Ihar Varaškievič pra raskoł u «Kramie»: Heta pavinna było adbycca hadoŭ 10 tamu
Napiaredadni Svaboda paviedamiła pra rašeńnie adnaho z zasnavalnikaŭ hurtu «Krama», hitarysta Siarhieja Truchanoviča, zaviaršyć svaju dziejnaść u kalektyvie. Jon heta patłumačyŭ idejnymi razychodžańniami z vakalistam Iharam Varaškievičam.
Sam Varaškievič niezadoŭha da hetaha daŭ vialikaje interviju Onliner.by, dzie siarod inšaha taksama vykazaŭ pretenzii da svajho maładziejšaha kalehi.
Ihar Varaškievič papiaredžvaje, što siońniašniaja hutarka — nia sproba adkazu Siarhieju Truchanoviču: maŭlaŭ, nie źbirajecca ź im «badacca», bo viedaje, što toj realna zrabiŭ dla «Kramy».
Ale ŭdakładniaje pryncypovyja momanty. Pa-pieršaje, nazvu hurtu prydumaŭ jon, bo «Krama» była ŭ śpisie varyjantaŭ jašče dla «Bondy». Pa-druhoje, nie pahadžajecca, što pieśni ŭ «Rokisie» nibyta rabili «pad Varaškieviča»: naadvarot, pačali brać za asnovu mienavita jahonyja prapanovy.
«Chaču bolš bluzu, a mianie skiroŭvajuć u pop-chard-rok»
U lubym vypadku ad pieršapačatkovaha składu muzykaŭ hurtu «Rokis», ź jakoha potym paŭstała «Krama», farmalna nikoha nie zastałosia: Illa Šeŭčyk, Anatol Horbač i Rusłan Praŭda adyšli ad spraŭ jašče raniej. Nieŭzabavie kampaniju im składzie Siarhiej Truchanovič.
Hurt «Rokis»
Sam Ihar Varaškievič byŭ zaprošany na vakantnaje miesca vakalista «Rokisa» zamiest Ihara Vajciachoŭskaha, ale nie ŭpisaŭsia ŭ zadadzieny farmat. Vynikam čaho stała źmiena šyldy. Zrešty, abnaŭleńnie pajšło tolki na karyść: «Krama» chutka stała znakavym hurtom biełaruskaj rok-sceny.
— Ihar, jość mnostva prykładaŭ, kali ŭźnikajuć nieparazumieńni pamiž tvorčymi asobami, jakija pretendujuć na liderstva. Atrymlivajecca, sytuacyja nie takaja ŭžo ekstraardynarnaja?
— Heta narmalna, prosta kanflikt zanadta zaciahnuŭsia. Sprava ŭ tym, što ja idu ŭ adnym tvorčym kirunku, a Siarhiej krychu ŭ inšym. Ja chaču bolš bluzu i roku, a jon za «łajtovy» varyjant, mahčyma, sam da kanca nie ŭśviedamlajučy. A ja da pop-chard-roku nia maju nijakaha dačynieńnia. I heta ciahniecca ŭžo 10 hadoŭ.
Ihar Varaškievič
Dva apošnija albomy — «Usio žyćcio — dziŭny son» i «Biełaja vada» — zapisanyja ŭ kanflikcie. Rabić vyhlad, što ŭsio dobra? Dla mianie heta nienarmalna. Darečy, Siaroža adnojčy ŭžo sychodziŭ, pracavali bieź jaho. Dyk jon kaža, što heta była nia «Krama». A ja liču, što, naadvarot, samaja što ni na jość.
— Vaš kanflikt čysta tvorčy ci ŭžo pierakinuŭsia i na čałaviečyja stasunki?
— Ja narmalna staŭlusia da Siarhieja jak prafesijanała. Ale jon biarecca za toje, čaho nia moža rabić: choča być adnačasova i kampazytaram, i instrumentalistam, i aranžyroŭščykam, i pradusaram, i dyrektaram. Tak nie byvaje! Žyćcio pakazvaje: usio maje svoj pačatak i svoj kaniec. I hety kaniec pavinien byŭ adbycca jašče hadoŭ 10 tamu…
U mianie lažać hatovyja pieśni. Siarhiej ličyć, što bieź jahonaj mahičnaj ruki ničoha nie atrymajecca, uvieś čas daje zrazumieć, što ja bieź jaho nichto. Durdom niejki, tak u kalektyvie być nie pavinna. Pryblizna toje, kab hitaryst «Čajfa» Vałodzia Biehunoŭ uvieś čas isnavańnia hurta bubniŭ, što Ŭładzimir Šachryn bieź jaho — poŭny nul. Truchanovič na siabie koŭdru paciahnuŭ nastolki mocna, što bolš tryvać niemahčyma. Doŭhija hady ja maŭčaŭ, a ciapier baču, što mnie heta niepatrebna.
Ihar Varaškievič (źleva) i Siarhiej Truchanovič
«Naviedvała dumka nazvać hurt «Vypadkovyja ludzi»
— Mahčyma, za stolki hadoŭ maje miesca ahulnaja stoma i nia varta rabić paśpiešlivych krokaŭ?
— Usio moža być… Pa vialikim rachunku, mnie ŭsio roŭna, čym jon budzie zajmacca. Kidajecca to tudy, to siudy. Choć za hetyja hady možna było spakojna zapisać dva albomy. I pryčyna nie ŭva mnie, a ŭ im. Jon nibyta ni pry čym, ličyć siabie «idealnym». Heta jahonaja hałoŭnaja prablema. Niedatykalny, biazhrešny, zvyščałaviek. Takich ludziej u śviecie niama.
