Andrej Dyńko: «Kałhas dla zekaŭ» — heta sapraŭdy dobra
Fota: Viačasłaŭ Curanaŭ, «Na stražie».
Ja to taksama dumaju, što «kałhas dla zekaŭ» heta dobra. Jašče Leŭ Tałstoj va «Uvaskrasieńni» pisaŭ, što ničoha tak nie psuje čałavieka jak ničohanierableńnie ŭ zamknionaj, ciesnaj kamiery. A tut prynamsi čałaviek budzie mieć kantakt ź ziamloj, žyviołami, u jaho buduć ruki i hałava zaniatyja, jon budzie prynosić karyść inšym ludziam, a heta daje šaniec na «vypraŭleńnie», šaniec, što čałaviek vyjdzie z «papraŭčaj» ustanovy lepšym, čym zajšoŭ tudy.
Na žal, ciapier u bolšaści vypadkaŭ źniavoleny vychodzić z turmy sa stracham i ahresijaj.
Inšaja reč, što praca zekaŭ, jak i lubaja padniavolnaja praca, nieefiektyŭnaja, i ŭsio adno hramadstvu, musić, daviadziecca bolš tracić na achovu, techniku, jakuju zeki buduć łamać, čym paśla atrymlivać pradukcyi. Ale ŭsio roŭna — chaj lepš ludzi pracujuć, a nie siadziać.
Čytajcie taksama: Šunievič u zachapleńni ad ekśpierymientu z «kałhasam dla zekaŭ»
