«Ciońnia jość patrabavańnie być asobaj». Psichołah pra toje, čamu sučasnaja moładź nie śpiašajecca žanicca
Za apošniaje dziesiacihodździe siaredni ŭzrost mužčyn, što biaruć šlub, pavialičyŭsia z 26 da 27,9 hoda, žančyn — z 23,9 da 25,8 hoda.
Mienš za inšych śpiašajucca bracca šlubam staličnyja mužčyny i žančyny — siaredni ŭzrost minskich žanichoŭ 28,5 hoda, a niaviest — amal 27.
Što ž adbyvajecca z maładymi ludźmi i čamu dla siońniašniaha pakaleńnia zavieści siamju — sprava zusim nie pryjarytetnaja. Razvažaje psichołah, dyrektarka Centra paśpiachovych adnosin Alena Dubovik.
Alena Dubovik.
«Mnohija zaŭvažajuć tendencyju apošnich dziesiacihodździaŭ, što moładź bolš nie śpiašajecca žanicca».
Sapraŭdy, siaredni ŭzrost dziaŭčat, jakija ŭpieršyniu ŭstupajuć u šlub, pavialičyŭsia z 24,5 da 25,8 hoda.
«Niekatorych heta vielmi tryvožyć i prymušaje rabić drennyja prahnozy. Uśled za Jeŭropaj i Amierykaj u našym socyumie taksama čas staleńnia zrušyŭsia amal na dziesiać hadoŭ. Dla 70—80-ch hadoŭ było normaj žanicca ŭ 20—25 hod. Zavodzili siemji jašče studentami, nie majučy prafiesii i dachodu. Heta nikoha nie biantežyła. Dziaciej, narodžanych u takich šlubach, dapamahali vychoŭvać baćki maładych, sami jašče vielmi maładyja babuli i dziaduli. Jany ž dapamahali materyjalna, čaściakom dzialilisia svajoj žyłpłoščaj. Što ž zdaryłasia? Jość mierkavańnie, što moładź stała biezadkaznaj, a raniej, maŭlaŭ, usie byli vielmi adkaznymi. Heta zanadta paviarchoŭnaje mierkavańnie. Usio značna składaniej».
Što było ŭ pryjarytecie ŭ Savieckim Sajuzie? Abaviazkovym było skončyć škołu, atrymać śpiecyjalnaść, stvaryć siamju, naradzić i vychavać dziaciej.
«Hałoŭnym patrabavańniem da vychavańnia było nakarmić i apranuć. Kali ty vykonvaješ taki žyćciovy płan, značyć, hetaha dastatkova, kab ličyć, što ŭ vas usio ŭ paradku. Ciapier ža jość patrabavańnie być asobaj».
«Heta značyć uśviadomić svaju indyvidualnaść, być u kantakcie ź joj — tolki heta harantuje sapraŭdnuju praduktyŭnaść i ŭ prafiesii, i ŭ asabistym žyćci. Heta daje mahčymaść być nie prosta členam hramadstva, a ščaślivym i kvitniejučym čałaviekam. Vychavańnie praduhledžvaje raźvićcio, razumieńnie, pryniaćcie, stvareńnie spryjalnych umoŭ dla raskryćcia patencyjału. Tamu ŭzrost prykładna ad 20 da 30 — heta čas samapaznańnia, čas sprabavać, mianiać vybar i mianiacca samomu, aryjentavacca ŭ mahčymaściach, staleć abdumana i adkazna. Uzrost ustupleńnia ŭ šlub staŭ bližejšym da 27—32. Da hetaha času maładyja ludzi chočuć mieć dobruju pracu, stabilny vysoki dachod, karjerny rost, žytło».
Pakolki patrabavańni da asoby strohija i piersanalnyja, jość nieabchodnaść bolš staranna vybirać prafiesiju, metu ŭ žyćci, spadarožnika. Prosta pracavać abo ažanicca ŭžo nie padydzie, zaraz heta pravalnyja ŭstanoŭki.
Staleńnie zrabiłasia bolš doŭhim i miakkim, ale patrabavańni da darosłaści bolš strohija. Kali ŭ papiarednich pakaleńniach adkaznaść była bolš źniešniaj, abapirałasia na doŭh i «tak treba», «kab jak va ŭsich i nie soramna», «nie moža być pa-inšamu», to zaraz adkaznaść — heta ŭśviadomlenaść, vybar, žadańnie, zasnavanaje na ŭnutranym źmieście, transfarmavanaje ŭ asabistyja mety.
«Adkaznaść stała ŭnutranaj i asabistaj, chutčej, pierad samim saboj, pierad svajoj indyvidualnaściu i zapavietnaj maraj, svaim žyćciom. Vybar mahčymaściaŭ značna pašyryŭsia, źjaviłasia vialikaja svaboda vybaru, nastaŭ čas bahaćcia, raznastajnaści. Takaja adkaznaść bolš składanaja, da jaje treba być hatovym. Taty z mamami i babuli ŭžo nie dapamohuć u hetaj adkaznaści. Vybar nie nakanavany, jaho treba zrabić samomu».
«Nie moža być inšaha varyjanta, jak tolki pryniać patrabavańni času i sučasnyja tendencyi. Nie varta tryvožycca i dakarać dziaciej, jakija ŭ vašym uzroście jašče nie ŭziali šlub. Dajcie im čas, padtrymajcie spakojnaj upeŭnienaściu, dazvolcie znajści siabie».
Advarotny bok miedala: sacyjalny bumieranh
«Možna kazać i pra fienomien tak zvanaha sacyjalnaha bumieranha. Našy baćki nie byli bolš darosłymi i adkaznymi, čym my, ale im davodziłasia spraŭlacca, niahledziačy na toje, što siłaŭ nie chapała, a ŭmovy byli bolš surovymi. Jany byli zališnie napružanyja. Tamu nastupnaje pakaleńnie pry bolš spryjalnych źniešnich umovach moža być zališnie pasłablenym.
Niekatoryja maładyja ludzi dazvalajuć sabie nie rabić składanych vybaraŭ, nie napružvacca i nie davać rady. Ci jany adčuvajuć siabie nie hatovymi i razhublenymi, spałochanymi pierad darosłaj adkaznaściu i surjoznymi patrabavańniami».
U padobnych vypadkach treba bolš dbajna vybudoŭvać miežy, nie brać adkaznaść za tych, chto i nie sprabuje stać bolš samastojnym. «Nielha rabić niešta za dziaciej abo zamiest ich. Baćki, dazvolcie dzieciam davać rady samim, pamylacca, zachacieć i ažyćciavić. Emacyjnaja padtrymka našmat bolš karysnaja».
Kab dapamahčy maładym ludziam lahčej pieražyć etap staleńnia, jaki raściahvajecca na doŭhi čas, varta jašče ź dziacinstva pavažać ich indyvidualnaść, bieražliva adnosicca da žadańniaŭ, davać svabodu vybaru, zabiaśpiečvać samastojny vopyt. A ŭ sam pierachodny pieryjad nabracca ciarpieńnia i čakać, što vaš syn ci dačka abviazkova stanuć sapraŭdnymi darosłymi ludźmi».