Na kantakt nie idzie: kali pačynaješ surjozna razmaŭlać, usio adfutbolvaje. Abmiarkoŭvajem, što voś u hetym frahmencie hitara budzie lišniaja. Adkaz adzin: «Dy ty nie razumieješ!». Nichto ničoha nie razumieje — ni ja, ni Andrej Lavončyk, ni Saša Vankievič. Jon adzin prafesijanał, astatnija — «vypadkovyja ludzi». U tym liku i ja. Heta narmalna? Dumaju, što nie. Chaču navat hurt tak nazvać — «Vypadkovyja ludzi». Heta kali ŭžo ŭsio davodzić da absurdu…
Kancert «Kramy» da 25-hodździa hurtu. Miensk, 12 listapada 2016 hodu
— Ci možna sytuacyju paraŭnoŭvać z tymi «razvodami», jakija ŭ svoj čas pieražyli NRM, «Pałac», «Lapisy», «Vierasy», «Pieśniary»?
— Na «Kramie» što, śviet klinam syšoŭsia? Dobra, znakavy prajekt, ale sapraŭdy padobnaja sytuacyja była ŭ Lavona Volskaha ź Pitam Paŭłavym. Tam kanflikt jašče bolš surjozny, u nas z Truchanovičam nie da takoj stupieni, my ŭsio ž suisnavali jak muzyki. Ale mnie nadakučyła słuchać, što ja nieprafesijny čałaviek. Ja napisaŭ hetyja pieśni, a nia jon.
Siarhiej stavić pierad faktam, što jahonyja aranžyroŭki važniejšyja za maje pieśni. Nu być takoha nia moža! Pry tym, što šmat čaho ja prydumaŭ sam. Naprykład, jahonaja pieśnia «Nieba — los arła» na 90% napisana mnoj, jahony tolki ŭstup. Dyk kali ty nia ličyš mianie muzykam, prafesijanałam, navošta amal 30 hadoŭ sa mnoj hraješ? Voś hetaha nie razumieju.
Ihar Varaškievič
«Była sproba parazmaŭlać praź interviju»
— Nakolki ŭ Biełarusi krytyčnaja sytuacyja z hitarystami takoha ŭzroŭniu?
— Hitarystaŭ, jakija hrajuć takuju muzyku, sapraŭdy mała. Hetaha ŭ Siarhieja nie adbiareš. Kiepska, što jon pieratvaryŭsia ŭ nastaŭnika, vučyć ludziej hrać na hitary. I ŭ hurcie siabie hetak ža pavodzić. Ale kalektyŭ — heta inšaja reč. Zajmajsia svaimi spravami doma i ŭ instytucie. Kali čałavieku kažuć, što toj nia maje racyi, a jon nia čuje, to jak reahavać? Ź jakoha pierapudu jon niedatykalny? Choča zajmacca ŭłasnymi prajektami — na zdaroŭje.
Dziela spraviadlivaści, ja sabie daŭ zarok uvohule na hetuju temu nie razmaŭlać, paprostu biessensoŭna. Ale ž tak atrymałasia, što voś znoŭ…
— Značyć, sam-nasam vykazać uzajemnyja pretenzii ŭžo niemahčyma? Ja pra interviju Onliner.by…
— Toje, što ja skazaŭ, — tolki nievialikaja viaršynia ajsberha. U peŭnym sensie heta sproba parazmaŭlać voś tak, praź interviju — choć i nie planavaŭ, vypadkova atrymałasia.
Siarhiej z publikacyi pabačyŭ tolki toje, što Varaškievič jaho pakryŭdziŭ. I ŭsio, bolš nijakich vysnovaŭ. Tak i nie dajšło, što jamu chacieli skazać. Zatoje daje zrazumieć, što ja žyvu za jaho košt. Maŭlaŭ, jon zapisaŭ pieśni, za jakija ja atrymlivaju hrošy. Ale ž napisaŭ ich ja, značyć, dziakujučy mnie, jon maje hrošy ad kancertaŭ. Ja ž za toje nie dakaraju…
10 apošnich hadoŭ ja pakłaŭ, kab «Krama» zahučała. Za ŭłasnyja hrošy nabyvaŭ firmovyja instrumenty. Chaciełasia, kab heta byŭ bluz-rok-hurt, a nie pop-chard-rok-prajekt Truchanoviča. U adkaz čujecca adno: «Vy ničoha nie razumiejecie i nia robicie». Niejkaja myšynaja vałtuźnia, dziciačy sad…
— 17 listapada ŭ Miensku maje adbycca kancert «Kramy». Fors-mažoru nia budzie, repetycyi iduć?
— Usio my i tak viedajem, biez repetycyj, tak što kancert budzie. Inšaja sprava, što ahulnaj spravie takija historyi nie spryjajuć. Ja ž kažu: lažyć materyjał, choć zaŭtra možna albom zapisać, usio majem. Aproč žadańnia…
Ihar Varaškievič naradziŭsia ŭ Baranavičach 15 žniŭnia 1960 hodu. Skončyŭ mastacka-pramysłovy fakultet Dziaržaŭnaha teatralna-mastackaha instytutu, specyjalizacyja — interjery. Ciaham 1983-1989 hadoŭ byŭ vakalistam, potym lideram hurtu «Bonda». Paśla raspadu kamandy ŭ 1989-m pierajšoŭ u hurt «Rokis», jaki ŭ 1991 hodzie pieraŭtvaryŭsia ŭ «Kramu». Hraje ŭ kalektyvie dahetul.
