Kab dabudavać tryumfalnuju arku ŭ Mahilovie, hrošy buduć utrymlivać z zarobkaŭ
Pabudavać tryumfalnuju arku na ŭjeździe ŭ Mahiloŭ u 2017 hodzie prapanavali miascovyja ŭłady: jana pavinna była stać padarunkam na 750-hodździe horada.
Amal adrazu było prapanavana, kab padarunak finansavaŭsia narodam: u banku adkryli śpiecyjalny rachunak pa zbory srodkaŭ. Ahułam atrymałasia sabrać 104,7 tysiač rubloŭ, achviaravańniaŭ haradžan (ale patrebna było kala 750 tysiač dalaraŭ).
Arka ŭ prajekcie.
Ale isnujučych hrošaj nie chapiła, budaŭnictva zamarozili i padarunak u vyhladzie hatovaj arki horad na svoj jubilej nie atrymaŭ.
Siońnia ž dla zaviaršeńnia pracy abrany novy aryjencir: piaty forum rehijonaŭ Biełarusi i Rasii, što projdzie ŭ Mahilovie ŭ vieraśni. Naviedać jaho nibyta źbirajucca kiraŭniki abiedźviuch krain.
Kab paśpieć u novy termin, u Mahilovie abjavili novy zbor srodkaŭ. Pra heta raspavioŭ na svajoj staroncy ŭ fejsbuku Dzianis Vasilkoŭ.
Fota sa staronki Dzianisa Vasilkova ŭ fejsbuku.
«Apošnija miesiacy arka stała tryumfam biednaści, pravałaŭ i paśmiešyšča. I heta vielmi sumna, siabry. Asabliva ŭ śviatle apošnich navin, kali prosiać dapamahčy ŭ budaŭnictvie nie samych bahatych ludziej horada, a zvyčajnych pracaŭnikoŭ. I nie prosiać, a źbirajucca ŭtrymać hrošy z zarobkaŭ. Čaho čakać ad haradžan u takim vypadku? Dy plavacca ŭsie buduć na hetuju arku. Hidka! Udvaja brydka toje, što my ŭsie razabjomsia ŭ blin dla pryjezdžych haściej, jakija navat pra heta nie prasili. Jany navat nie zhadajuć hety horad. Hetaja pravincyjnaść i žadańnie zrabić hlaniec pa zahadzie — ad jaje vanituje. Pamiatać ža pra Mahiloŭ buduć u kantekście: «A, heta toj pravincyjny horad, dzie nie mahli dabudavać tryumfalnuju arku», — aburajecca Dzianis.
Siońniašni vyhlad arki. Fota sa staronki Dzianisa Vasilkova ŭ fejsbuku.
Miascovyja žychary taksama nie ŭ zachapleńni ad taho, što adbyvajecca. Jašče da pačatku budaŭnictva hramadskija aktyvisty krytykavali prajekt i prapanoŭvali vydatkavać hrošy na inšyja, bolš karysnyja dla horada rečy: naprykład, na ačystku Śviatoha voziera. Siońnia ž ludzi ŭvohule aburanyja situacyjaj.
«Budaŭnictva arki spyniłasia. Jak ja razumieju, nie chapaje hrošaj na darahoje azdableńnie. Dla mianie tyja, chto buduje arki siońnia, mientalna zastalisia žyć u XIX stahodździ. Da 750-hodździa adkryć arku jašče było bolš-mienš łahična: usie byli na emacyjnym uzdymie, usio ž takoje śviata tolki raz na 750 hod zdarajecca. Kali b u mianie paprasili hrošy na jaje dalejšaje budaŭnictva, ja b nie daŭ, bo arka nie adpaviadaje ni maim estetyčnym kaštoŭnaściam, ni majoj palityki raźmiežavańnia srodkaŭ. Minuły mer uvajšoŭ u historyju horada tym, što adbudavaŭ mahiloŭskuju ratušu. Siońniašniaje kiraŭnictva zapomnicca biezhustoŭnymi lvami, jakich pchajuć paŭsiul, i voś hetaj arkaj. Na žal, nie pašancavała Mahilovu ź ludźmi va ŭładzie, jaki b mieli mastacki hust, u ich svajo razumieńnie pryhažości: im chočacca tryumfu. U toj ža momant hetyja ludzi dazvalajuć razburać staryja damy: na dniach u horadzie źnieśli budynak 20 stahodździa na Leninskaj, 59», — raspavioŭ «NN» miascovy žychar Dźmitryj Dźmitryjeŭ.
Na pohlad historykaŭ, u siońniašniaj arcy dla Mahilova niama nijakaha sensu, adno «marnavańnie hrošaj».
«U Mahilova ŭžo była svaja mahčymaść mieć svaju tryumfalnuju arku na manier paryžskaj. Ale hetaj mahčymaści my pazbavilisia, kali tuju bramu zrujnavali naprykancy 1920-ch hadoŭ, kab jana nie pieraškadžała ruchu», — ličyć historyk Aleh Lisoŭski.
Na fota: Čarnihaŭskaja vulica (zaraz praśpiekt Puškina) z Čarnihaŭskaj bramaj na joj (stajała na skryžavańni sučasnych vulic Puškina i Astroŭskaha). 1918 hod. Hety i inšyja fotazdymki možna budzie pabačyć na čarhovaj vystavie spadara Lisoŭskaha, pryśviečanaj historyi Biełarusi.
«Budujučy niedarečnuju tannuju kopiju na ŭskrajku horada, my nie zdabyvajem mahčymaść mieć haradskuju admietnaść. Padobnyja novabudoŭli na fonie stračanaj aŭtentyčnaj architektury vyhladajuć jak ździek. Heta jak skraści ŭ čałavieka darahuju mašynu, a zamiest jaje pakinuć rovar, kab niejak kampiensavać haspadaru stratu. Čynoŭniki chacieli napuścić załatoha pyłu ŭ vočy, ale zołata im nie chapiła», — kamientuje spadar Lisoŭski.
