnie kazaŭ: paviesicca ŭ mašynie amal nierealna».
Pa słovach baćki, niechta ź miascovych bačyŭ, jak staić milicejski «ŭazik», kala jaho znachodzilisia dva milicyjanty, a na ziamli lažała cieła. Baćka miarkuje, što syn moh pačać bojku, jakaja skončyłasia zabojstvam, moža, i vypadkovym, — ale toje nie byŭ suicyd.
Siastra taksama ŭpeŭnienaja, što Siarhiej pamior nie sam, a ciapier milicyjanty «prykryvajuć svaich»
Cieła Siarhieja Abramoviča addali chutka. 29 listapada jon zahinuŭ, 30 cieła ŭžo addali svajakam. 1 śniežnia Siarhieja pachavali.
Milicyja paviedamiła «Radyjo Svaboda», što heta byŭ suicyd.
«Havorka idzie pra suicyd, a nie pra zabojstva. Vyšukovy adździeł Niaśvižskaha rajona pravodzić pravierku. Unutranaja pravierka ŭ nas taksama pravodzicca, jana na stadyi zaviaršeńnia. Ale infarmacyja pra zabojstva traktujecca niapravilna. My adrazu heta traktavali jak suicyd», — skazaŭ karespandentu Svabody pradstaŭnik Minskaj abłasnoj milicyi Jaŭhien Sačak.
Siastra zahinułaha Siarhieja Abramoviča kaža, što adzin z tych, chto zabiraŭ jaje brata, — milicyjant z susiedniaj vioski Jaŭhieni Dodź.
«Naša Niva» źviazałasia ź milicyjantam, ale Dodź admoviŭsia ad kamientaroŭ.
