Sotni ludziej praviali narodnaha artysta Mikałaja Kiryčenku ŭ apošni šlach pad apładysmienty FOTY
16 žniŭnia na hałoŭnaj scenie Kupałaŭskaha teatra raźvitalisia ź Mikałajem Kiryčenkam.
Z 10.00 na scenie pobač z trunoj, la jakoj siadzieła žonka Mikałaja Śniažana, rasła hara z kvietak i viankoŭ. Dačka Kira, na žal, nie zmahła prysutničać na pachavańni, bo ŭ dadzieny momant znachodzicca ŭ ZŠA.
Pieršymi kvietki pačali nieści kalehi Mikałaja Michajłaviča pa cechu, jaho svajaki, siabry dziacinstva i vučni.
Ź Illoj Hienadzińnikam artyst razam vučyŭsia ŭ škole. Budučy darosłymi, jany choć i bačylisia tolki ŭ mietro ci jašče niedzie ŭ horadzie, vypadkova, ale zaŭsiody znachodzili temu dla razmovy.
— Viedajecie, my raśli na susiednich vulicach, lubili ŭ «vajnušku» hulać. Ja, jak dužejšy, pamiataju, byŭ kamiendantam harnizona. Ale i jaho ŭ kapitany pryznačyŭ niejak. Moža, tyja dvarovyja hulni i dapamahli jamu tak dobra syhrać Bieryju ŭ filmie «U žniŭni 1944-ha», — raspavioŭ «NN» Illa Iosifavič. — Abaviazkova napišycie, što ŭ škole jon nievierahodna tančyŭ lavonichu — moža, kamuści budzie cikava».
Mikałaj Michajłavič pajšoŭ z žyćcia 14 žniŭnia. Jamu było 72 hady. Da hetaha jon doŭha chvareŭ, žyŭ na abiazbolvalnikach, ale pry hetym usio adno vychodziŭ na scenu — jašče ŭ kancy hetaha teatralnaha siezona jaho možna było ŭbačyć u śpiektakli «Škoła padatkapłacielščykaŭ». Akramia hetaha, Kiryčenka prystupiŭ da zdymak u novym sieryjale.
«Jon hraŭ z žachlivym bolem, ale kali vychodziŭ na scenu, pra heta nie mahli zdahadacca ni partniory, ni hledačy», — raskazaŭ Viktar Manajeŭ. Takija achviary, jak zhadaŭ Mikałaj Pinihin, jon tłumačyŭ prosta: «Ja jak kamsamolec. Partyja skazała — słužu». Jon słužyŭ hledačam i scenie.
Uśled za kvietkami ad Hildyi akcioraŭ kino na scenu zanieśli vianok ź piaščotnym nadpisam «ad kiryčat». Tak nazyvali vučniaŭ Mikałaja Kiryčenki. Niekatoryja ź ich paśpieli pavučycca na jaho kursie akciorskaha majsterstva tolki hod, ale navat za pieršy kurs dla ich, jak i dla raniejšych vypusknikoŭ, jon paśpieŭ stać baćkam. Adna z vučanic raspaviała, što, kali jon ubačyŭ, što na ich kursie ŭ mnohich studentaŭ ŭ hrafie «baćki» adsutničajuć taty, to tak i skazaŭ, uśmichnuŭšysia: «Značycca, pryjdziecca być vašym baćkam».
Raźvitacca z narodnym artystam pryjšli staršynia «Biełhazprambanka», supracoŭniki BDAM, inšych teatraŭ, rabotniki «Biełaruśfilma», teatralnyja i kinakrytyki, fatohrafy i žurnalisty, čynoŭniki, mastaki i piśmieńniki. Siarod apošnich byŭ, naprykład, Uładzimir Niaklajeŭ. Słovy spačuvańnia ad Alaksandra Łukašenki začytała pieršaja namieśnica ministra kultury Iryna Dryha.
Staršynia «Biełaj Rusi» Hienadź Davydźka, jaki ŭ svoj čas dzialiŭ z Kiryčenkam scenu, raspavioŭ, što niejak skłaŭ pra jaho žartaŭlivuju parodyju: «Adnojčy Kiryčenka pračnuŭsia ranicaj i zachvalavaŭsia, bo chvalavacca nie było pryčyny. Jon zaŭsiody pieražyvaŭ za ŭsich, kamu drenna, jamu była sprava da ŭsiaho. I voś hetaha hieroja chapiła na 72 hady».
Zała raźvitańnia była zapoŭnienaja: achvotnych raźvitacca było niekalki socień.
U kancy hramadzianskaj panichidy ŭsie jany, rodnyja, blizkija i tyja, chto lubiŭ jaho tvorčaść, vyjšli na vulicu, kab pravieści Mikałaja ŭ apošni šlach burnymi apładysmientami. «Jon byŭ vydatnym partnioram. I žyvym akcioram — takich siońnia mała», — padsumavała narodnaja artystka Biełarusi Zinaida Zubkova.
Pachavany artyst budzie na Maskoŭskich mohiłkach.
Čytajcie taksama:
«U nas akciory na piensiju nie vychodziać, ich vynosiać». 10 vykazvańniaŭ Mikałaja Kiryčenki pra kachańnie, teatr i samaje hałoŭnaje ŭ žyćci
